Δεκαπέντε cult της Θεσσαλονίκης που αγαπάμε

Ορίζοντας το cult στον καιρό μας, νομίζω μοιάζει αυτονόητο πια πως χωράει εντός του πράγματα που άντεξαν στο χρόνο, λατρεύτηκαν και συνεχίζουν να λατρεύονται αναλλοίωτα. Σημεία, άνθρωποι και κτίρια που η πατίνα του χρόνου και οι εκ-μοντερνισμοί δεν τα αγγίζουν. Και στην πόλη μας αντέχουν ακόμα…και έχουν γίνει cult.

1. Το στοιχειωμένο σπίτι στη Βασιλίσσης Ολγας 263 είναι σήμερα μάντρα εταιρείας με οικοδομικά υλικά λέγεται πως παλιά ήταν αρχοντικό κάποιου Εβραίου. Σήμερα είναι ετοιμόρροπο και δεν κατοικείται, ενώ οι φήμες λένε ότι όσοι πέρασαν το κατώφλι του νύχτα άκουσαν θορύβους από φαντάσματα..Στο παρελθόν δύο εργολάβοι που το πήραν για να το κατεδαφίσουν πέθαναν, ο ένας από καρδιακή προσβολή και ο άλλος σε τροχαίο. Λένε οι θρύλοι…

2. Τα κοτόπουλα του Βάσου στη Νέα Παραλία. Στην οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου 45.  Μνήμες δεκαετιών και κυρίως ουδεμία αισθητική παρέμβαση στο κατάστημα το καθιστά ανέγγιχτο στο χρόνο. Ζητήστε άφοβα ζουμάκι υπέροχο παραπάνω στο ψητό σας αριστούργημα. Και πατατούλες.

3. Το “φάντασμα” του Όλυμπος-Νάουσα. Ένας θρύλος στην παλιά παραλία. Εντός του οι σερβιτόροι με τα υπέροχα κολαριστά πουκάμισα σέρβιραν θεϊκό μυδοπίλαφο. Δείπνησαν εντός του θεοί και δαίμονες. Αναμένοντας την μετατροπή του σε ξενοδοχείο.

4.. Τα κάγκελα με τις κολλημένες αγγελίες στο Πανεπιστήμιο. Ένα μικρό κιτς αγγελτήριο ανταλλαγών, μοναδικό στο είδος του. Κάτι θα βρεις.

5.. Το ξύλινο σπίτι των προσκόπων, στη Βασ. Γεωργίου. Ίδιο και απαράλλαχτο. Ένας τόπος ονείρου για πιτσιρικάδες και μεγάλους που αρνούνται να μεγαλώσουν.

6. Η ντεκό εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου στο “στρατηγείο”. Μια αληθινά διαφορετική εκκλησία στο κέντο της πόλης.

7. Οι κήποι του Πασά. Ο πιο άγνωστος τόπος εντός της πόλεως. Δίπλα στα κάστρα. Σαν παιχνίδι με το άγνωστο.

8. Ο Καφενές του Σωτήρη. Βρισκόταν στο Μπιτ Παζάρ και εδώ και 8 χρόνια έχει μετακομίσει σε μία στοά στην Εγνατία στο ύψος της Κολόμβου. Παλαιού τύπου καφενές, από τους τελευταίους.

9. Μπουγατσατζίδικο ο «Γρηγόρης». Λίγο πιο κάτω από του πάρκο του Αγίου Θεράποντα, βρίσκεται το μπουγατσατζίδικο του «Γρηγόρη». Είναι μία οικογενειακή επιχείρηση, η οποία λειτουργεί 24 ώρες το 24ωρο. Ο πατέρας είναι ΠΑΟΚτσής, ο ένας ο γιος Ηρακλής και ο άλλος Αρειανός! Καθημερινά τα ξημερώματα (1.00-1.30) στήνονται ποδοσφαιρικές συζητήσεις με θαμώνες, οι οποίες κρατούν ως το πρωί!

10. Η καντίνα του «Μαύρου», βρίσκεται κοντά στη Μονή Λαζαριστών προς το κλειστό της Μενεμένης. Φοβερά σουβλάκια, παντσέτες και άλλα κρεατικά. Χρησιμοποιεί πολύ μπούκοβο και το λεγόμενο… «Άζαξ», ένα μυστικό υγρό που ψεκάζει τα σάντουιτς. Μετακόμισε πρόσφατα στον περιφερειακό.

11. Η ταβέρνα της Γιαννούλας λατρεμένη από φοιτητές και νοικοκυραίους με σπιτικό φαγητό αγαπημένα κεφτεδάκια. Η Γιαννούλα λέγεται Βιργινία αλλά ας όψεται ο σύζυγος Γιάννης. Στην Κασσάνδρου 50.

12. Γαλακτομπούρεκο από τον Γαλυφιανάκη (στην Κων/νου Παλαιολόγου ένα στενάκι που ενώνει την Εγνατία με την Αλεξάνδρου Σβώλου παράλληλο στην Παλαιών Πατρών Γερμανού)

13. Μπακαλιαράκια του Αρίστου στο Λιμάνι, απέναντι από τον Ερυθρό Σταυρό. Παλαιά πήγαιναν ναυτικοί, μετά όλη η πόλη.

14. Το μίνι γκολφ στο Καραμπουρνάκι, δεν έχει εκσυγχρονιστεί καθόλου απ’ όταν ήμασταν παιδάκια. Δεν χάνεται το καλοκαίρι. Παλιά ήταν μπροστά από το Shark.

15. Το γαλακτοπωλείο της Δορκάδας στην Κασσάνδρου. Ο απόλυτος γλυκότοπος.

16. Το Berlin,  το Residents, μαγαζιά που επιζούν ακόμα χωρίς να προσπαθούν να γίνουν τρέντι.

17. Το θερινό σινεμά Ναταλί. Αιώνιος θρύλος, από τις αρχές των 70ς.

18. Το Insieme στη Β. Όλγας. Περιγράφεται ως piano bar, είναι όμως ένας ολόκληρος κόσμος της νύχτας και των ταλαιπωρημένων ψυχών της.

19. Το Παλαιό Πλακάκι στη Μοναστηρίου (αρχική φώτο). Ο μεγαλύτερος ναός της πόλης για ξεχασμένα πλακάκια μπάνιου άλλων εποχών. Νομίζεις ότι θα βγει η Μαίρη Αρώνη από το μπάνιο της.

20. Ο Χάρμπαλης. Βενζινάδικο που το βράδυ διαθέται σάλα νυχτερινών μουσικών απολαύσεων. Στο ύψος της λαχαναγοράς.