Μια βίντεο εξερεύνηση στο εγκαταλειμμένο Αλλατίνη
Το εργοστάσιο σαν ένας τόπος μυστηρίου αλλά και σαν μια επικίνδυνη γωνία της πόλης.
Λέξεις- Βίντεο- Eικόνες: Ανδρέας Μπατσίλας
Θυμάμαι από μικρός το εργοστάσιο σαν ένα τόπο μυστηρίου αλλά και σαν μια επικίνδυνη γωνία της πόλης. Είτε λόγω αυτών που κατοικούσαν μέσα είτε λόγω της παλαιότητάς της κατασκευής, παρότι ήθελα να εξερευνήσω τον χώρο η πρόσβαση σε αυτόν μου απαγορευόταν. Πάντα απορούσα όμως ποιοι ήταν αυτοί που κάνανε τα γκράφιτι στις καμινάδες.
Όταν μπήκα στην αρχιτεκτονική, από τα πρώτα έτη κιόλας είδα πως υπήρχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον που εξωτερικευόταν με διπλωματικές εργασίες, για την επαναχρησιμοποίηση του κτηρίου αλλά και της έκτασης. Η αλήθεια είναι πως θα ήταν ιδανικό μέρος για ένα μικρό πάρκο και ένα κέντρο πολιτισμού. Ίσως θα μπορούσε να ενωθεί και με την Νέα Παραλία, το Μέγαρο Μουσικής και τις αθλητικές εγκαταστάσεις του Ποσειδωνίου και να υπάρξει μια κοινή ανάπλαση του χώρου.
Φέτος αφού τελείωσα πλέον και την σχολή και έχοντας λίγες περισσότερες γνώσεις και ενδιαφέρον για το κτήριο, αποφάσισα να επιχειρήσω να τρυπώσω στον χώρο του, να τον αποτυπώσω και να μοιραστώ με όποιον ενδιαφέρεται τις εικόνες από το εργοστάσιο του Βιταλιάνο Ποζέλι.
Ίσως εδώ θα πρέπει να αναφέρω, ότι η επικινδυνότητα του χώρου είναι πολύ μεγάλη, καθώς τα μηχανήματα που διέσχιζαν τους ορόφους πλέον δεν υπάρχουν έχουν μείνει μόνο οι τρύπες στις πλάκες. Επίσης υπάρχουν και άλλες μικρότερες τρύπες που είναι καλυμμένες με σάπιες σανίδες, σπασμένα τζάμια είναι παντού στο πάτωμα και οι μεταλλικές κουπαστές έχουν σκουριάσει τελείως. Παγίδες παντού. Μπορεί ο χρόνος να αφήνει όμορφες και νοσταλγικές υφές στα υλικά αλλά τα φθείρει και τα καταστρέφει.
Κάνοντας ίσως μια λανθασμένη επιλογή για την ασφάλειά μας, ανεβήκαμε από το κλιμακοστάσιο μέχρι την οροφή. Μας γοήτευε η ιδέα της θέας νομίζω. Κάπου εδώ παρατηρώντας την σκάλα και τα μπετονένια στατικά στοιχεία μου γεννήθηκε μια μεγάλη απορία για το κτήριο. Αφού είναι εκλεκτιστικό και χρονολογείται το 1989, πως γίνεται να έχει στατικά στοιχεία από μπετόν;
Όμως, μακρηγόρησα και παρότι μου αρέσει να γράφω ιστορίες, τις λέω καλύτερα με το βίντεο, οπότε η συνέχεια σε αυτό! Τέλος αν σας αρέσουν φιλμάκια τέτοιου είδους, με θεματολογία που ορίζεται μόνο ως “ό,τι τραβάει το μάτι μου” από αρχιτεκτονική μέχρι σπορ και αποδράσεις, μην διστάσετε να πατήσετε τον παρακάτω σύνδεσμο και να με βρείτε στο YouTube: https://goo.gl/11AWh0.
