Με σεβασμό στον πεζό
Στην Μεγάλου Αλεξάνδρου, από χτες στο ύψος της Ευζώνων, τα φανάρια δεν λειτουργούν με αποτέλεσμα οι πεζοί να περιμένουν ώρα για ένα κενό στην ροή των αυτοκινήτων σε ένα δρόμο υψηλών ταχυτήτων (που ούτως ή άλλως δεν έχει καμιά θέση εντός του αστικού κέντρου). Η διέλευση γίνεται τότε τροχάδην και με μεγάλο κίνδυνο κι αυτά […]
Στην Μεγάλου Αλεξάνδρου, από χτες στο ύψος της Ευζώνων, τα φανάρια δεν λειτουργούν με αποτέλεσμα οι πεζοί να περιμένουν ώρα για ένα κενό στην ροή των αυτοκινήτων σε ένα δρόμο υψηλών ταχυτήτων (που ούτως ή άλλως δεν έχει καμιά θέση εντός του αστικού κέντρου). Η διέλευση γίνεται τότε τροχάδην και με μεγάλο κίνδυνο κι αυτά σε ένα δρόμο όπου έχουν σημειωθεί πάρα πολλά και συχνά θανατηφόρα ατυχήματα.
Επιπροσθέτως στο πεζοδρόμιο (εξαιρετικά φαρδύ να τα λέμε αυτά) η διέλευση των πεζών ήταν αδύνατη σήμερα το πρωί αφού τα παρκαρισμένα δεν είχαν αφήσει κανένα κενό σε όλο το πλάτος του πεζοδρομίου. Μια μητέρα με καροτσάκι ή ένα άτομο ΑΜΕΑ είχε δυο επιλογές: Να κάνει τον γύρο του τετραγώνου (στην κυριολεξία) ή να ρισκάρει την τύχη του κατεβαίνοντας στην Μεγάλου Αλεξάνδρου. Κατανοώ το πρόβλημα παρκαρίσματος αλλά πολύ θα ήθελα να ξέρω τι σκεφτόταν ο τελευταίος που έκλεισε και την τελευταία διάβαση στο πεζοδρόμιο.