Στάση «Λεύκες»
Εκεί όπου επέρχεται η εσωτερική γαλήνη.
Λέξεις- Εικόνες: Petrito ZeZus
Φέτος το καλοκαίρι ψάχνω για την απόλυτη ησυχία. Θέλω να μείνω μακριά από την φασαρία των λουόμενων και τον θόρυβο των “μπιτσόμπαρων”.
Επιθυμώ ό,τι πιο ερημικό υπάρχει, για να βρω και πάλι την εσωτερική μου γαλήνη μετά από ένα βαρύ και παρατεταμένο lockdown.
Έτσι, θέλω να “μεταφερθώ” μέσα στις φωτογραφίες του άρθρου και να κάτσω αναπαυτικά σε αυτήν την πολυθρόνα, στην στάση του ΟΑΣΘ μέχρι να δύσει ο ήλιος. Να βλέπω τα αστικά να περνούν γεμάτα κόσμο, ηλικιωμένους με τις πλαστικές από τα jumbo σακούλες που περιέχουν τα είδη θαλάσσης, αλλά και παρέες παιδιών με σακίδια στις πλάτες που μιλάνε φωναχτά, όπως τότε, πριν από καιρό, που ταξίδευες και συ σε μια κοντινή παραλία με τους φίλους σου και απλά δεν σε ένοιαζε η ταλαιπωρία της επιστροφής μέσα στον καύσωνα.
Ήταν όλα απλά και εφικτά.
Από τη στάση “ΛΕΥΚΕΣ”, λοιπόν, σας εύχομαι καλές διακοπές και ένα ξεχωριστό για τον καθένα καλοκαίρι…
