Μοιράζοντας φαγητό και διδάσκοντας ανθρωπιά σε ένα στενάκι της Θεσσαλονίκης

Εικόνες: Μηνάς Τσιτσής

Ένα μικρό στενάκι. Αν δεν το ξέρεις, δεν πάει ο νους σου. Αν και υπάρχει η πινακίδα που σου δείχνει που πρέπει να πας. Ακριβώς δίπλα από τον Ιερό Ναό Αγίου Ελευθέριου. Κατεβαίνεις λίγες σκάλες και αντικρίζεις ανθρώπους που περιμένουν για ένα πιάτο φαγητό. Δυστυχώς όχι μία ασυνήθιστη εικόνα. Συναντώ συχνά τέτοιες ουρές περπατώντας καθημερινά από το σπίτι στη δουλειά, οι οποίες αυξάνονται διαρκώς. Μερικοί κρατάνε σακούλες και τάπερ και μπορείς να διακρίνεις μέσα από τα μάτια τους την ταλαιπωρία αλλά και την χαρά τους, όταν έρχεται η σειρά τους για να πάρουν το γεύμα της ημέρας. 

Σε όλο αυτό τον αγώνα συμβάλλει η εκκλησία του Αγίου Ελευθέριου στο Ντεπώ, η οποία ανοίγει τις πόρτες της για όσους έχουν ανάγκη. Στην κουζίνα θα βρεις εθελόντριες γυναίκες, κυρίες της ενορίας, οι οποίες καθημερινά βάζουν το δικό τους λιθαράκι σ’ αυτή την σπουδαία προσπάθεια.

«Σήμερα μας πετύχατε σε καλή μέρα. Έχουμε μπιφτέκια με πατάτες στο φούρνο» μου λέει μία γυναίκα που με χαμόγελο κάτω από την μάσκα, ενώ γεμίζει τα αλουμινένια τάπερ.

Με ενημερώνουν πως η προετοιμασία ξεκινάει στις 7:30 και ολοκληρώνεται γύρω στις 10:00-10:30 ανάλογα το φαγητό, το οποίο μπορεί να είναι κάποιο λαχανικό ή όσπριο ή ακόμα και κρέας. Επίσης δίνονται κάποια φρούτα ή γλυκά και φυσικά ψωμί. Μόλις είναι όλα έτοιμα ξεκινάει η διαδικασία διανομής. 

«Το συσσίτιο ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2013 με την παρότρυνση και την ευλογία του Παναγιώτατου Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, κ. Ἄνθιμου, ο οποίος στήριξε τόσο υλικά όσα και πνευματικά στο να μπορέσουμε να φέρουμε εις πέρας το 16ο συσσίτιο της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης», επισημαίνει ο πατέρας Χριστόδουλος.

Κι όντως με πίστη και διαρκή αγώνα τα κατάφεραν, καθώς το συσσίτιο μετράει ήδη 9 χρόνια ζωής. Η απόφαση να δημιουργηθεί το 2013 πάρθηκε καθώς μέχρι τότε δεν είχε παραστεί ανάγκη. Τα 30 άτομα που έλαβαν το συσσίτιο, σύντομα αυξήθηκαν και με το παραπάνω. Έτσι σχεδόν έναν χρόνο μετά 80 άτομα περίμεναν για να έρθει η σειρά τους. Αν και κανείς θα περίμενε πως λόγω της πανδημίας ο αριθμός αυτός θα αυξανόταν, τα τελευταία 2-3 χρόνια οι άνθρωποι που λαμβάνουν βοήθεια είναι περίπου 60 άτομα.

Στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε η τροφοδότηση γίνεται από ενορίτες ή από χορηγούς που συμβάλλουν σημαντικά στην ενίσχυση των αποθηκών. 

Το συσσίτιο λειτουργεί ακριβώς όπως τα σχολεία. Για παράδειγμα την περίοδο των Χριστουγέννων, οι εθελόντριες παίρνουν “ρεπό” αφού πρώτα ετοιμάσουν ένα μεγάλο δέμα με διάφορα καλούδια για κάθε ένα από τους ανθρώπους. Φυσικά ενόψει των δύσκολα οικονομικών εποχών σε μερικές περιπτώσεις υπάρχει και οικονομική στήριξη με την εξόφληση κάποιων λογαριασμών.

Είναι πραγματικά συγκινητικό να βλέπεις τις αντιδράσεις των ανθρώπων μόλις έρχεται η σειρά τους για το φαγητό της ημέρας. Ίσως μ’ αυτό να ταΐσουν τα παιδιά τους ή ενδεχομένως κάποιον συγγενή τους που η ζωή τα έφερε έτσι και δεν μπορεί να εξασφαλίσει τη καθημερινή σίτιση του. «Σας ευχαριστώ πολύ», λένε οι άνθρωποι και -πιστεύω- ότι σίγουρα οι γυναίκες που βοηθούν θα νιώθουν πως έχουν κάπως βοηθήσει να γίνει η μέρα τους λίγο καλύτερη. Εγώ αυτό ένιωσα έστω και τα λίγα λεπτά που ήμουν εκεί.

Φυσικά μεγάλη ευχή του πατέρα Χριστόδουλου είναι όλος ο κόσμος να μπορεί να βιοπορίζεται χωρίς να χρειάζεται έξτρα βοήθεια.

Διαβάστε επίσης: