Ωραία μαγαζιά της πόλης που αποχαιρετήσαμε το 2022 για πάντα

Λίγες μέρες πριν φύγει το 2022 και θυμόμαστε εκείνους τους χώρους που σημάδεψαν τις εξόδους μας στη Θεσσαλονίκη για χρόνια και δυστυχώς ανακοίνωσαν μέσα στη χρονιά το ‘λουκέτο” τους, αφήνοντας πίσω ένα κενό και μία πικρή έλλειψη που θα θυμόμαστε για πάντα.

Το καθένα για τους δικούς του λόγους, αλλά σίγουρα και σε μία δύσκολη εποχή για όλους, καταστήματα με ιστορία και σημεία αναφοράς, μόνο λύπη προκάλεσαν στην είδηση πως κλείνουν τις πόρτες τους για το κοινό που τόσο τα αγάπησε.

Είναι άλλωστε και εκείνη η Θεσσαλονίκη που αλλάζει χρόνο με τον χρόνο και θα θέλαμε να υπάρχουν τα μαγαζιά που θα μας θυμίζουν την παλιά, ωραία της εποχή. Έλα όμως που όλα αλλάζουν και ίσως, πρέπει να το πάρουμε κι εμείς απόφαση πως έρχεται μια καινούρια εποχή.

Καλύτερη ή χειρότερη, ο χρόνος θα δείξει…

THRIA restaurant

7 Χρόνια γαστρονομικής Περιπλάνησης έφτασαν στο τέλος τους τον Νοέμβριο του 2022, με μία ανακοίνωση του Δημήτρη Τασιούλα στην σελίδα του αγαπημένου χώρου.

«Ένας μεγάλος κύκλος της δημιουργικής πορείας μου στη κουζίνα του THRiA κλείνει. Η ομάδα μου κι εγώ νιώθουμε την ανάγκη να σας ευχαριστήσουμε. Μένουμε πιστοί στην ποιότητα και τη γεύση που έχετε αγαπήσει έως και την τελευταία βραδιά λειτουργίας του εστιατορίου μας την Κυριακή 20/11/22. Ανταποδίδουμε την αγάπη σας, τις άριστες κριτικές που μας χαρίσατε, την εμπιστοσύνη που μας δείξατε στις πολύτιμες στιγμές σας με τη συνέπεια και την ποιότητα που μας χαρακτηρίζει μέχρι να σερβίρουμε και το τελευταίο μας επιδόρπιο. Θα είναι χαρά μου να σας έχουμε κοντά μας, να σας ικανοποιήσουμε για μια ακόμη φορά να σας ενημερώσουμε για τα επόμενα γαστρονομικά βήματα που θα πάνε αυτή την πόλη ακόμα πιο μακριά στον χάρτη της γεύσης. Για όσους δεν θα μπορέσω να συναντήσω από κοντά τις επόμενες μέρες στα τραπέζια του Thria ένα μεγάλο Ευχαριστώ από Καρδιάς!»

Ωραία ατμόσφαιρα, καλό φαγητό και ένας χώρος που είχε την ικανότητα να μαζεύει φίλους, το Thria restaurant έγραψε τη δική του ιστορία στην γαστρονομία της πόλης μέχρι και την τελευταία μέρα που έκλεισε τις πόρτες του για το κοινό.

Η απώλεια του το 2022 έκανε «θόρυβο» και αφήνει μονάχα καλές εντυπώσεις και αναμνήσεις για όλους εκείνους που πέρασαν ώρες μέσα στον φιλόξενο χώρο του.

Το Διατηρητέο

Το Διατηρητέο, στον πρώτο όροφο ενός από τα πιο όμορφα διατηρητέα κτίρια της πόλης του 1938, το μέγαρο Ηλία Ηλιάδη, στην Ικτίνου 12, άνοιξε το 1990 και σφράγισε τη ζωή και τη διασκέδαση της πόλης μέχρι και τα τέλη του Δεκέμβρη 2022. Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες μεγάλωσε δυο γενιές, τους τότε εικοσάρηδες που χόρεψαν, ήπιαν, ερωτεύτηκαν, χώρισαν, ξανάσμιξαν, έκαναν παιδιά, και στη συνέχεια τα παιδιά τους που συνέχισαν την παράδοση στο αγαπημένο αυτό μαγαζί.

