Μαγεία στο Λευκό Πύργο
To ραντεβού είχε κλειστεί στο Λευκό Πύργο για τις έξι και μισή το απόγευμα. Την ώρα που ένας πορτοκαλί ήλιος έλουζε τα πρόσωπα περισσότερων από χιλίων ανθρώπων που κατέκλυσαν τα παρτέρια και το πλακόστρωτο, η Ελένη Καραΐνδρου κάθισε στο πιάνο και οι μελωδίες που στοίχειωσαν τις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου άρχισαν να ξεχύνονται τριγύρω. Στην […]
To ραντεβού είχε κλειστεί στο Λευκό Πύργο για τις έξι και μισή το απόγευμα. Την ώρα που ένας πορτοκαλί ήλιος έλουζε τα πρόσωπα περισσότερων από χιλίων ανθρώπων που κατέκλυσαν τα παρτέρια και το πλακόστρωτο, η Ελένη Καραΐνδρου κάθισε στο πιάνο και οι μελωδίες που στοίχειωσαν τις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου άρχισαν να ξεχύνονται τριγύρω. Στην ίδια θάλασσα που ξεμάκρυνε κάποτε η σχεδία με το Μάνο Κατράκη, στο Ταξίδι στα Κύθηρα, στην ίδια παραλία που περίμενε να απλώσει την ομίχλη της για να πει το ‘’Πάμε’’. Και έτσι άρχισαν σιγά σιγά να εμφανίζονται οι 14 χορευτές της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και τα θέματα της μεγάλης Ελληνίδας συνθέτριας έγιναν το υλικό των ονείρων που πάνω τους έπλασε μοναδικές εικόνες ο ο Ρενάτο Τζανέλλα.
Και ήταν απόψε αυτή η μικρή ανοιχτή πρόβα που συνδιοργάνωσαν η Εθνική Λυρική Σκηνή, ο ΟΜΜΘ και η Parallaxi με τη δράση της η Θεσσαλονίκη Αλλιώς ένα μικρό αντίδωρο στην πόλη που ενέπνευσε τον Αγγελόπουλο και στη συνέχεια τη συνθέτη να ντύσει τις ταινίες του με αιώνιες μουσικές. Και για όσους βρέθηκαν στο Λευκό Πύργο ήταν ένα αληθινό δώρο και μια καλή ιδέα για το πω ο δημόσιος χώρος μπορεί να γίνει Αλλιώς, αρκεί να το θέλουμε.
*Οι φωτογραφίες είναι της Νένας Καζαντζίδου και του Γιώργου Τούλα