Είμαστε ακόμη ζωντανοί!

Είναι κάτι τέτοιες εικόνες που πέφτεις πάνω τους καμιά φορά σαν περπατάς στους άδειους νυχτερινούς δρόμους της Θεσσαλονίκης που με συγκινούν αφάνταστα.

Αυτές οι παρέες των νέων παιδιών που μαζεύονται στα σκαλιά και τα πλακόστρωτα της πόλης, στους κήπους των μουσείων, στα μάρμαρα του Μέγα Αλέξανδρου, στα τσιμέντα της Νέας παραλία, στα σκαλιά στην Πρώτη Προβλήτα για μένα είναι οι πιο ζωντανές εικόνες της πόλης.

Η παρέα των παιδιών στο Αρχαιολογικό άκουγε μουσική και χόρευε μπρέικντανς δίπλα στους αμφορείς και τους αρχαίους τάφους. Ένα φωτεινό πλαίσιο μέσα στο απόλυτο σκοτάδι των κήπων. Κάθησα και τους παρακολούθησα από μακρυά αρκετή ώρα. Με συγκινούν αυτά τα παιδιά που βρίσκουν στέγη στον δημόιο χώρο της πόλης, που αψηφούν την καρέκλα της καφετέριας, που μαζεύονται παρέες και επικοινωνούν και έξω απ΄τις οθόνες των κινητών τους.

Και αν κάποιος θεωρήσει ότι εισχωρούν σε χώρους που δεν θα έπρεπε, θερμή δημόσια παράκληση. Μην διώχνετε ποτέ αυτά τα παιδιά. Είναι η βαθιά ανάσα της πόλης.