Παρασκευή βράδυ, λίγο πριν το δημαρχείο
Εικόνα-Λέξεις: Γιώργος Τούλας Παρασκευή βράδυ. Περασμένες έντεκα. Με πιάνει φανάρι. Βασιλέως Γεωργίου. Λίγο πριν το δημαρχείο. Ωραίο γκράφιτι, σκέφτομαι. Καινούργιο, θάναι, δεν το έχω ξαναδεί. Το χαζεύω. Το μάτι όμως ξεγλυστράει ανάμεσα από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Κατεβαίνει πιο χαμηλά. Στο πεζοδρόμιο. Μια κίτρινη κουβέρτα και ένας αόρατος άνθρωπος. Κοιμάται. Κάτω από τους δαίμονες του γκράφιτι. […]
Εικόνα-Λέξεις: Γιώργος Τούλας
Παρασκευή βράδυ. Περασμένες έντεκα. Με πιάνει φανάρι. Βασιλέως Γεωργίου. Λίγο πριν το δημαρχείο. Ωραίο γκράφιτι, σκέφτομαι. Καινούργιο, θάναι, δεν το έχω ξαναδεί. Το χαζεύω. Το μάτι όμως ξεγλυστράει ανάμεσα από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Κατεβαίνει πιο χαμηλά. Στο πεζοδρόμιο. Μια κίτρινη κουβέρτα και ένας αόρατος άνθρωπος. Κοιμάται. Κάτω από τους δαίμονες του γκράφιτι. Που μοιάζουν να τον προστατεύουν. Σαν ξωτικά σε παραμύθι. Ανάβει πράσινο. Κορνάρουν. Φεύγουμε. Το πρωί είδα άλλους τρεις απέναντι από το Λευκό Πύργο. Στο πάρκο που ανθίσαν οι δαμασκηνιές. Πλήθυναν αυτό το χειμώνα που τελειώνει.