Μια βόλτα στο Σαββατιάτικο κέντρο
Ο Δημήτρης Μητσόπουλος περπάτησε στο Σαββατιάτικο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Λέξεις: Δημήτρης Μητσόπουλος
Χθες περπάτησα στο κέντρο της πόλης μετά από πολύ καιρό. Περπάτησα ως παρατηρητής μια που είχα μια ώρα δικιά μου. Εδώ ισχύει το τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είν’ όπως παλιά. Ζέστη πολύ, κόσμος πολύς και το μπουφάν στον αντίχειρα και πίσω από τη πλάτη, όπως άλλες εποχές… Αν και δεν είμαστε πια “target group” χάρηκα που συνάντησα επτά, οκτώ γνωστούς και φίλους στο διάβα μου, που τους χαιρέτησα και με χαιρέτησαν κι αυτοί. Είναι μεγάλη υπόθεση να σε χαιρετούν… Ένιωσα ότι είμαι ακόμα στη πόλη μου , όσο κι αν έχει αλλάξει. Στη Μητροπόλεως αρκούσε ένα λεωφορείο και ένα διπλοπαρκαρισμένο αυτοκίνητο και η κυκλοφορία σταματούσε. Πολλά τα λεωφορεία πολλά τα διπλοπαρκαρισμένα, πολλές οι στάσεις… Από όπου περνούσα, έφερνα στο μυαλό τι ήταν κάποτε εδώ αντ’ αυτού. Ηλύσια Κεφίρ, Ωραία Μουτάφης, Κατράντζος Σπορ, Λαμπρόπουλος, Πανίδης, Μπον Μπον, Σχολή Βαλαγιάννη , Ελληνικός Βορράς, Μακεδονία, Θυμέλη, Ελβετικόν και τόσα άλλα Ζώσα μνήμη… Στην Αριστοτέλους μια τεράστια ουρά μπροστά στο Ολύμπιον, περίμενε υπομονετικά για ένα εισιτήριο για το Φεστιβάλ κινηματογράφου. Περπάτησα πολύ. Κράτησα ωστόσο, την τελευταία εικόνα της περιήγησης πριν κάτσω στην καρέκλα που μου είχε κρατήσει η παρέα. Κάθισα στη καρέκλα ιδρωμένος, ένοιωσα λίγο πιο χαλαρός, ήπια ένα ποτήρι κρύο νερό και μπήκα στο κλίμα.. Άλλωστε την ιστορία στη πόλη αυτή τη γράφουν οι παρέες. Πάντα την έγραφαν… Η τελευταία εικόνα ήταν ένα ζευγάρι που κοιτούσαν μια βιτρίνα με παπούτσια. Η Κυρία ήταν σε αμαξίδιο και συζητούσαν και έδειχναν πια τους άρεσαν. Τα παπούτσια ήταν γυναικεία… Μου έμεινε η κουβέντα του άντρα ” αυτά να πάρεις, όμορφα είναι”
