Πολλά συνταρακτικά μου ήρθαν χθες το απόγευμα στο μυαλό, όταν αντίκρισα αυτό το απολύτως ταιριαστό με την ιστορία και το περιβάλλον και το κλίμα που αντικρίζετε κι εσείς τώρα. Σήμερα με την ησυχία μου και με το καφεδάκι μου το έψαξα λίγο. Διότι πού πας χωρίς ενημέρωση στ’ αγκάθια; Φαντάζομαι ότι, ο όποιος είχε τη λαμπρή έμπνευση να το φυτέψει, τα πήρε εξίσου υπόψη. Εξού και θέλησε να προσθέσει ένα λιθαράκι, μια καλλιτεχνική πινελιά. Έχουμε και λέμε λοιπόν:
Ο φοίνικας είναι φυτό κυρίως της τροπικής ζώνης. Απαντάται σε διάφορα βασικά είδη: του ισημερινού δάσους, παραποτάμια και παραλίμνια είδη της σαβάνας (π.χ. Φοίνικας Ντουμ), είδη των ερήμων (κυρίως της Σαχάρας και της Μέσης Ανατολής). Υπάρχουν επίσης ο Phoenix dactylifera ή χουρμαδιά, δύο μεσογειακά είδη από τα οποία το ένα είναι ο φοίνικας του Θεοφράστου (Phoenix theophrasti) και το άλλο, ένα είδος νάνου φοίνικα, δηλαδή ο Χαμαίροπας της μεσογείου με βενταλόσχημα φύλλα, που φυτρώνει στην δυτική λεκάνη της μεσογείου. Τέλος ένα γνωστό είδος “χουρμαδιάς” στα Κανάρια Νησιά, ο Phoenix canariensis.
Το μυθικό πτηνό Φοίνιξ (από το «φοινός» = πορφυρός, βαθυκόκκινος) είναι ένα μυθολογικό πουλί που ξαναγεννιέται απ’ τις στάχτες του, καταπώς λέει ο Ηρόδοτος. Στην αρχαία Ελλάδα το συνέδεαν με την λατρεία του Ήλιου και του Απόλλωνα και το τιμούσαν. Το ίδιο πτηνό τιμούσαν οι Αιγύπτιοι, οι πρωτοχριστιανοί (αναπαριστά τον Ιησού Χριστό, που επίσης πεθαίνει και ανασταίνεται), οι Πέρσες, οι Κινέζοι, οι Νοτιοαφρικανοί, αρχαίοι πολιτισμοί της κεντρικής και νότιας Αμερικής. Ο Φοίνιξ αποτελεί ιερό ζώο του Βισνού, στην ινδουιστική θρησκεία.
Στον εβραϊκό πολιτισμό είναι το μόνο ζώο που δεν τρώει από το καρπό του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού. Σύμφωνα με αυτή τη παράδοση λοιπόν η Εύα δίνει σε όλα τα ζώα να φάνε και μόνο αυτός αντιστέκεται. Ο θεός λοιπόν τον τιμάει τον Φοίνικα (εβραϊστί Milcham) και τον κάνει αθάνατο. Έτσι είναι μόνο ένα αρσενικό και δεν αναπαράγεται.
Εκκινώντας λοιπόν από όλα αυτά, το ίδιο όνομα φέρουν:
ο Φοίνικας, γιος του Κάδμου, Βασιλιά των Θηβών και ιδρυτής της Φοινίκης, ο μυθικός γενάρχης των Δολόπων, ο ιαμβογράφος της ελληνιστικής εποχής (3ος αι. π.Χ.) Φοίνιξ ο Κολοφώνιος, ο Θηβαίος επαναστάτης Φοίνιξ ο Θηβαίος, ο αρχαίος λαός της Φοινίκης, οι Φοίνισσαι, τραγωδία του Ευριπίδη (εκ του χορού των παρθένων, εκ της Φοινίκης), ο νότιος αστερισμός Φοίνιξ, τέσσερα τοπωνύμια, εφτά αθλητικοί σύλλογοι της Ελλάδας, τρεις πόλεις των ΗΠΑ, το ελληνικό αργυρό νόμισμα της περιόδου του Ιωάννη Καποδίστρια, ένα σχέδιο εκκαθάρισης που εκπόνησε η C.I.A. το 1969 και το υψηλότερο βραβείο που απονέμεται σε ταινίες που
Με όλο αυτό το μυθολογικό, ιστορικό και συμβολικό βάρος που λύγισε τους ώμους μου, σας εύχομαι καλημέρα. Ίσως αργότερα θα πάρω την πετσετούλα μου και θα πάω να ξαπλώσω από κάτω, ονειρευόμενη τροπικές ακτές.
Υ.Γ. Είναι παλιά ιστορία, η μανία της πόλης με τους φοίνικες. Μην ξεχνάμε τη σειρά που που φυτεύτηκε στο κέντρο της Αριστοτέλους, κόβοντας τη θέα στον πιο γνωστό και ιστορικό άξονα της πόλης, που σχεδιάστηκε απ΄τον Εμπράρ έτσι ώστε να προσφέρει την απρόσκοπτη θέα στη θάλασσα και την Άνω Πόλη ανάλογα με την κατεύθυνση του βλέμματος του θεατή.
