Ο προστάτης των μεταφορών σε καλωσορίζει στο ΚΤΕΛ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Είναι μικρή, μπορεί να περνά απαρατήρητη, όμως αρκετοί είναι αυτοί που σταματούν για να ανάψουν ένα κερί πριν το ταξίδι τους.
Είναι μικρή, μπορεί να περνά απαρατήρητη, όμως μιας και η προσευχή, ο Θεός και το πιστεύω είναι προσωπική υπόθεση, αρκετοί είναι αυτοί που σταματούν για να ανάψουν ένα κερί πριν το ταξίδι τους. Είναι το προσκυνητάρι(*) του Αγίου Χριστόφορου στα ΚΤΕΛ Μακεδονία.
Οι θείες και οι μαμάδες μας, κάθε που ετοιμαζόμασταν για ταξίδι μακρινό ή κοντινό, με λεωφορείο, αυτοκίνητο, πλοίο ή αεροπλάνο, σταυροκοπιούνται και μονολογούν «Καλό ταξίδι».
Το λεωφορείο σταματάει μπροστά στην είσοδο. Τερματικός σταθμός ΚΤΕΛ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ …είναι η τελευταία στάση. Το μεγάλο κτήριο που στεγάζει τα υπεραστικά λεωφορεία με την διαστημική του οροφή βρίσκεται μπροστά μας. Δεξιά της κεντρικής εισόδου για τα εκδοτήρια, μια μικρή εκκλησία (προσκυνητάρι) καλωσορίζει και αυτή με τον τρόπο της τους επισκέπτες που θέλουν να ανάψουν ένα κερί και να έχουν μερικά λεπτά προσευχής.
Η πίστη είναι από τα πολύ παλιά χρόνια η παρηγοριά του ανθρώπου. Οι στιγμές διαλογισμού και προσευχής φέρνουν τον άνθρωπο πιο κοντά με το θείο το ανώτερο. Μια εκκλησία – ένα μικρό εκκλησάκι δεσπόζει πάντα εκεί που συρρέει κόσμος. Στον σιδηροδρομικό σταθμό, σε νοσοκομεία, ακόμα και εδώ στα ΚΤΕΛ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.
Η μικρή εκκλησία υπάγεται στην ιερά μονή Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως, η οποία εύχεται στους ταξιδιώτες με τον τρόπο της καλό ταξίδι. Είναι αφιερωμένη στον Άγιο Χριστόφορο, μιας και είναι προστάτης άγιος του Σώματος Εφοδιασμού και Μεταφορών, και η μνήμη του εορτάζεται στις 9 Μαΐου και μαζί του συνήθως γιορτάζουν οργανισμοί μεταφορικών μέσων.
Το εκκλησάκι είναι μαρμάρινο, χτίστηκε επί προεδρίας Χρήστου Λιούπα, κατά την διάρκεια κατασκευής του έργου των ΚΤΕΛ που ξεκίνησε το 1996 και ολοκληρώθηκε το 2002, έτος έναρξης της λειτουργίας του σταθμού λεωφορείων ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ και είναι δωρεά των Α. Ιωάννου και Σ. Στεφάνου.
Τα προσκυνητάρια έχουν μεγάλη ιστορία στην Ελλάδα. Συναντάμε πολλά καταμεσής των επαρχιακών δρόμων. Είναι τάματα, μια δέηση, μια προσευχή και μια ανάμνηση που συνδέει τον άνθρωπο με το θείο και το ανώτερο. Τα προσκυνητάρια στέκουν άλλοτε παρατημένα στην φθορά του χρόνου άλλοτε με το καντηλάκι και τα κεριά να ανάβουν, έχοντας το καθένα την δική του ιστορία να διηγηθεί.
(*) Μικρό κτίσμα που μοιάζει με ναό στο οποίο τοποθετείται η εικόνα Αγίου του οποίου το όνομα φέρει το προσκυνητάρι.