Τι τους θέλουμε τους λεωφορειόδρομους;

Αφού στην πράξη έχουν καταργηθεί εδώ και καιρό. Χθες βράδυ το αριστερό τμήμα της οδού Τσιμισκή έμοιαζε με παιχνίδι, με pacman. Από νωρίς το απόγευμα τα ταξί είχαν καταλάβει το οδόστρωμα περιμένοντας υπομονετικά για ώρες ποιος ξέρεις τι, αφού πελάτης δεν εμφανίζονταν και οι οδηγοί των αστικών αναγκάζονταν να κάνουν διαρκώς σλάλομ για να μη συγκρουστούν. Από την απέναντι πλευρά του δρόμου υπήρχαν διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα. Η ίδια εικόνα σε όλο το δεξί τμήμα της Εγνατίας το βράδυ, η ίδια εικόνα σήμερα το πρωί στο δεξί τμήμα της Βασιλίσσης Όλγας. Οι επιβάτες των αστικών κατέβαιναν στη μέση του οδοστρώματος για να επιβιβαστούν στα λεωφορεία. Η δημοτική αλλά και η κανονική αστυνομία ανύπαρκτες και οι οδηγοί των ταξί έξω από τα αυτοκίνητα συζητούσαν χαλαρά το που πάει ο κλάδος, η χώρα, ο πλανήτης.

Είναι πια απορίας άξιο για ποιο λόγο δεν καταργείται και στην πράξη ο λεωφορειόδρομος. Γιατί υπάρχουν οι κατ΄επίφαση πινακίδες που απαγορεύουν τη στάση και τη στάθμευση αλλά και τη διέλευση αυτοκινήτων. Ποιον κοροιδεύουμε σε αυτόν τον τόπο; Και ποιος τελικά κάνει κουμάντο στο δημόσιο χώρο;