ΤΟ ΝΕΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΚΑΛΑΠΟΘΑΚΗ!!!
Ξηλώθηκαν τα παρτέρια για να μπουν νέα τραπέζια;;;
Και ενώ σημειώνεται στην Καρόλου Ντιλ η πρώτη νίκη ενάντια στα τραπεζοκαθίσματα και υπέρ των δέντρων και των πεζών πάμε λίγο παρακάτω.Πάνε αρκετές μέρες που με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου ξηλώθηκαν τα παρτέρια στην Καλαποθάκη για να διευκολυνθεί η δίοδος των μηχανημάτων και των φορτηγών που μεταφέρουν τα υλικά που προορίζονται για την ανέγερση νέας οικοδομής σε κενό οικόπεδο του πεζόδρομου. Λογικότατο. Δεν απαγορεύεται η ανέγερση οικοδομών και ούτε βέβαια μπορούν να πέσουν προκάτ ουρανοκατέβατες ή να κτίζονται οικόπεδα από ελικόπτερα. Η άδεια πολύ σωστά δόθηκε για όσο χρόνο έχει διάρκεια το έργο που διαθέτει τη νόμιμη οικοδομική άδεια.
Φαίνεται όμως ότι η αναδιαμόρφωση του χώρου στον πεζόδρομο σήμανε και την αυτοβούλως και άνευ σχεδίου (θα πρόσθετα και άνευ προηγουμένου αλλά δυστυχώς προηγούμενα έχουμε πολλά να αριθμήσουμε) επέκταση των τραπεζοκαθισμάτων για κάποιες από τις επιχειρήσεις εστίασης που εδρεύουν εκεί. Με αποτέλεσμα να καταλαμβάνεται χώρος στον Πεζόδρομο σε “βαθμό κακουργήματος”. Αυτη η κατάσταση που αφέθηκε στην τύχη της από τον όποιο έλεγχο των υπηρεσιών του Δήμου Θεσσαλονίκης εκαταστάθηκε εις βάρος και των πεζών αλλά και των παρακειμένων επιχειρήσεων που εξακολουθούν να διατηρούν τον χώρο για τον οποίο έχουν πάρει νόμιμη άδεια και είναι οριοθετημένος από τις υπηρεσίες του δήμου. Να κατανοήσουμε μια χαλαρότητα στην οριοθέτηση των χώρων λόγω της ταλαιπωρίας που θα υποστούν οι εκεί επιχειρήσεις εξαιτίας των έργων αλλά όχι κι έτσι. Δηλαδή στήνω άλλο ένα μαγαζί στον εξωτερικό χώρο του μαγαζιού μου. Έχει και η χαλαρότης τα όριά της.
Μήπως είναι καιρός να γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες για την επαναφορά των τραπεζοκαθισμάτων στα τετραγωνικά που τους αναλογούν;
Γιατί αν είναι να εφαρμόζεται ο νόμος, να εφαρμόζεται για όλους. Αν πάλι είναι να μην εφαρμόζεται, να μην εφαρμόζεται για κανέναν και να το καταλάβουν επιτέλους οι πολίτες αυτής της πόλης ότι ο δημόσιος χώρος στη Θεσσαλονίκη είναι “μπάτε σκύλοι αλέστε” και με τη βούλα.
Ακούει κανείς;