Τα τέσσερα παιδιά που κολυμπούσαν σήμερα στη νέα παραλία
Όταν έχεις έρθει από το Χαλέπι της Συρίας θα φοβηθείς μια βουτιά στο Θερμαϊκό;
Επιστρέφοντας απ’ τον καθημερινό περίπατο λόγω της γνωστής απόφραξης του δεξιού μου κάτω άκρου, συνάντησα στις Ομπρέλες της Νέας Παραλίας αυτά τα 4 νέα παιδιά, το πολύ 20 χρονών, που κάνανε βουτιές στον Θερμαϊκό.
Η εικόνα τους από μακριά είχε κάτι το Βισκοντικό και το contre lumière στον ήλιο, έτσι πως εξαφάνιζε τα χαρακτηριστικά τους σε σκιές μπροστά στην απαστράπτουσα θάλασσα μου θύμισε παιδικές δικές μου σκανταλιές αργά το μεσημέρι όταν κοιμόντουσαν οι γονείς κι εμείς το σκάγαμε απτόητα πιτσιρίκια και ξαναπηγαίναμε στο Πλατύ Γιαλό μέσα στη λάβρα του μεσημεριού…
Τους πλησίασα γιατί ένιωσα την ανάγκη να τους προειδοποιήσω πως τα νερά είναι γεμάτα λύματα βρώμικα κι ίσως πάθουν κάτι μολυσματικό, μου απάντησαν σε άψογα γαλλικά πως ήρθαν απ’ το Αλέπι της Συρίας κι έχουν σκοπό να φύγουν το συντομότερο στην Ευρώπη, λατρεύουν τις βουτιές και δεν φοβούνται να πάθουν τίποτε χειρότερο απ΄όσα έχουν ήδη πάθει στην πατρίδα τους.
Μετά ο πιο επικοινωνιακός -και ο πιο τολμηρός- μου είπε πως από χθες δεν έχουν φάει τίποτε κι αν έχω κάποιο σάντουιτς μαζί μου, τα μάτια του δεν παρακαλούσαν, είχαν την ίδια ευγένεια που χρόνια πριν συνάντησα στα μάτια του νεαρού Σύριου πατέρα με δυο παιδιά, καθηγητή σε σχολείο της Συρίας όταν μοιράζαμε τα τάπερ με το φαγητό στην Ειδομένη… Δεν μου ζήτησαν χρήματα, μόνο 2 σάντουιτς να τα μοιραστούν στα 4.
Κι όταν τόλμησα να ρωτήσω μα που θα κοιμηθούν, χαμογελαστά μου απάντησαν πως σήμερα μια νύχτα Πανσελήνου θα είναι υπέροχα να κοιμηθούν ανάμεσα στις στίπες του πάρκου του απογευματινού ήλιου στην παραλία και να βλέπουν το φεγγάρι.
‘Ηταν τα 4 μοναδικά χαμογελαστά πρόσωπα που συνάντησα ανάμεσα σε δεκάδες σκυθρωπούς, βιαστικούς, στεναχωρημένους, αγχωμένους απογευματινούς περιπατητές της παραλίας.
Τα μοναδικά.
