Όταν η νυχτερινή διασκέδαση στη Θεσσαλονίκη διαφημιζόταν στις εφημερίδες

Στην Ελλάδα της κρίσης, των μαζικών απολύσεων και πτωχεύσεων τα ΜΜΕ ήταν από τους κλάδους που υπέστησαν ισχυρό πλήγμα. Ο άλλοτε πανίσχυρος Πέτρος Κωστόπουλος κλείνει τα περιοδικά του, ο Αντώνης Σαμαράς κλείνει την ΕΡΤ – ευτυχώς για λίγο – έντυπα και εφημερίδες με παράδοση χρόνων σταματούν οριστικά την κυκλοφορία τους.

Ένα από αυτά η παλαιότερη αθλητική εφημερίδα της Μακεδονίας τα «Σπορ του Βορρά» πτωχεύει το 2015 αφήνοντας ξεκρέμαστους τους υπαλλήλους και χρέη πολλών εκατομμυρίων σε τράπεζες, πιστωτές και δημόσιο.

Τα «Σπορ του Βορρά» θα τα έβρισε κανείς για πάνω από 30 χρόνια σε καφενεία, καφετέριες, πρακτορεία ΠΡΟΠΟ ως μια από τις αγαπημένες συνήθειες στην καθημερινότητα του Θεσσαλονικιού.

Σε συζητήσεις με φίλους που προσπαθούσαν να κάνουν τα πρώτα τους επιχειρηματικά ανοίγματα όταν η κουβέντα έφτανε στην προώθηση και διαφήμιση, ελλείψει διαδικτύου, social media facebook, Instagram, TikTok το πιο οικονομικό μέσο ήταν η εφημερίδα.

Και όπως μου είπε κάποτε ο ιδιοκτήτης ενός sex shop, όταν το κοινό σου είναι οι άντρες τα «Σπορ του Βορρά» είναι μονόδρομος. Η εφημερίδα άλλαζε χέρια μέσα στην ημέρα, με αποτέλεσμα να την βλέπουν εκατοντάδες – κυρίως αντρικά – μάτια.

Ανατρέχοντας σε παλαιότερα φύλλα, τότε που ο τηλεφωνικός αριθμός της Θεσσαλονίκης δεν είχε μπροστά το 2310 θα βρει κάποιος να διαφημίζονται, κέντρα διασκέδασης, ντίσκο, μπαρ, club, μπουζουξίδικα με ονόματα που αργότερα έγιναν φίρμες του λαϊκού τραγουδιού, πατσατζίδικα, party,καφετέριες.

Ο Σκορπιός, ο Διογένης στην Αναγεννήσεως με το μπαλέτο να επιμελείται ο Δημήτρης Παπάζογλου, τα Δειλινά με πρώτο όνομα την Μαίρη Βάσου, οι Αναμνήσεις με Ζαφείρη Μελά και μπαλέτο με χορεύτριες που άκουγαν σε ονόματα όπως Ελίζαμπέθ, Μόνικα, Μπέβερλι και Τζίλη.

Την δεκαετία του 1990 τα ξενικά καλλιτεχνικά ονόματα ήταν στην μόδα καθώς και οι εξωτικές ονομασίες. Έβλεπες να ξεφυτρώνουν παντού, Κόπα Καμπάνα, Καζαμπλάνκα, Χαβάη, Μαϊάμι, Φλαμίνγκο.

Το καλοκαίρι του 1984 στην Νεράιδα τραγουδούσε ο Γιώργος Μαργαρίτης, η Τζένη Βάνου, το μαγαζί διέθετε μίμο, μάγο και μπαλέτο και το ποτό ήταν στις 1000 δραχμές δηλαδή κάτι λιγότερο από 3 ευρώ!

Αντίστοιχα στην Θεσσαλονικιά αν ήθελες να ακούσεις την Γλυκερία και εκτός από το ποτό να παραγγείλεις φαγητό αυτό κόστιζε 1250 ευρώ.

Οι αναμνήσεις διαφημίζουν Φλωρινιώτη, το Στόρκ Δούκισα, η Φαντασία Στράτο Διονυσίου, τα Δειλινά Βασίλη Καρά, ενώ ο Σκορπιός έχει Μαριώ, Σάκη Δάρα και Ζαφείρη Μελά.

Στα μέσα του 1990 υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Νίκου Δανίκα η Θεσσαλονικιά παρουσιάζει Γιώργο Μαρίνο με Άλκηστη Πρωτοψάλτη. Τιμή ποτού χωρίς άλλη επιβάρυνση όπως αναφέρεται στην διαφήμιση 2500 δραχμές δηλαδή περίπου 7,5 ευρώ.

Ανάμεσα στις άλλες αγγελίες και διαφημίσεις φιγουράρει το Drive in που βρισκόταν απέναντι από το αεροδρόμιο, έπαιζε πορνό και δεδομένου ότι το έχω επισκεφθεί σίγουρα λειτουργούσε μέχρι τα τέλη του 1990 αρχές 2000.

Το πατσατζίδικο ήταν σχεδόν πάντα η κατάληξη μετά από μπουζούκια και ξενύχτι. Θυμάμαι να βρίσκομαι εκεί ως Λυκειόπαιδο αλλά και αργότερα ως φοιτητής. Το Φλαμίνγκο επι της Μοναστηρίου, ένα χαμηλό κτήριο με ρόζ φωτισμό και λευκά κουρτινάκια, ήταν ένα από τα πολλά που μπορούσες να βρεις πέριξ του Βαρδάρη ενώ σήμερα δεν έχει απομείνει ούτε ένα. Στα τέλη του 1990 το Φλαμίνγκο πήρε φωτιά και στην θέση του χτίστηκε μια από τις πολυκατοικίες με τις γυάλινες προσόψεις που στο ισόγειο φιλοξενεί αλυσίδα καφέ.

Τι συνέβη και άλλαξαν όλα ;

Η Ελλάδα μπήκε στο ευρώ, η νυχτερινή διασκέδαση δεν ήταν πλέον προσιτή σε όλους. Τα συνοικιακά κέντρα διασκέδασης β΄ και γ΄ κατηγορίας και τα κέντρα γνωριμιών στο Βαρδάρη άρχισαν να κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Η νέα μόδα ήθελε τους νέους να πηγαίνουν στα μπάρ με ένα ποτό στο χέρι, τα σκυλάδικά να γίνονται κυριλέ. Καταργείται η πίστα, κλείνουν οι ντίσκο μεσουρανούν τα Λαδάδικα και τα club.

Ο νέος θεός είναι ο Dj και όσα μαγαζιά επιβιώνουν έχουν σαν πρώτα ονόματα μεγάλες φίρμες. Η κρίση και οι αλλαγές στις προτιμήσεις επηρεάζουν όλα τα μαγαζιά που ξενυχτάνε ως παράλληλη οικονομική αλυσίδα (πατσατσίδικα, καμπαρέ, στριπτιτζάδικα, τσοντοσινεμά). Το διαδίκτυο κάνει την εμφάνιση του δειλά δειλά χωρίς να μπορεί κανείς να φανταστεί πως σε 20 χρόνια θα εξουσιάζει την καθημερινότητα και θα γίνεται ο νέος εθισμό.

Like, αίτημα φιλίας, σχόλιο, selfie και Dating app δεν υπήρχαν.

Ο πρόγονος του σημερινού influencer έχτιζε το μύθο του από στόμα σε στόμα, μέσα από αμέτρητα πάρτι και εμφανίσεις που έπρεπε να είσαι εκεί, μάρτυρας και όχι αμέτοχος θεατής για να μπορέσεις να το ζήσεις.