ΣΠΑΝΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Η Άνω Πόλη του ’80 και της εφηβείας μου!

Λέξεις – Εικόνες: Πλάτων Κλεανθίδης

*Ο Πλάτων Κλεανθίδης φωτογράφισε την Άνω Πόλη τη δεκαετία του ’80 και πλαισιώνει αυτές τις σπάνιες εικόνες που μοιράζεται με ένα νοσταλγικό κείμενο για την αγαπημένη γειτονιά: 

Θυμάμαι σαν να ήταν χθες, ακόμη μαθητής στο Δημοτικό, να ανοίγω ένα κουτί με την πρώτη μου φωτογραφική μηχανή, μια κόμπακτ της «KODAK», δώρο του πατέρα μου από τον «ΚΟΥΝΙΟ» στην Βενιζέλου, το μεγαλύτερο κατάστημα φωτογραφικών της εποχής στη Θεσσαλονίκη.

Καλή βέβαια για μια σχολική εκδρομή, αλλά μέχρι εκεί. Το όνειρο μου ήταν πάντα η «MINOLTA» του πατέρα μου, που κάπου στα δεκαοκτώ μου, μου την χάρισε. Επιτέλους, θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω ασπρόμαυρο που πάντα με γοήτευε.

Επιπλέον, ήταν η πιο οικονομική λύση για την εποχή. Μεγάλες ασπρόμαυρες 17μετρες μπομπίνες από φιλμ της «ILFORD» συνήθως, που το έκοβα και το έβαζα μέσα σε άδεια καρούλια, μέσα στην ντουλάπα «σκοτεινό θάλαμο».

Όσον αφορά το στόχο, η Άνω Πόλη, το πιο γραφικό και εύκολο σε πρόσβαση φωτογραφικό πεδίο. Η Άνω Πόλη που το ένιωθα ότι θα έφευγε, όπως κι όλη η Ελλάδα άλλωστε, που δυστυχώς εν μέρει έφυγε. Η Ελλάδα των παππούδων μας, η Ελλάδα της εφηβείας μας, η Ελλάδα που μόλις προλάβαμε.

Οι αυλές με τις τενεκεδένιες γλάστρες, τα απλωμένα ρούχα και τις περίτεχνες σιδερένιες πόρτες.

Τα σαχνισί που ξεπρόβαλαν, στα πλακόστρωτα καλντερίμια, στη Θεοφίλου ή στην Αχιλλέως.

Η οδός Μουσών, στην καρδιά της Άνω Πόλης, με το παντοπωλείο η «Ακρόπολις».

Οι πασχαλιές την Ανάσταση, τα μαγιάτικα τριαντάφυλλα, οι μυρωδιές του γιασεμιού και του βασιλικού το καλοκαίρι. Οι μνήμες του Βυζαντίου, τα Τείχη στην Ακροπόλεως, ο Πύργος του Τριγωνίου, η Πορτάρα με την ταβέρνα «Μακεδονικό», εκεί που έκανε στροφή το 23.

Λίγο πιο πέρα, η ιστορική ταβέρνα «ο Τζότζος» και αμέσως μετά η Μονή Βλατάδων με την καλύτερη θέα της πόλης και του Θερμαϊκού. Παρακάτω ο Όσιος Δαβίδ με το ψηφιδωτό του αγένειου Ιησού, την αυλή γεμάτη λουλούδια και το καμπαναριό φτιαγμένο από τις ράγες του τραμ.

Ο Προφήτης Ηλίας με τον επιβλητικό τρούλο του και η γαλήνη γύρω από την εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης. Ο Άγιος Νικόλαος ο Ορφανός με τα πολλά κυπαρίσσια, κατάγραφος από τοιχογραφίες της Μακεδονικής Σχολής: τον Γάμο στην Κανά, τη Σαμαρείτιδα, τη Φλεγόμενη Βάτο.

Το Βυζαντινό λουτρό, στη Θεοτοκοπούλου και λίγο πιο πάνω το παλιό επιβλητικό κτήριο του 7ου Γυμνασίου στην Κρίσπου, στην πλατεία Ρομφέης.

Η οδός Κλειούς που ξεκινούσε από το Καρύπειο, ανηφόριζε ανάμεσα από επιβλητικά κτήρια και έφτανε στην πιο όμορφη γωνιά της Άνω Πόλης.

Στην πλατεία με τον πλάτανο, την κρήνη και το καφενείο «Τσινάρι», γωνία Κλειούς με Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου.

Λίγο πιο κάτω, εκεί που η Αλεξ. Παπαδοπούλου συναντούσε την Δημ. Πολιορκητού, η ταβέρνα του Μανόλη, «ο Βλάχος».

Το ταβάνι που ήταν φουσκωμένο από τα χρόνια και κόντευε να πέσει στα τραπέζια. Η συκωταριά με το ψιλοκομμένο λάχανο, το καλύτερο πιάτο του για ρετσίνα. Τα καλύτερα γλέντια: Σαββόπουλος, Doors, Αργύρης Μπακιρτζής, Παπάζογλου, Ρασούλης, Μαργαρίτα Μαγιοπούλα, συνοδεία πάντα με την κιθάρα του “Μήτσου”. Η πλατεία Τερψιθέας με τον Τουρμπέ του Μουσά Μπαμπά και την υποβλητική ατμόσφαιρα του. Τα πρώτα φώτα που άναβαν καθώς σουρούπωνε, τα γαλακτοπωλεία με τα μεταλλικά τους ψυγεία, η μυρωδιά του ψωμιού στους φούρνους, οι αλλαγές των εποχών, οι καμινάδες που κάπνιζαν το χειμώνα, ένας κόσμος εντελώς διαφορετικός από εκείνον της Κάτω Πόλης. Ένας φωτογραφικός παράδεισος, ένας κόσμος βγαλμένος από ταινία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου.

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Οι υπέροχες πλατειούλες στην Άνω Πόλη