Μια βραδιά απέραντης αγάπης έρχεται από την Parallaxi στο Χαρίσειο Γηροκομείο

Είναι παράδοση στο Θεσσαλονίκη Αλλιώς, τη δράση της Parallaxi, όταν πλησιάζουν οι γιορτές να οργανώνουμε μια δράση που δεν αφορά τους πολλούς, αλλά έχει στόχο να μας φέρει λίγο πιο κοντά στους δυσκολεμένους ανθρώπους, τους αόρατους ανθρώπους, τους ανθρώπους που οι γιορτές έχουν άλλη σημασία από ότι των πολλών ανθρώπων.

Από το 2010 μέχρι σήμερα οργανώσαμε γιορτινά γεύματα για άπορους, επισκεφθήκαμε τις γιορτές άστεγους προσφέροντας γεύματα αγάπης, γιορτάσαμε με τους Τσιγγάνους στο Δεντροπόταμο, με τους μη βλέποντες δυο χρονιές στη Σχολή Τυφλών και φέτος επιστρέφουμε σε ένα τόπο που επισκεφτήκαμε για πρώτη φορά στην πρώτη δράση του Θεσσαλονίκη Αλλιώς: Το Χαρίσειο Γηροκομείο.

Εκεί που πριν 15 χρόνια οργανώσαμε μια τρυφερή δράση μουσικής με ταγκό, εκεί επιστρέφουμε την Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2025 για μια αλλιώτικη βραδιά Χριστουγέννων, αφιερωμένη στους 120 ηλικιωμένους που διαμένουν στον Γηροκομείο.

Το απόγευμα της Πέμπτης εκείνης, με ένα πρόγραμμα που σχεδιάσαμε και θα εκτελέσουμε με τη βοήθεια σπουδαίων ανθρώπων που βοηθούν για την υλοποίηση του και την πολύτιμη συμπαράσταση της ΔΕΗ.

Η βραδιά θα ξεκινήσει με κάλαντα από τους μαθητές του Μουσικού Σχολείου Θεσσαλονίκης, θα συνεχιστεί με stand up comedy από το Γιάννη Σερβετά, με βαλς από τον Άκη Αρχοντή τον μουσικό της ΚΟΘ και θα κλείσει με ένα γλέντι με παραδοσιακά τραγούδια από τους Βέρσο.

Πιστοί σε μια παράδοση που ξεκινήσαμε πριν 15 χρόνια επιστρέφουμε κάθε Χριστούγεννα σε μια δράση καρδιάς!

Η εκδήλωση δεν είναι ανοιχτή στο κοινό.

Η ιστορία του Χαρίσειου γηροκομείου 

Το 1899 προκρίνεται ως έτος ενάρξεως της λειτουργίας του Χαρισείου. Τη χρονιά αυτή η Εφορεία του Γηροκομείου συνήλθε στην πρώτη συνεδρίαση.

Την Τε­τάρ­τη 25 Απριλίου 1900 ελήφθη η απόφαση άμεσης εισαγωγής των επτά πρώτων γερόντων, πέντε ανδρών και δύο γυναικών. Το Χαρίσειο ως σκοπό του είχε τη γηροκομία υπεργήρων ανδρών και γυναικών που ήταν αποδεδειγμένα ενδεείς και λόγω ηλικίας ανίκανοι για εργασία.

Συγχρόνως έπρεπε να είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, Έλληνες από τη Θεσσαλονίκη ή από χρόνια εγκατεστημένοι στη Θεσσαλονίκη.

Η ίδρυση του Χαρισείου γέμισε ένα κενό στο φιλανθρωπικό έργο της Θεσσαλονίκης. Στις αρχές του 20^ου αιώνα δεν υπήρχαν συντάξεις.

Όσο ο γέροντας είχε δυνάμεις μπορούσε να εργάζεται για να ζει. Μετά την παύση της δουλειάς η ζωή του γινόταν προβλημα­τική. Η ανάγκη λειτουργίας Γηροκομείου παρουσιάσθηκε ακόμη πιο έντονη με την έλευση των προσφύγων.

Η φιλανθρωπική δράση του Γηροκομείου δεν περιορίστηκε στη φροντίδα της τρίτης ηλικίας. Οι ειδικές κοινωνικές ανάγκες ώθησαν το Γηροκομείο να επεκτείνει τις δραστη­ριότητές του, όπου η αγάπη για τον πάσχοντα το ζητά (περίθαλψη ορφανών, φροντίδα απροστάτευτων γυναικών, σίτιση ενδεών, στέγαση μοναχών και αστέγων λαϊκών).

Το 2010 ξεκίνησαν εργασίες πλήρους ανακα­τασκευής των εγκαταστά­σεών του, ώστε να υπερκαλύπτονται τα διεθνή πρότυπα για την άνετη ζωή των ηλικιωμένων.

