Πρόσωπα… αλλιώς: Κυριάκος Γιαλένιος

Απαντά στο ερωτηματολόγιο Στανισλάφσκι.

26 Ιουλίου 2020, 10:08 πμ

πρόσωπα-αλλιώς-κυριάκος-γιαλένιος-631870

26 Ιουλίου 2020, 10:08 πμ

Εικόνες – συνέντευξη – σύλληψη ιδέας: Νόπη Ράντη

Κονσταντίν Στανισλάβσκι (1863-1938) | Σκηνοθέτης, ηθοποιός και θεωρητικός του θεάτρου.

(Σύμφωνα με τη μέθοδο Στανισλάβσκι, τα βασικότερα ερωτήματα που πρέπει ο κάθε χαρακτήρας να μπορεί να απαντήσει ώστε να θεωρείται ολοκληρωμένος και αληθινός, είναι: Ποιος είμαι, πού είμαι, τι κάνω, τι θέλω και το μαγικό Εάν που ορίζει μια φανταστική συνθήκη).

-Ποιος είσαι;

-Είμαι ο Κυριάκος αλλά αυτό είναι μόνο το όνομα με το οποίο με φωνάζουν. Είμαι τα χέρια του πατέρα μου και η αϋπνία της μάνας μου. Είμαι ο Μοριάρτι από τον Δρόμο του Κέρουακ, ο Τζοβάνι του Τζέιμς Μπόλντουιν και η Σέσαρα Τιναχέρο του Ρομπέρτο Μπολάνιο. Είμαι οι μελοποιημένες ελεγείες των National και τα νυχτερινά του Λέοναρντ Κόεν. Είμαι τα γράμματα που δεν έγραψα και τα ταξίδια που δεν έκανα μα πιο πολύ απ΄όλα είμαι οι μέρες και οι νύχτες που έζησα.

-Που είσαι;

Βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη, κοιτάω από ψηλά το ρημαγμένο σπίτι των προγόνων μου στην Μουσών, είμαι στο πατρικό μου στην Άκροπόλεως χαζεύοντας το χιόνι πίσω από το παράθυρο, στο λαβυρινθώδες νεοκλάσικο κτίσεως 1933 στην Τάσκου Παπαγεωργίου, στο Μάκοντο του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, στην μαγική Βαρκελώνη του Κάρλος Ρουις Ζαφόν, στα κλειστά βενζινάδικα του Ν.Α Ασλάνογλου, στα ερμητικά διαμερίσματα του Αλέξη Τραϊανού, στην Μασσαλία του Ζ.Κ Ιζζό, στο σκοτεινό Βερολίνο του Βάλτερ Μπένγιαμιν, αλλά τα τελευταία χρόνια θα με βρείτε στο παιδικό δωμάτιο του γιού μου στον έκτο όροφο, να πετάμε στα σύννεφα χορεύοντας.

-Τι κάνεις;

Διασχίζω ωκεανούς λέξεων, άλλοτε με θράσος και άγνοια κινδύνου σκαρώνοντας τις δικές μου ιστορίες μέσα από τα βιβλία μου –Η νόσος των εραστών(εκδ. Ψυχογιός), Μόνο τα νεκρά ψάρια ακολουθούν το ρεύμα (εκδ. Ψυχογιός-) και άλλοτε παρακινώντας-παροτρύνοντας συν-αναγνώστες και συν-οδοιπόρους μέσα από τη δουλειά μου ως πωλητής στο βιβλιοπωλείο Ιανός. Συλλέγω εικόνες μιας πόλης που χάνεται, ανακαλύπτω εικόνες εκείνης που έχει ήδη χαθεί, από το μπαλκόνι μου παρατηρώ και μαθαίνω τις ονομασιες των νεφών και όταν δεν απομνημονεύω στίχους αγαπημένων τραγουδιών, πανηγυρίζω κάποιο γκολ του ΠΑΟΚ.

Τι θέλεις;

Θα ήθελα μια φορά τον μήνα για λίγες ώρες να μπορούσαμε να βλέπαμε και να αντιλαμβανόμασταν τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός τρίχρονου παιδιού.

-Εάν…….θα….

Έάν είχα την δυνατότητα, θα πατούσα τα κατάλληλα κουμπιά σ΄εκείνη την πύλη που ακόμα δεν έχει ανακαλυφθεί και θα μπαινοέβγαινα κατά βούληση σε χρόνους και τόπους για τους οποίους έχω μόνο διαβάσει, ονειρευτεί ή χαζέψει σε φωτογραφίες.