Όλα τριγύρω αλλάζουν και όλα ίδια μένουν;

Ξεκινάμε από τη βασική αρχή όταν καταπιάνομαι με τέτοια θέματα όπως το παρακάτω.

Οι αναγνώστες πολλές φορές είναι οι καλύτεροι ρεπόρτερ και γίνονται τα… μάτια μας για να παρατηρήσουμε και να αναδείξουμε ζητήματα που απασχολούν την καθημερινότητά τους.

Γι’ αυτά όμως τα ζητήματα η ευθύνη δεν βαραίνει πάντα και μόνο την εκάστοτε δημοτική αρχή.

Εννοείται ότι όλοι θέλουμε καθαρά πεζοδρόμια, προσβάσιμα, χωρίς να έχουν καταληφθεί από σκουπίδια, μπάζα, αυτοκίνητα, μηχανάκια και ότι άλλο έχουμε κατά καιρούς συναντήσει στην πόλη.

Εδώ λοιπόν η ευθύνη βαραίνει και τις δύο πλευρές. Όταν κάνεις μία ανακίνηση στο σπίτι σου, αλλά δεν μπαίνεις στον κόπο να ενημερώσεις τις αρμόδιες αρχές ότι θα κατεβάσεις ογκώδη αντικείμενα στο πεζοδρόμιο σου και να συνεννοηθείς για την αποκομιδή τους, φταις εσύ.

Το «έλα μωρέ όλο και κάποιος θα περάσει να τα μαζέψει» είναι η πιο τρανταχτή απόδειξη του ωχαδελφισμού που διακατέχει την πόλη.

Από την άλλη πλευρά, κάνοντας ξανά μία βόλτα σε μέρη που μας απασχόλησαν και πριν λίγους μήνες, είναι δυνατόν να μην έχει επιληφθεί κάποιος αρμόδιος για να διορθώσει μια άσχημη εικόνα.

Όχι πάντα όμως. Υπάρχουν και οι εξαιρέσεις και θα ξεκινήσουμε πρώτα με αυτές.

Η υγειονομική βόμβα στην πλατεία Μοσχουντή αποτελεί παρελθόν.

Είχαμε πάει στα μέσα Φεβρουαρίου, μετά από αναφορές περίοικων για ενα εγκαταλελειμμένο ισόγειο – μπάτε σκύλοι αλέστε, σκουπιδότοπος και υγειονομική βόμβα για όλη τη γειτονιά.

Οι φωτογραφίες αδιάψευστος μάρτυρας.

Σήμερα, η αλήθεια είναι ότι η εικόνα μας άφησε τουλάχιστον μία μικρή αίσθηση ικανοποίησης, ότι κάποιον παρακινήσαμε και ανέλαβε δράση για να σουλουπωθεί κάπως η κατάσταση.

Στις αρχές Φεβρουαρίου είχε γράψει για την πόλη που λατρεύει να μισεί τους πεζούς της. Συνολικά στην πόλη μπορεί να μην έχει αλλάξει αυτό, αλλά τουλάχιστον στην περίπτωση που είχαμε ασχοληθεί τότε, η εικόνα σήμερα είναι τελείως διαφορετική.

Τα αυτοκίνητα που… καβαλούσαν το πεζοδρόμιο στην οδό Τύπου, μεταξύ Φράγκων και Βαλαωρίτου, δίπλα από το Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης δεν υπάρχουν πια.

Τη θέση τους πήραν κάποια μικρά δεντράκια.

Πάμε τώρα και στις ασχήμιες που δε λένε να λυθούν. Οι δρόμοι πέριξ της πλατείας Μοσχουντή συνεχίζουν σε κάποια σημεία να προκαλούν απογοήτευση.

Ανάλογες εικόνες και πριν τρεις μήνες

Τα ίδια και στην Ηφαιστίωνος

Κάλβου και Καπετάν Άγρα μεσημέρι Τετάρτης

Η Ξηροκρήνη, το σημείο ανάμεσα στο Νέο Σιδηροδρομικό Σταθμό και την εκκλησία του Αγίου Νικολάου, παραμένει μία πικρή ιστορία…