Η Μοναστηρίου ελευθερώνεται μετά από 11 χρόνια-Τι μένει πίσω;
Ύστερα από 11 ολόκληρα χρόνια, η οδός Μοναστηρίου επιστρέφει, περίπου, στην όψη που είχε πριν καταληφθεί από τα εργοτάξια του Μετρό. Από αυτή την Κυριακή 4 Φεβρουαρίου αποδίδεται στην κυκλοφορία το τμήμα μεταξύ των οδών Μ. Καλού και Αγ. Πάντων με τρεις λωρίδες κυκλοφορίας στο ρεύμα εισόδου προς την πόλη και δυο λωρίδες κυκλοφορίας στο ρεύμα […]
Ύστερα από 11 ολόκληρα χρόνια, η οδός Μοναστηρίου επιστρέφει, περίπου, στην όψη που είχε πριν καταληφθεί από τα εργοτάξια του Μετρό. Από αυτή την Κυριακή 4 Φεβρουαρίου αποδίδεται στην κυκλοφορία το τμήμα μεταξύ των οδών Μ. Καλού και Αγ. Πάντων με τρεις λωρίδες κυκλοφορίας στο ρεύμα εισόδου προς την πόλη και δυο λωρίδες κυκλοφορίας στο ρεύμα προς τα δυτικά. Προς το παρόν εργασίες ασφαλτόστρωσης για την αποκατάσταση του κατεστραμμένου οδοστρώματος δεν προβλέπονται όπως και για την επαναφύτευση των πλατάνων, καθώς στο δρόμο υπήρχαν αιωνόβια πλατάνια που κόπηκαν από το Μετρό. Το Μετρό έχει δεσμευτεί για την φύτευση νέων δέντρων και την ασφαλτόστρωση του δρόμου με νέο καλύτερης ποιότητας ασφαλτοτάπητα.
Κοιτάζοντας πίσω στο χρόνο, αυτή η δεκαετία με τις παραταγμένες λαμαρίνες μπορεί να ενσωματώθηκε μέσα μας σαν μια εικόνα της καθημερινότητας, αλλά η κατάσταση άλλαξε δραματικά τα δεδομένα στην περιοχή.
Τα περισσότερα μαγαζιά της ιστορικής αγοράς στον Βαρδάρη έβαλαν λουκέτο λόγων των μακροχρόνιων καθυστερήσεων, αφού το έργο στην περιοχή θα τέλειωνε έξι χρόνια πριν, το 2012. Έτσι όπως κρύφτηκε ο ήλιος από τα εργοτάξια, κρύφτηκαν και οι ελπίδες των επιχειρηματιών για ανάκαμψη. Ο δρόμος αποδυναμώθηκε και ερήμωσε, με αποτέλεσμα ο Σιδηροδρομικός Σταθμός και τα τριγύρω τετράγωνα να μετατραπούν σε ενός είδους γκέτο παραβατικότητας και μικροεγκληματικότητας με πιο επικίνδυνη περιοχή αυτή γύρω από την εκκλησία των Αγίων Πάντων. Οι ταμπέλες των «ενοικιάζεται» άρχισαν να πολλαπλασιάζονται ανησυχητικά και το σκηνικό, ακόμη και σήμερα, εξακολουθεί να φωνάζει από μακριά εγκατάλειψη.
Ο μεγαλύτερος σιδηροδρομικός σταθμός της χώρας βρέθηκε χαμένος εδώ και 11 χρόνια πίσω από τα έργα. Με πρόσβαση προβληματική όχι μόνο για τους επιβάτες του αλλά και για τους επιβάτες του σταθμού του ΟΑΣΘ, τα αστικά του οποίου αλλάζουν διαρκώς τον τρόπο προσέγγισης τους στην αφετηρία, αλλά και για τους μαθητές του 63ου Δημοτικού σχολείου που οι λαμαρίνες άρπαξαν στην κυριολεξία ενάμιση στρέμμα από την αυλή τους. Ένας τόπος που αποχαιρετά και υποδέχεται κατάντησε ένα προβληματικό και επικίνδυνο σημείο με αποκορύφωμα τη στροφή των Αγίων Πάντων προς τους Αμπελόκηπους.