Με μια ανάρτηση στη σελίδα του στο facebook, το bar που έγραψε κορυφαία ιστορία στη Θεσσαλονίκη μας αποχαιρέτησε για πάντα πριν από λίγες μέρες.

“Φίλες και φίλοι, μετά από 32 χρόνια ΤΟ ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΟ, λόγω ειδικού σήματος της πολεοδομίας Θεσσαλονίκης περί επικινδύνου και την πλήρη αδιαφορία για επισκευή της κληρονόμου του αείμνηστου ιδιοκτήτη μας ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΗΛΙΑΔΗ , Χαρούλας Πλιάτσικα δυστυχώς δεν θα λειτουργήσει ,σκεπτόμενοι πρώτα την ασφάλεια την δική σας.

Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουμε τα συναισθήματα μας για το ότι μια ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ( και όχι μόνο συνήθεια), ένα κομμάτι της ζωής μας δεν θα επαναληφθεί. Θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε για όλες αυτές τις δεκαετίες για όλα αυτά που περάσαμε μαζί και είμαστε χαρούμενοι (κι έτσι να μας θυμάστε) που δημιουργήσαμε ένα μοναδικό χώρο, έναν μοναδικό τρόπο διασκέδασης, μια ολόκληρη σχολή που ευτυχώς πολλοί νεότεροι συνάδελφοι επαγγελματίες υιοθέτησαν και βελτίωσαν. ΑΛΛΑ όπως λέει και το τραγούδι που σας αφιερώνουμε σας αποχαιρετάμε με αγάπη και είναι σίγουρο ότι κάπου θα ξαναβρεθούμε γιατί όπως γνωρίζετε όλες και όλοι σας το moto μας THE PARTY IS GOING ON AND ON……. Με πολύ αγάπη να θυμάστε τις όμορφες, μοναδικές στιγμές που περάσαμε όλοι ΜΑΖΙ στο σπίτι μας.

ΤΟ ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΟ, ΙΚΤΙΝΟΥ 12 1ος όροφος

ΟΙ ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΟΙ Λευτέρης Γεωργιάδης-Χρήστος Κουδούνης-Βάιος Ποδιώτης”

Το bar που κατείχε για 3 και πλέον δεκαετίες τα σκήπτρα των ωραιότερων μεταμορφώσεων αλλά και των πιο θρυλικών πάρτι στην πόλη, έκλεισε για πάντα ή, όπως αναφέρεται στην παραπάνω ανακοίνωης, ενδεχομένς κάπου, κάπως να επιστρέψει και μαζί του και όλη εκείνη η εφηβική (μας) διάθεση.

Το αγαπημένο bar ξεκίνησε από τρεις φίλοι πριν 32 χρόνια σε ένα διατηρητέο κτίριο της οδού Ικτίνου, επεκτάθηκε αργότερα στο ισόγειο με το Μικρό και άλλαξε πολλές φορές στη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων διατηρώντας όμως το στίλ και τις προτάσεις του ακέραιες. Από τα ελάχιστα μπαρ που επένδυσαν τόσα χρήματα σε υποδομές, ντεκόρ και ατμόσφαιρα, με φανατικούς φίλους και ανθρώπους που ήπιαν εδώ τα ωραιότερα ποτά της ζωής τους. Από τα πιο θρυλικά πάρτι του ήταν αυτά της ΤσικνοΠέμπτης.

Στις πιο πετυχημένες διοργανώσεις του και τα περίφημα Χριστουγεννιάτικα πάρτι που πέρασε όλη η πόλη και φέτος είναι σαν κάτι να λείπει από την πόλη. Στο μέγαρο Ηλία Ηλιάδη, κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, ο ζεστός αυτός χώρος κάθε μεταμορφώνοταν ολοκληρωτικά για να αποτελέσει τον κορυφαίο γιορτινό προορισμό μέσα στην πόλη, συνεχίζοντας τον αστικό μύθο που το ίδιο έχτισε, ως το πιο μαγικό χριστουγεννιάτικο στέκι της Θεσσαλονίκης.

Bensousan Han

Ρολά κατέβασε όμως μέσα στο 2022 και ο ιστορικός χώρος τέχνης Bensousan Han, μετά από πολλά χρόνια σημαντικών παραστάσεων και συνεργασιών με ηθοποιούς, σκηνοθέτες, μουσικούς, εικαστικούς και άλλους καλλιτέχνες.

