Sunday Stories: Όλα αλλάζουν
Φέτος το καλοκαίρι ήρθαν πολλές φορές και µου ζήτησαν να το δώσω το µαγαζί. Απέναντι άνοιξαν τρία µπαράκια. Όλα ίδια µου φαίνονται. Το πρωί που ανοίγω τα ρολά εκείνοι κατεβάζουν τα δικά τους. Κασόνια µε µπύρες και µπουκάλια στο πεζοδρόµιο. Εγώ δεν το έδωσα, αλλά άλλοι που κόντευαν τη σύνταξη το αποφάσισαν και τα δώσανε. […]
Φέτος το καλοκαίρι ήρθαν πολλές φορές και µου ζήτησαν να το δώσω το µαγαζί. Απέναντι άνοιξαν τρία µπαράκια. Όλα ίδια µου φαίνονται. Το πρωί που ανοίγω τα ρολά εκείνοι κατεβάζουν τα δικά τους. Κασόνια µε µπύρες και µπουκάλια στο πεζοδρόµιο. Εγώ δεν το έδωσα, αλλά άλλοι που κόντευαν τη σύνταξη το αποφάσισαν και τα δώσανε. Είσαι χαζός που το σκέφτεσαι, µια ευκαιρία έχεις στη ζωή να απαλλαγείς. Μέχρι πότε θα πουλάς µπαχάρια, θα πάρεις τα λεφτά και θα πας ένα ταξίδι. Στην Ελβετία που ήθελες πάντα. ∆εν αντέχω να µου λένε όλοι τα ίδια. Εγώ στα µπαχάρια µεγάλωσα. Όταν βραδιάζει η γειτονιά γίνεται αλλιώτικη. Παλιά τους ήξερα όλους. Τώρα µυστήριες φάτσες. Θα το κρατήσω και αυτό το χειµώνα. Να δούµε ποιος θα αντέξει πιο πολύ. Η νύχτα ή η µέρα; Παράξενοι καιροί.
* Φωτογραφία: Αλέξανδρος Αβραμίδης