ΟΑΣΘ: Πού πάει το λεωφορείο;

Λέξεις-εικόνες: Χρίστος Πιστοφίδης

Κάποτε ήμουν κι εγώ ένας περήφανος Σαλονικιός που καμάρωνε για τα λεωφορεία μας και τον ΟΑΣΘ μας. Για να πω την αλήθεια, δεν έμπαινα συχνά σε λεωφορεία τότε. Κι όταν έμπαινα, ανέβαινα με κλειστά μάτια σε ό,τι ερχόταν στη στάση και κατέβαινα στο κέντρο. Από τον καιρό που άρχισα να δουλεύω στο κέντρο και έγινα τακτικός χρήστης του λεωφορείου, καμαρώνω για τα λεωφορεία μας κάθε μέρα και λιγότερο. Θα σας πω ένα από τα πολλά γιατί.

Η ιστορία ξεκινάει μερικά χρόνια πριν, όταν είδα κάποιους ταλαίπωρους ξένους (δεν θυμάμαι πια αν ήταν αλλοδαποί ή όχι) να ρωτάνε στο τέρμα Βούλγαρη, όπου μόλις είχαν φτάσει με το 31, πώς θα πάνε …στο ΚΤΕΛ. Και δεν έψαχναν το ΚΤΕΛ Χαλκιδικής, που είναι κάπως κοντά, αλλά το μεγάλο ΚΤΕΛ, στην εντελώς αντίθετη μεριά της πόλης, από όπου είχε ξεκινήσει το λεωφορείο που τους αποβίβασε.

Το σκηνικό μου κίνησε την περιέργεια επειδή ήταν λάθος: δεν μπορούσα να χωνέψω ότι κάμποσοι άνθρωποι έγιναν ταυτόχρονα χαζοί και δεν κατάλαβαν αυτό που όλοι εμείς οι ντόπιοι γνωρίζουμε ενστικτωδώς. Το κράτησα για να το ψάξω καλύτερα. Όταν το έψαξα, έμεινα με το στόμα ανοιχτό: τα λεωφορεία του ΟΑΣΘ δεν γράφουν πουθενά πού πηγαίνουν! Ο προορισμός δεν αναγράφεται πουθενά πάνω στο λεωφορείο με σαφή τρόπο!

Ας πάρουμε για παράδειγμα ένα λεωφορείο στη γραμμή 31 (ΒΟΥΛΓΑΡΗ-ΚΤΕΛ). Το αρθρωτό λεωφορείο έχει πάνω του 4 φωτεινές ενδείξεις: μία μετωπική, δύο στο πλάι, μία πίσω. Αυτές λοιπόν οι υπερσύγχρονες, ψηφιακές, ηλεκτρονικές, σούπερ-ουάου πινακίδες γράφουν τα εξής:

Η μετωπική γράφει 31 ΒΟΥΛΓΑΡΗ-ΚΤΕΛ. Ενίοτε έχει κι ένα χριστουγεννιάτικο δεντράκι και μας εύχεται Χρόνια Πολλά, αλλά πού πάει το λεωφορείο (ΒΟΥΛΓΑΡΗ ή ΚΤΕΛ;) δεν μας λέει. Οι πλαϊνές γράφουν ΒΟΥΛΓΑΡΗ. Είτε πάει ΒΟΥΛΓΑΡΗ, είτε πάει ΚΤΕΛ, οι πλαϊνές πινακίδες γράφουν πάντα ΒΟΥΛΓΑΡΗ! Η πίσω γράφει ένα σκέτο 31.

Όπως καταλάβατε, οι πινακίδες λένε πολλά και διάφορα, αλλά ο προορισμός του λεωφορείου παραμένει επτασφράγιστο μυστικό. Ακόμη και στις οθόνες του τηλεματικού συστήματος, κάτω από την επικεφαλίδα “Προορισμός” δεν αναγράφεται ο προορισμός, αλλά η ονομασία της γραμμής!

Από όλα αυτά μόνο να μπερδευτεί μπορεί κανείς, εκτός βέβαια αν ξέρει την πόλη, οπότε τίποτε απ’ όλα αυτά δεν τον απασχολεί. Και τα κάλαντα να λέγανε οι πινακίδες, ο ντόπιος θα έβρισκε την άκρη. Το θέμα είναι οι ξένοι, οι επισκέπτες της πόλης. Αυτοί ταλαιπωρούνται, αυτούς κάνει ο ΟΑΣΘ να υποφέρουν.

Τι θα έπρεπε λοιπόν να γράφει το λεωφορείο, ώστε να είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι μπαίνουμε στο σωστό; Δύο πράγματα μόνο: αριθμό και προορισμό. Το λεωφορείο του παραδείγματός μας θα έπρεπε να γράφει, ανάλογα με την κατεύθυνση, είτε 31-ΚΤΕΛ, είτε 31-ΒΟΥΛΓΑΡΗ. Και μάλιστα, θα έπρεπε να τα γράφει στις πλαϊνές πινακίδες του λωφορείου, εκείνες που μπορεί να δει ο επιβάτης σε κάθε περίπτωση ενώ περιμένει στη στάση (η μετωπική και η πίσω κρύβονται όταν τα λεωφορεία έρχονται το ένα πίσω απ’ το άλλο).

Στον ΟΑΣΘ προφανώς ξέρουν τι πρέπει να γράφει το λεωφορείο. Για κάποιον ακατανόητο λόγο όμως, δεν μας το λένε στις ηλεκτρονικές οθόνες, ούτε του λεωφορείου, ούτε του τηλεματικού συστήματος. Αντ’ αυτού, πλήρωσαν και έφτιαξαν τσίγκινες ταμπελίτσες με τη σωστή ένδειξη και τις βίδωσαν σε κάθε στάση, στην ίδια μάλιστα κολόνα που φιλοξενεί την οθόνη του τηλεματικού συστήματος!

Για μια στιγμή, κοίταξα απορημένος την παλιομοδίτικη ταμπέλα να τα καταφέρνει εκεί που απέτυχε η υπερσύγχρονη οθόνη του τηλεματικού συστήματος. Αμέσως μετά, συνειδητοποίησα έντρομος ότι, για τον ΟΑΣΘ, το ψηφιακό μάλλον είναι το απερχόμενο παρελθόν και η τσίγκινη ταμπελίτσα το ολοφώτεινο μέλλον…

Ελπίζω οι αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας, που κάνουν τώρα τα πρώτα τηλεματικά βήματα, να εγκαταστήσουν κάτι καλύτερο από το δικό μας. Κάτι που να λέει, όχι μόνο πότε έρχεται, αλλά και πού πάει το ρημάδι!

——————–

ΥΓ: Την υπόθεση αυτή την έχω συζητήσει με τουλάχιστον δέκα υπαλλήλους του ΟΑΣΘ και την έχω γνωστοποιήσει στον ΟΑΣΘ, το ΣΑΣΘ, την TV100 και, εσχάτως, σε έναν αντιδήμαρχο. Δεν είχα καμμιά αντίδραση από κανέναν.