Σήμερα το Ίδρυμα, με επιφάνεια δόμησης περίπου 6.450,00 τ.μ., έχει τη δυ­να­τότητα να φιλοξενήσει 144 γέροντες. Το κτίριο αναπτύσσεται σε 4 επίπεδα και 3 πτέρυγες.

Οι 2 πτέρυγες αφορούν σε θαλάμους διαβίωσης, χώρους υποδοχής και αναψυχής, ενώ η τρίτη πτέρυγα φιλοξενεί τη διοί­κη­ση, αναρρωτήριο, κουζίνα και χώρο εστιάσεως, καθώς επίσης και αίθουσες εκδηλώσεων (κλειστή και υπαίθρια).

Σε ανεξάρτητο χώρο χωροθετείται το υδροθεραπευτήριο. Στο υπόγειο των πτερύγων είναι εγκατεστημένος ο μηχανολογικός εξοπλισμός, καθώς και άλ­λοι βοηθητικοί χώροι. Αξιοποιούνται τεχνολογίες φιλικές προς το περιβάλλον (ηλιακοί συλ­λέκτες, φωτοβολταϊκά, δεξαμενή συγκέντρωσης ομβρίων υδά­των).

Οι θάλαμοι διαβίωσης εί­ναι κυρίως δίκλινοι, κλιματιζόμενοι, με τουαλέτα και μπάνιο, με δυνατό­τη­τα υποστήριξης και ατόμων με ειδικές ανάγκες. Σχεδιάζεται η λειτουργία κέντρου ημερήσιας φροντίδας ηλικιωμένων και η φιλοξενία ατόμων με άνοια και με δυσκολίες όρασης.

Γιάννης Σερβετάς Ο Γιάννης Σερβετάς είναι ένας πρώην Barman , ο οποίος παράτησε την μεγάλη καριέρα που θα έκανε πίσω από την μπάρα και ασχολήθηκε αρχικά με το ραδιόφωνο. Το πώς πέρασε και στην τηλεόραση είναι κάτι που ούτε και ο ίδιος δεν κατάλαβε. Όμως κακά τα ψέματα, ο πρώτος έρωτας δύσκολα ξεχνιέται γι αυτό και ξαναγύρισε πίσω από το αγαπημένο του μικρόφωνο.

Τα τελευταία χρόνια είναι παρουσιαστής στην εκπομπή «Ράδιο αρβύλα», στο πλευρό του Αντώνη Κανάκη, αλλά και στην ραδιοφωνική του εκπομπή στον Imagine 89.7 FM.

Η πορεία του στα media ξεκινάει φυσικά πολύ παλιότερα, από το 1992, με ραδιοφωνικές εκπομπές στο Ράδιο Θεσσαλονίκη και στην ΩΜΕΓΑ TV, για να συμμετάσχει στην τηλεοπτική παρέα του «ΑΜΑΝ» πέντε χρόνια αργότερα. Το «ερωτικό» ταξίδι στα ΜΜΕ για τον Σερβετά ακόμα συνεχίζεται. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, παίζοντας στα αρχαία της πλατείας Ναβαρίνου ή στους χώρους της ΔΕΘ.

Μικρός ήθελε να ζει σε χωριό για να χαιρετάει και να τον χαιρετούν οι πάντες, όπως έλεγε. Τώρα πλέον είναι πολύ χαρούμενος γιατί σε όποιο χωριό της Ελλάδας κι αν πάει θα βρεθούν άνθρωποι που θα τον χαιρετήσουν. «Κατάφερα κι έκανα την πατρίδα μου… χωριό μου», λέει χαρακτηριστικά ο ίδιος. Στην αρχή ήταν barman, μετά είχε το δικό του μπαρ, όπου σύχναζαν πολλοί μόνο και μόνο για να ακούν τα αστεία και τα ανέκδοτά του. Εκεί σε έναν διαγωνισμό ανεκδότων μπροστά και πίσω από την μπάρα γνώρισε τον Βασίλη Δέλιο, με τον οποίο αργότερα έγιναν ραδιοφωνικό δίδυμο και κολλητοί φίλοι. Με τον Αντώνη Κανάκη, επίσης, είναι, εκτός από συνεργάτες, και πολύ καλοί φίλοι.

Οπως και ο Αντώνης έτσι και ο ίδιος δεν αποχωρίζεται τη Θεσσαλονίκη για καμία δελεαστική, επαγγελματική πρόταση. Αν και του αρέσει η Αθήνα, δεν μπορεί να ζήσει μακριά από πόλη που δεν έχει λιμάνι, λέει χαριτολογώντας. Η αλήθεια είναι ότι η οικογένειά του, η γυναίκα της ζωής του και ο γιος του Βασίλης, είναι γι αυτόν το λιμάνι του, για χάρη των οποίων δεν κάνει καμία έκπτωση στην προσωπική του ευτυχία. Ζει στους δικούς του ρυθμούς, μακριά από τις κοσμικότητες και τη showbiz, ενώ ύστερα από τόσα χρόνια που πέρασε μέσα στα μπαρ τώρα πλέον βγαίνει έξω σπάνια.

