Η Θεσσαλονίκη εκτός…βιτρίνας: Ένα υπέροχο φωτογραφικό οδοιπορικό
Η πόλη μέσα από καθημερινές στιγμές, ανθρώπους και ξεχασμένα σημεία.
Εικόνες-Λέξεις: Μαριλένα Βασιλειάδη
Η Θεσσαλονίκη εκτός βιτρίνας, είναι μια πόλη που μυρίζει σαλέπι, σουσάμι, μπαχάρι, λουλούδια, αρώματα κυριών, ψαρίλα και καυσαέριο. Τα τοπία της και οι άνθρωποί της, στην πλειονότητα Μικρασιάτες, μπορούν να χαρακτηριστούν με μία μόνο λέξη: Αυθεντικότητα.
Μια πόλη που για να τη γνωρίσεις, πρέπει να την περπατήσεις.
Παρά τα σημεία των καιρών, εκείνη καταφέρνει να ζει στους δικούς της ρυθμούς… Ένα πέρασμα από το Καπάνι για να βρεις μπαχαρικά, ελιές, τυριά, κρέατα, ψάρια, μαγνητάκια για το ψυγείο σου, έπιπλα για το σαλόνι σου και βαλίτσα για το ταξίδι σου · μια βόλτα στα Λαδάδικα για ρακόμελο, μεζέ και ψιλή κουβέντα με τους θαμώνες. Στην παραλία, θα δεις αδέσποτους σκύλους να λιάζονται και νεαρά ζευγάρια να γεύονται την αλμύρα του Θερμαϊκού από κάποιο ξαφνικό Βαρδάρη την ώρα που φιλιούνται. Στην Αριστοτέλους, θα συναντήσεις παιδιά να παίζουν με μεγάλες σαπουνόφουσκες και τους γονείς τους να πίνουν το καφεδάκι τους στα γύρω καφέ.
Κι αν θες να ξεφύγεις από τη βαβούρα του κέντρου, σου έχω Άνω Πόλη, με τα στενά λιθόστρωτα δρομάκια, τα μικρά ξέφωτα και τις γραφικές πλατείες με τα πλατάνια, τα κτίσματα της Λαϊκής Μακεδονίτικης Αρχιτεκτονικής και κυρίως…το πιο ρομαντικό ηλιοβασίλεμα που θα δεις ποτέ σου!
Για το τέλος, αφήνω το ιστορικό Καραμπουρνάκι- ή Μικρό Καραμπουρνού. Ξεχασμένο στο χρόνο και δυστυχώς παραμελημένο, παρότι το 1989 ανακηρύχθηκε αρχαιολογικός χώρος και το 1993 χαρακτηρίστηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας, περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Αν το εξερευνήσεις, θα ανακαλύψεις παλιά εργαστήρια καραβομαραγκών, κουφάρια μικρών πλοίων να φθείρονται από τον ήλιο και το αλάτι, αναπολώντας τα αλλοτινά ταξίδια τους και κάπου ανάμεσα, οι μόνοι τακτικοί θαμώνες, οι πάπιες, που σπάνε την ησυχία με τα κρωξίματά τους.
Θα κλείσω με ένα απόσπασμα από το «Θεσσαλονίκη, Μάνα μου» του Θωμά Κοροβίνη:
«Περπατώ κι αναπολώ τους ποιητές σου που σε δοξάζουν, περπατώ και ψιθυρίζω στίχους και μνημονεύω ονόματα, Αναγνωστάκη, Ασλάνογλου, Θέμελη, Κύρου, Θασίτη, Αγαθοπούλου, Αλέξη Τραϊανό και Δημήτρη Δημητριάδη, ποιητικά αποφθέγματα του Χριστιανόπουλου μουσκεμένα απ’ την αγάπη του για σένα, ενώ η βαριά υγρασία σου χρόνια τώρα με σιγοτρώει σαν σαράκι».
