Πρόσωπα…αλλιώς: Έλενα Αγγελίδου

Εικόνες – συνέντευξη – σύλληψη ιδέας: Νόπη Ράντη

Κονσταντίν Στανισλάβσκι (1863-1938) | Σκηνοθέτης, ηθοποιός και θεωρητικός του θεάτρου.

(Σύμφωνα με τη μέθοδο Στανισλάβσκι, τα βασικότερα ερωτήματα που πρέπει ο κάθε χαρακτήρας να μπορεί να απαντήσει ώστε να θεωρείται ολοκληρωμένος και αληθινός, είναι: Ποιος είμαι, πού είμαι, τι κάνω, τι θέλω και το μαγικό Εάν που ορίζει μια φανταστική συνθήκη).

Ποιος είσαι; 

Είμαι μια ψυχή που αδιαλείπτως αναζητά την αλήθεια της ανθρώπινης φύσης, το ψηφιδωτό της αληθινής αγάπης που μπορεί  να στρώσει ένα πιο ευχάριστο μονοπάτι σε αυτό το ταξίδι που λέμε ζωή. Είμαι αυτό που σίγουρα εγώ θεωρώ αλλά τελικά μάλλον δεν είμαι. Ποια είμαι αλήθεια ίσως ποτέ να μην μάθω πραγματικά, αλλά πάντα θα με αναζητώ. Είμαι ένα ταξίδι που έχει αρχή, μέση και απεύχεται το τέλος. Είμαι μια ρομαντική ουτοπίστρια αλαμπρατσέτα με τον ρεαλισμό.

Που είσαι;

Εκεί. Εκεί που μπορώ να γνωρίσω άλλες ψυχές, να αφουγκραστώ  φρέσκιες ιδέες , να ρουφήξω γνώση, να εισπνεύσω  άγνωστες  μυρωδιές, να ακούσω μαγευτικούς ήχους, να πονέσουν τα μάτια μου από χρώμα, να ακολουθήσω ανεξερεύνητα  μονοπάτια . Εκεί είμαι πάντα, με μόνιμη αγάπη προς το εδώ.

Τι κάνεις;

Κάνω αυτό που η ψυχή μου με οδηγεί. Κάνω αυτό που η ζωή με ωθεί. Κάνω με όλη μου την δύναμη όσο και ότι μπορώ. Προσπαθώ ακατάπαυστα να κάνω το γκρί της καθημερινότητας ουράνιο τόξο.

Τι θέλεις; 

Θέλω να καταφέρω ο κόσμος να μπορέσει να απαλλαχτεί από την έντονη εσωτερική ανάγκη  για κυριαρχία και επιβολή, να μπορέσουμε να ζήσουμε αρμονικά,  ώστε με θετική ενέργεια και στάση απέναντι στην ζωή να μπορούμε όλοι να καταφέρουμε πολύ πιο όμορφα και δημιουργικά πράγματα μόνοι είτε και σε ομάδες. Θέλω να γελάμε δυνατά με την καρδιά μας, να ανατριχιάζουμε στην όψη και αίσθηση του καλού, να κλαίμε από συγκίνηση για το μοναδικό και να βιώνουμε την κάθε στιγμής το πετσί μας στην ολότητα της. Ρομαντικά και ουτοπικά τα θέλω μου.

Εάν…….θα…..

Εάν θα μπορούσα να γυρίσω πίσω στον πυρήνα της ύπαρξης μας  και σίγουρα ίσως να ακουστεί για κάποιους βλάσφημο, θα προσπαθούσα να αλλάξω το γενετικό μας υλικό, να μας προστατεύσω και να μην αφήσω την ψυχή μας να χαρακτηρίζεται  από τόσα defaults (ελλείψεις)  και αρνητικές σκέψεις είτε για εμάς είτε για τους άλλους, ώστε ο κόσμος σήμερα να είχε μια μορφή που του αξίζει. Μας αξίζει η δημιουργική κι ευτυχισμένη ζωή όμως εμείς επιλέγουμε το γκρίζο.  Εάν γνωρίζαμε  πόσο ολοκληρωμένοι μπορούμε να νιώσουμε και να υπάρξουμε δεν θα επιλέγαμε ποτέ σκοτεινά μονοπάτια.