Την είδηση έκανε γνωστή ο καλλιτεχνικός διευθυντής του χώρου, Στέλιος Ντοκούζ, τον περασμένο Ιούλιο με ανάρτηση στο προσωπικό του προφίλ στο facebook, προκαλώντας έκπληξη και θλίψη σε όλους εκείνους που έχουν αναμνήσεις από αυτόν τον χώρο.

Το Bensousan Han ήταν στην περιοχή Istira (όπως ήταν γνωστή στις αρχές του 20ου αιώνα η περιοχή Άνω Λαδάδικα) στην οδό Εδέσσης 6, τη νοτιότερη οδό της Malta Cedid, γνωστή ως Tas Hani. Χτίστηκε, μεταξύ του 1894 και 1907. Η αρχική του χρήση ήταν πανδοχείο αφού βρίσκονταν στην είσοδο της πόλης και κοντά στο λιμάνι. Έμποροι επισκέπτες που κατέφθαναν απ’ όλη τη χώρα για συναλλαγές και αγοραπωλησίες, διανυκτέρευαν αυτοί και τα ζώα τους σε αυτό. Το όνομά του το οφείλει στον πρώτο ιδιοκτήτη του, έναν Εβραίο έμπορο τον Σαμουήλ Μπενσουσάν και στη λέξη χάνι που σημαίνει πανδοχείο. Το κτίριο άλλαξε χρήσεις πολλές φορές. Στέγασε αποικιακά είδη, υφασματάδικα, μπαχαρικά, ψιλικά, καφενείο και στα δωμάτια του πάνω ορόφου δικηγορικά και συμβολαιογραφικά γραφεία. Τις δεκαετίες 1970-1980 το ισόγειο στέγασε τα μπαχαρικά «Billys», και στον όροφο τελωνειακά γραφεία.

Το 1996 εγκαταλείφθηκε και το 2007 μια ομάδα καλλιτεχνών αποφάσισε να νοικιάσει το ισόγειο από την ιδιοκτήτρια και κληρονόμο του Ζωτιάδη, Ρούλα Παπανάγνου, ως χώρο αποθηκευτικό για θεατρικά αντικείμενα και σκηνικά. Από το 2012 λειτούργησε ως ένας πολυχώρος φιλοξενίας πολιτιστικών προτάσεων και καλλιτεχνικών δράσεων. Στα δωμάτια του μέχρι που έκλεισε, φιλοξένησε, σύμφωνα με τον καλλιτεχνικό διευθυντή του, πάνω από 2500 πολιτιστικές εκδηλώσεις, ενώ ήταν και από τους αγαπημένους χώρους καλλιτεχνών για πολλά χρόνια.

Φωλιά του Κόκκορα

Γι’ αυτούς που έζησαν ή σπούδασαν Θεσσαλονίκη αποτέλεσε σήμα κατατεθέν για χρόνια το στέκι «Η Φωλιά του Κόκκορα». Η γνωστή μουσική σκηνή στο κέντρο της πόλης, στην αρχή Παπάφη, πρόσφερε από το 1996 αξέχαστες στιγμές σε φοιτητές κυρίως, αφού ήταν ένα από τα στέκια που «πήγαινε» από γενιά σε γενιά.

Η « Φωλιά του Κόκκορα» έχοντας διαγράψει μια πορεία 26 χρόνων στα μουσικά δρώμενα της Θεσσαλονίκης δίνοντας μια άλλη πνοή στη νυχτερινή διασκέδαση των νέων, ανακοίνωσε πως κλείνει τον κύκλο δραστηριότητας του τον περασμένο Αύγουστο, λίγες μέρες πριν ξεκινήσουν να έρχονται στην πόλη οι φοιτητές.