Ανάμεσα στους Μετρόπληκτους της περιοχής το 63 δημοτικό σχολείο που έχασε ένα μεγάλο κομμάτι της αυλής του καθώς το μετρό αποφάσισε πριν χρόνια να του αφαιρέσει περίπου ενάμιση στρέμμα από το χώρο που αυλίζονται τα παιδιά. Σε ενάμιση χρόνο από σήμερα θα επιστραφεί ο χώρος στο σχολείο, όταν θα ολοκληρωθεί η τοποθέτηση των ραγών.
Η parallaxi τρία χρόνια πριν προσπάθησε να δώσει μια σημαντική ανάσα στο σχολείο ανακαινίζοντας την αυλή του και φέρνοντας σε μια μεγάλη εκδήλωση για τα Δυτικά το πρόβλημα του στην επιφάνεια.
Στα καλά της υπόθεσης οι ανακαλύψεις των ανασκαφών στο Σταθμό «Δημοκρατίας»
Κατά τη διάρκεια της ανασκαφικής έρευνας της ΙΣΤ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων στο χώρο όπου πρόκειται να κατασκευαστεί ο σταθμός «Δημοκρατίας» αποκαλύφθηκε ένα ακόμη τμήμα του δυτικού νεκροταφείου της αρχαίας Θεσσαλονίκης που καλύπτει μία μακρά περίοδο χρήσης, από τους ελληνιστικούς έως και τους ύστερους ρωμαϊκούς χρόνους. Το νεκροταφείο αναπτύσσεται έξω από το δυτικό τείχος της αρχαίας πόλης και στα βόρεια της αρχαίας οδού η οποία ξεκινούσε από την Πύλη του Βαρδαρίου με κατεύθυνση προς τα δυτικά, προς την ύπαιθρο χώρα και εξυπηρετούσε τις ανάγκες του νεκροταφείου, παράλληλα με αυτές παρακείμενου αποθηκευτικού χώρου πίθων που κατασκευάστηκε μεταγενέστερα στο χώρο. Το οδόστρωμα της αρχαίας οδού αποτελείται από πακτωμένα στο χώμα βότσαλα και μικρούς αργούς λίθους σε μεγάλη πυκνότητα, καθώς επίσης και από τμήματα κεράμων και θραύσματα πήλινων αγγείων κατά τόπους. Αποκαλύφθηκε ένας σημαντικός αριθμός τάφων ποικίλης τυπολογίας (λακκοειδείς με ή χωρίς κάλυψη, κτιστοί κιβωτιόσχημοι, κεραμοσκεπείς, εγχυτρισμοί), αρκετοί εκ των οποίων σηματοδοτούνταν με βωμοειδείς κατασκευές. Βασικές ταφικές πρακτικές αποτελούν ο ενταφιασμός και η καύση, ενώ τους νεκρούς συνόδευαν προσωπικά αντικείμενα και προσφορές των οικείων τους, όπως νομίσματα, αγγεία, λυχνάρια, κοσμήματα, ειδώλια, εργαλεία κ.α. Κατάλοιπα νεκρικών τελετών αποτυπώνονται σε πλήθος ταφικών πυρών με προσφορές πήλινων αγγείων καθημερινής χρήσης, λυχναριών, καθώς και μεγάλου αριθμού μυροδοχείων.
Διαβάστε επίσης: Η στενάχωρη εγκατάλειψη της Μοναστηρίου
Η Αερογέφυρα Δεντροποτάμου ζητά οξυγόνο
Ο σταθμός του Μετρό στο Σιδηροδρομικό Σταθμό από μέσα
Αποκλεισμένος πίσω από τις λαμαρίνες