Κάθε πρωί το ίδιο βιολί…

Λέξεις- Εικόνα: Άγγελος Μήτσας

Λυπάμαι αυτή την καλή κυριούλα, υπάλληλο καθαριότητας του Δήμου Θεσσαλονίκης, η οποία κάθε πρωί πασχίζει και παλεύει για πολλή ώρα με το μαχαιράκι της να απομακρύνει από το τοιχείο του περιβάλλοντος χώρου της Καμάρας τις αντιαισθητικές αφίσες, που κάποιοι κολλούν ανενόχλητοι και χωρίς ίχνος σεβασμού της αισθητικής του δημόσιου χώρου και των μνημείων!

Πρόσφατα, σε επίσκεψή μου στην πόλη της Προύσας, μιας πόλης άνω των 2.000.000 κατοίκων, στην γειτονική μας Τουρκία, περπατώντας κανείς στο ιστορικό και εμπορικό κέντρο της πόλης, δεν παρατηρεί το ελάχιστο δείγμα βανδαλισμού του δημόσιου χώρου, είτε αυτό λέγεται αφίσα, είτε γκράφιτι, είτε φθορά δημόσιας περιουσίας. Σαφώς, δεν τολμάει κανείς να το κάνει, όταν έχει να αντιμετωπίσει την αυστηρότητα των τοπικών αρχών και νόμων.

Εδώ, την ίδια ώρα που καθαρίζεις κάτι, από πίσω έχει ήδη λερωθεί…

Αυτή η καλή κυριούλα θα μπορούσε κάλλιστα, τις εργατοώρες που ξοδεύει κάθε πρωί για να “συνεφέρει” την εικόνα της Καμάρας, να εκμεταλλευτεί το χρόνο της εργασίας της στην περιποίηση του διπλανού πάρκου, στον καθαρισμό των παρακείμενων κάδων ή σε κάποια άλλη εργασία πιο εποικοδομητική.

Δυστυχώς, η εικόνα καθημερινή, ίδια κι απαράλλαχτη, σε μια από τις πιο τουριστικές γειτονιές της πόλης και σε έναν μνημειακό άξονα (Ροτόντα, αψίδα Γαλερίου, ανάκτορα) από τον οποίο περνούν κάθε μέρα σχεδόν όλοι οι ξένοι επισκέπτες και τα τουριστικά γκρουπ της πόλης μας. Το φαινόμενο έχει πάρει διαστάσεις σε όλη την πόλη και σε κάθε πέρασμά της. Πριν από κάποιους μήνες ούτε το ίδιο το μνημείο της Καμάρας γλίτωσε από την καφρίλα ορισμένων ανεγκέφαλων…

Δεν ξέρω ποια μπορεί να είναι η λύση! Γεγονός όμως είναι ότι η κρίση αξιών και παιδείας έχει πιάσει πλέον πάτο…