Στις συμπληγάδες της Κορομηλά
Δύο εικόνες, δύο διαφορετικές ημέρες, ένα σταθερό φαινόμενο.
Ο Σπύρος Βούγιας γράφει συνοδεύοντας την παραπάνω φωτογραφία:
Άφησα πρώτα να περάσει ένα περιστέρι κι ύστερα έτρεξα γρήγορα πίσω του. Πρόλαβα έτσι τις Συμπληγάδες ανάμεσα στο μηχανάκι και το αυτοκίνητο που έκλειναν το στενό πεζοδρόμιο της Προξένου Κορομηλά. Σαν ένας σύγχρονος Οδυσσέας (κατά τον πρωθυπουργό) ή, πιο σωστά, σαν ένας κοινός Ιάσονας. Παντού στην πόλη, ενώ τα ΙΧ εχουν, κάπως, συμμαζευτεί, οι μηχανές είναι πια η μεγάλη μάστιγα.
Ανεβαίνουν με φόρα από τις ράμπες των ΑΜΕΑ και κινούνται με ταχύτητα, μαρσάροντας απειλητικά για να παραμερίσουν οι πεζοί. Η δημοτική αστυνομία, πρέπει κάποια στιγμή να ασχοληθεί σοβαρά μ’ αυτό το θέμα, πριν θρηνήσουμε τα πρώτα θύματα εκτός οδοστρώματος. Ο καθένας με τον πόνο του, θα μου πείτε. Ναι, ο καθένας με τον πόνο του. Έτσι ισορροπεί ο κόσμος.
Σήμερα, ο Νίκος Ταχιάος, φωτογραφίζει και γράφει σχετικά με μία εικόνα που τράβηξε ο ίδιος:
Μόλις χθες, ο Σπύρος Βούγιας ανήρτησε μία φωτογραφία από την οδό Προξένου Κορομηλά, στο κέντρο της πόλης. Η δική μου φωτογραφία έχει ληφθεί στις 08:11, σήμερα το πρωί, διαγωνίως απέναντι από αυτήν του Σπύρου. Η γαϊδουριά δεν έχει όρια και δεν σηκώνει και κανένα σχόλιο. Μπορώ να σχολιάσω μόνο το post του Σπύρου. Δεν είναι καθένας με τον πόνο του, ο δικός του και ο δικός μου. Είναι ο πόνος της πόλης.