Η ανακοίνωση του «αποχαιρετισμού» έλεγε:

«Η  Φωλιά του Κόκκορα έχοντας διαγράψει μια πορεία 27 χρόνων στα μουσικά δρώμενα της Θεσσαλονίκης  δίνοντας μια άλλη πνοή στη νυχτερινή διασκέδαση των νέων, κλείνει έναν κύκλο. Έναν κύκλο αγάπης που άνοιξε το 1996…τέρποντας σώματα και ψυχές, απελευθερώνοντας γλώσσες, ενώνοντας ανθρώπους και πολιτισμούς. Εκεί που κάθε βράδυ όλα γίνονταν χορός και τραγούδι καταγράψαμε ατελείωτες ώρες χαράς, χορεύοντας χέρι χέρι  ως το πρωί! Ακούσαμε καλή ελληνική μουσική, γιορτάσαμε, ερωτευτήκαμε, γελάσαμε και κλάψαμε με την καρδιά μας! Αρραβωνιάσαμε, παντρέψαμε, δώσαμε αμέτρητα πτυχία και υποδεχτήκαμε νέους χρόνους…

Γίναμε μια παρέα που αγκάλιασε όλες τις ηλικίες! Ντύσαμε με την μουσική μας αναρίθμητες σχολικές εκδρομές που μας καθιέρωσαν πρώτους στις προτιμήσεις των παιδιών!  Μέσα από τα προγράμματα Erasmus το όνομά μας ξεπέρασε τα σύνορα της Ελλάδας μεταδίδοντας το κέφι τον παλμό και την ελληνική κουλτούρα! Συνεργαστήκαμε με εξαιρετικούς καλλιτέχνες δημιουργώντας σχέσεις ζωής … το πάλκο μας η δεύτερη οικογένειά μας… ο Παναγιώτης με τον Σπύρο, η Μελίνα, η Άσπα, η Γιώτα, ο Κώστας και η Άννα, ο Ντάφυ,ο Θωμάς, η Αγάπη, ο Στέλιος, ο Άγγελος, ο Θοδωρής, ο Παντελής, οι Αναστασίες, ο Πάνος, ο Γιώργος… Αναπόσπαστο κομμάτι της οικογένειάς μας φυσικά ήταν το προσωπικό μας που ακούραστα έδινε κάθε βράδυ τον καλύτερο εαυτό του!

Σας ευχαριστούμε θερμά για την αγάπη, τη στήριξη και την εμπιστοσύνη που μας δείξατε όλα αυτά τα χρόνια αφήνοντας το ενδεχόμενο να ξαναβρεθούμε… πάντα ανοιχτό!

Με εκτίμηση, Δημήτρης και Σάββας Μετεντζής”

Γαζία

Με μια ανάρτηση του ο Θωμάς Κοροβίνης ανακοίνωσε στα τέλη του περασμένου Απρίλη το κλείσιμο της Γαζίας.

“Η “ΓΑΖΙΑ”, το αγαπημένο στέκι των τελευταίων χρόνων, από αύριο καπούτ. Περάσαμε αλησμόνητα πρωινά και βραδινά, όπως εκείνη τη νύχτα, πριν από πέντε χρόνια, με ατέλειωτο τραγούδι και πολλή χαρά παρέα με τον Γαβρά και τον Βούλγαρη!”

Ένα από τα πλέον ιστορικά καφέ της Καρόλου Ντιλ και της Θεσσαλονίκης, αποφάσισε να βάλει τίτλους τέλους στην μακρόχρονη ιστορία του, εξ αιτίας της συνταξιοδότησης της ηθοποιού Κατερίνας Γιαννούλη που ήταν δημιουργός και ψυχή της.  Ποιος δεν πέρασε την κόκκινη πόρτα της Γαζίας, Καρόλου Ντηλ και Γεωργίου Σταύρου γωνία στα περισσότερα από 30 χρόνια παρουσίας της στην Θεσσαλονίκη.

Ένα μπαρ-καφέ με ιδιαίτερη ατμόσφαιρα, λατρεία προς την τέχνη, την ποίηση, την ευαισθησία, τα χρώματα και την ομορφιά, λατρεύτηκε από τη γέννηση του από σπουδαίες προσωπικότητες της πόλης, ηθοποιούς, τραγουδιστές, σκηνοθέτες, που δεν έλειπαν από τα τραπεζάκια του μέσα ή στον πεζόδρομο.

Η Γαζία φιλοξένησε δεκάδες παρουσιάσεις βιβλίων, ποιητικών συλλογών παραστάσεων, ενώ ήταν και ο τόπος συνάντησης Αθηναίων καλλιτεχνών με Θεσσαλονικείς και ναι, είναι από τις μεγάλες απουσίες της χρονιάς.