Πόσο μ@λ@κας είσαι ρε φίλε;

Εικόνα της Μυρτώ Παυλούδη από σήμερα το πρωί

Εικόνα του Πρόδρομου Νικηφορϊδη από χθες το μεσημέρι

Σημερινή εικόνα στον ίδιο χώρο στην όψη προς τη θάλασσα 

Δεν είναι θέμα Κρίσης, δεν είναι θέμα Παιδείας, δεν είναι θέμα καταπίεσης, δεν είναι θέμα σεβασμού στο δημόσιο χώρο, δεν είναι θέμα κουλτούρας και καλλιέργειας, είναι όλα αυτά μαζί και ακόμα παραπάνω. Είναι και θέμα προσώπων. Που μεγαλώνουν σε μια χώρα που δεν διαπαιδαγωγεί τα παιδιά της με κανένα τρόπο, που σπαταλάει το χρόνο και τη ζωή τους σε λάθος πρότυπα, με λάθος επιλογές. Πουθενά στον πολιτισμένο κόσμο δεν συμβαίνει τη μια μέρα μια εθελοντική ομάδα της πόλης, χωρίς κανένα προσωπικό όφελος, να καθαρίζει με τα χέρια της τις μαρμάρινες επιφάνειες της νέας Παραλίας που κόστισε μια περιουσία και άλλαξε την όψη της πόλης και πριν προλάβουν να στεγνώσουν τα καθαριστικά της ομάδας ή των υπαλλήλων του Δήμου, ένας ή πολλοί κάφροι να ξαναμουτζουρώνουν τον ίδιο τοίχο βρίζοντας τους Los Lampicos που καθάρισαν.

Ο κύριος λόγος που το κάνουν είναι διότι απλούστατα κανείς δεν θα τους τιμωρήσει. Δεν πρόκειται να βρουν μπροστά τους κανένα νόμο, καμία τάξη, καμία αρχή που να τους εμποδίσει. Φυσικά το χέρι αυτού που βεβηλώνει το δημόσιο χώρο το οπλίζει η οικογένεια με την αδιαφορία της, το σχολείο με την έλλειψη κινήτρων σεβασμού του δημόσιου χώρου, η πολιτεία που απαξιώνει η ίδια τους θησαυρούς της.

Ακόμα και έτσι όμως ο ίδιος ο δράστης αυτού του εγκλήματος, γιατί περί εγκλήματος πρόκειται, που όχι μόνο βεβηλώνει την πόλη αλλά και απαξιώνει κοροϊδεύοντας τη δουλειά κάποιων ανθρώπων που αγαπούν να ζουν σε μια πόλη πολιτισμένη, ανθρώπινη, καθαρή και όμορφη, είναι ένας άνθρωπος που είναι εχθρός της πόλης και της προκοπής. Ο τύπος που πάτησε μέσα στο νερό για να αποδείξει πόσο μάγκας είναι είναι εχθρός αυτής της πόλης. Αλλά και κείνος που πιθανά περνούσε από το πολυσύχναστο σημείο την ώρα που συνέβαινε το περιστατικό και δεν αντέδρασε βλέποντας το είναι το ίδιο συνένοχος. Γιατί η αδιαφορία μας οπλίζει αυτά τα χέρια της καταστροφής.

Κάθε μέρα site, προφίλ στο fb, δημοσιεύσεις ανθρώπων που προφανώς δεν μπορούν να διαχειριστούν την καθημερινότητα  τους απαξιώνουν τα πάντα. Από την τοποθέτηση των στίχων του Αναγνωστάκη στα αστικά μέχρι ένα καινούργιο πάρκο που δημιούργησαν εθελοντές. Άνθρωποι που δεν δημιούργησαν ποτέ στη ζωή τους τίποτε καλούν σε καταστροφή όσων δημιουργούν άλλοι. Στο όνομα μιας εναλλακτικότητας, μιας ψευδεπίγραφης επαναστατικότητας. Πρόκειται για έναν πόλεμο που έχει ξεκινήσει ανάμεσα στο μπροστά και στο πίσω. Όλοι εμείς που αγανακτούμε για τα εγκλήματα των Τζιχαντιστών στις αρχαιότητες της Συρίας ας καθίσουμε απαθείς στην καταστροφή της νέας Παραλίας.