Ως άνθρωπος είναι πολύ απλός και μετρημένος. Κλαίει εύκολα όταν είναι λυπημένος, ροχαλίζει όταν είναι κουρασμένος και νευριάζει απίστευτα όταν δεν βρίσκει πάρκινγκ για το αυτοκίνητό του. Ο ίδιος λέει συχνά στους φίλους και στους ακροατές του ότι θέλει να μείνει «αιώνιο παιδί». Τα τελευταία χρόνια έχει αποκτήσει μια όμορφη συνήθεια… Γράφει το προσωπικό του ημερολόγιο-ανεκδοτολόγιο, το οποίο και κυκλοφορεί, κερδίζοντας το βιβλιόφιλο κοινό. Θεωρεί όμως βαρύ τον τίτλο του συγγραφέα, που κάποιοι του αποδίδουν.

Οπως λέει, είναι μονογαμικός και του αρέσουν οι μόνιμες σχέσεις. Αυτό δεν ισχύει μόνο για τον γάμο του, αλλά και για τη συνήθεια του ημερολογίου που σκοπεύει να συνεχίσει όσο θεωρεί ότι παρουσιάζει ενδιαφέρον η καταγραφή της κάθε μέρας και των προσωπικών στιγμών του. Το γράψιμο σε γενικότερο επίπεδο είναι η αγαπημένη του ασχολία. Αν και δεν έχει το δικό του blog, αφιερώνει πολλές ώρες καθημερινά για να ξεναγείται σε blogs φίλων του, να σχολιάζει κείμενα ή να καταγράφει τις δικές του απόψεις, όταν του το ζητούν.

Μουσικό Σχολείο Θεσσαλονίκης 

Το Μουσικό Σχολείο Θεσσαλονίκης ιδρύθηκε τον Ιούνιο του 1992. Στεγάστηκε αρχικά σε λίγες αίθουσες στο Παπάφειο ίδρυμα και το σχολικό έτος 1992-1993 λειτούργησε με δύο τμήματα στην Α’ τάξη Γυμνασίου μετά από επιλογή 46 μαθητών και λίγους αποσπασμένους και ωρομίσθιους καθηγητές.

Από το 1999 στεγάζεται στις νέες κτιριακές εγκαταστάσεις στην Πυλαία, όπου βρίσκεται έως σήμερα. Η μαθητική κοινότητα αυξάνεται σταδιακά.

Μαθητές μαζί με τους καθηγητές τους

Άκης Αρχοντής

Σπούδασε βιολί στην Ελλάδα και στη Γερμανία. Είναι μέλος της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης από το 1993 και ιδρυτικό μέλος του Plaza Ensemble. Τα τελευταία 30 χρόνια έχει συμμετάσχει σε διαφορά μουσικά σχήματα παίζοντας διαφορετικά είδη μουσικής όπως κλασική, tango, κινηματογραφική, τζαζ, ελληνική και άλλα. Έχει εμφανιστεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει ηχογραφήσει για την Ελληνική Τηλεόραση και Ραδιοφωνία.

Βέρσο

Παίζοντας μουσικές από διάφορες περιοχές της Ελλάδας και των Βαλκανίων, η παραδοσιακή μπάντα Βέρσο φέρνει το κοινό σε επαφή με μελωδίες που ενώνουν το παρελθόν. 

Στη γλώσσα της παραδοσιακής μουσικής, «βέρσο» ονομάζεται ο αυτοσχεδιασμός ενός σολιστικού οργάνου που φέρνει την κορύφωση στη σύνδεση των μουσικών με τους χορευτές.

«Βέρσο» είναι και το όνομα μιας παρέας μουσικών από τη Θεσσαλονίκη που αγαπούν το παραδοσιακό τραγούδι και θέλουν να κάνουν τον κόσμο να χορεύει. Παίζοντας μουσικές από διάφορες περιοχές της Ελλάδας και των Βαλκανίων, η παραδοσιακή μπάντα «Βέρσο» φέρνει το κοινό σε επαφή με μελωδίες που ενώνουν το παρελθόν και το παρόν σε ένα δυναμικό γλέντι.

Τα μέλη της μπάντας είναι:

Βασιλική Ιατροπούλου – βιολί, τραγούδι Κώστας Καζακλάρης – κλαρίνο Νίκος Φουτάκης – ακορντεόν Πέτρος Τζάλλας – κρουστά