Οι παρανομίες του Νόμου!

Έχει μερικά χρόνια που ακούμε για την απομάκρυνση του αστυνομικού τμήματος από την Αριστοτέλους. Αλλά καμιά κίνηση σεν είδαμε. Και είναι πραγματικά κρίμα γιατί τα τελευταία χρόνια εφαρμόστηκαν πραγματικά μερικοί από τους κεντρικούς άξονες του Διατάγματος του 1999 που θεσπίστηκε για να προστατεύσει τον ιστορικό άξονα από τραπεζοκαθίσματα και όχληση. Τηρείται πλέον η απαγόρευση της τοποθέτησης τους κάτω από τις σκεπαστές καμάρες της οδού με σποραδικές παρασπονδίες βέβαια αλλά τηρείται σε μεγάλο βαθμό. Κατέβηκαν οι ταμπέλες διαφημίσεις από το σύνολο σχεδόν των κτιρίων του άξονα και αυτό δεν είναι λίγο.Οι παρατυπίες βέβαια δεν έλειψαν, όπως το στήσιμο πάγκων στο πλαίσιο “εμπορικής πανήγυρης” πριν λίγους μήνες, το αστυνομικό τμήμα που εξακολουθεί να παραμένει γεμίζοντας την πρόσοψή του με μηχανάκια και συχνά παρκαρισμένα αυτοκίνητα και η εξάπλωση μικροπωλητών στο μήκος της οδού, κάτω από τις καμάρες.

Ο Γιάννης Αγγελίδης, αρχιτέκτων πολεοδόμος έγραφε πριν δυο χρόνια στην parallaxi:

“Μια φορά και έναν καιρό, ήταν μια πόλη στα Βαλκάνια, στον μυχό του Θερμαϊκού, που είχε μεγάλες φιλοδοξίες. Ήθελε να γίνει «πρωτεύουσα των Βαλκανίων», «Ολυμπιακή Πόλη», ήθελε παραθαλάσσια αρτηρία, εξωτερική περιφερειακή, μετρό, τραμ, καραβάκια, ήθελε «Ζώνη Καινοτομίας», και τι δεν ήθελε. Στο τέλος κατάφερε να γίνει “Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης”. Την ίδια εποχή (1999) ένας καλός βεζίρης (συγγνώμη, Υπουργός ΜΑ.-ΘΡΑ. ήθελα να πω) σκέφτηκε να κάνει ένα διάταγμα για να προστατεύσει έναν κάποιο μνημειακό άξονα (τον μόνο) που είχε η πόλη αυτή στο κέντρο της, και που λεγόταν (αλήθεια-ψέματα;) ότι δήθεν τον σχεδίασε ένας διάσημος πολεοδόμος πριν από 100 χρόνια. Το Διάταγμα αυτό -εκτός πολλών άλλων- είχε σκοπό να προστατεύσει τον άξονα αυτό από ένα άλλο μεγαλειώδες επίτευγμα της θαυμαστής αυτής πόλης: τα 4.000 καφέ-μπαρ που όπως θρυλούνταν είχε η πόλη. Πώς το έκανε αυτό; Περιορίζοντας τον αριθμό των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος (ΚΥΕ) στο 10% του συνόλου των καταστημάτων που υπάρχουν στον άξονα και είναι 71, άρα σε 7-8 και όχι περισσότερα από δύο ανά μέτωπο οικοδομικού τετραγώνου.

Αυτή με δύο λόγια είναι η ιστορία της Υ.Α. ΜΑ.ΘΡΑ.4590/04.08.1999 (ΦΕΚ 662 Δ’/13.09.1999): «Καθορισμός ειδικών χρήσεων των διατηρητέων κτιρίων του μνημειακού άξονα της οδού Αριστοτέλους της Θεσσαλονίκης από το ύψος της οδού Μητροπόλεως μέχρι το ύψος της οδού Εγνατίας και έγκριση κανονισμού λειτουργίας των χρήσεων αυτών». Γιατί όμως το ελληνικό κράτος έφτιαξε την ως άνω ΥΑ το 1999; Το αναφέρει με εκπληκτική καθαρότητα και απλότητα η ίδια η ΥΑ αναφερόμενη στην αναγκαιότητα:

«α. Αναβίωσης και διαφύλαξης του ιστορικού χαρακτήρα, της παραδοσιακής φυσιογνωμίας της περιοχής και β. Διατήρησης και προστασίας του ιστορικού παραδοσιακού τοπίου της οδού Αριστοτέλους και των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του με την θέσπιση ειδικών κανόνων και ρυθμίσεων των χρήσεων και της πολεοδομικής έντασης της περιοχής.».

Εκείνο που χρειάζεται πλέον άμεσα είναι:

Να απομακρύνουν επιτέλους όπως ανακοινώνεται συχνά πυκνά τα τελευταία χρόνια το αστυνομικό τμήμα, που -με αλλεπάλληλες διαμαρτυρίες- προκύπτει ότι αποτελούν πηγή όχλησης. Να αστυνομεύεται αυστηρά η απαγορευμένη κίνηση μοτοποδηλάτων και το παρκάρισμα μηχανών και αυτοκινήτων… Να απαγορεύσουν την κατάληψη και χρήση των δημοσίων κοινοχρήστων χώρων με πάσης φύσεως προσωρινές η μόνιμες κατασκευές όπως ραφιέρες, πάγκοι μικροπωλητών.