Θεσσαλονίκη: Κατεδαφίζεται τμήμα της ιστορικής «Αλυσίδας»-ΕΙΚΟΝΕΣ

Το πρωί της Τετάρτης (2/4) ξεκίνησε η κατεδάφιση μέρους της «Αλυσίδας» στη Χαριλάου, ενός από τα πιο αναγνωρίσιμα βιομηχανικά συγκροτήματα της Θεσσαλονίκης, που στέκει εγκαταλελειμμένο εδώ και δεκαετίες, ρημάζει και παραμένει αναξιοποίητο.

Μια εξέλιξη που έρχεται δύο μήνες μετά το σχετικό ρεπορτάζ που είχε κάνει η parallaxi για το μέλλον του κτιρίου που καταλαμβάνει ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο, μεταξύ των οδών Παπαναστασίου, Αλ. Σταύρου, Κορίνθου και Αντ. Δανιόλου.

«Όλο το οικοδομικό τετράγωνο όπου βρισκόταν η «Αλυσίδα» ήταν κάποτε ιδιωτικό. Πλέον, ένα μέρος του, μεγέθους πάνω από 1 στρέμμα, είναι χαρακτηρισμένο ως χώρος πρασίνου. Είναι στα σχέδιά μας να βρούμε τα χρήματα, να το απαλλοτριώσουμε και να γίνει χώρος πρασίνου μαζί με έναν μικρό πεζόδρομο. Το υπόλοιπο, όμως, που έχει αγοραστεί εδώ και χρόνια από ιδιοκτήτες, ίσως θελήσουν κάποια στιγμή να το αξιοποιήσουν.

» Σ’ αυτό, λοιπόν, υπήρχε ένα κομμάτι που όταν γινόταν το ρυμοτομικό σχέδιο είπαν “Αυτό είναι πράσινο, αυτό είναι ιδιοκτησίες κτλ.”, και ένα κομμάτι που χαρακτηρίζονταν σαν κοινόχρηστο έπρεπε να προσκυρωθεί» είχε σημειώσει στην parallaxi η αντιδήμαρχος Αστικής Ανάπτυξης και Πολεοδομίας του Δήμου Θεσσαλονίκης, Δήμητρα Αγκαθίδου.

Η ιστορία του ακινήτου

Η εταιρεία υποδημάτων «Αλυσίδα» ιδρύθηκε το 1934 στη Θεσσαλονίκη από μια ομάδα επτά βιοτεχνών που ειδικεύονταν στα παπούτσια, ονόματι Σωτήριος Στυλιανού, Περικλής Χαλκιάς, Φώτης, Παναγιώτης Δεληγκάρης, Σταύρος Νόλκας και Ευάγγελος Βασδέκης. Ξεκίνησαν ως Ομόρρυθμη Εταιρεία με την επωνυμία «Ηνωμένα Εργοστάσια Καουτσούκ Ο.Ε.», παράγοντας κυρίως παπούτσια ευρείας κατανάλωσης και μπότες από καουτσούκ. Το εργοστάσιο εγκαταστάθηκε το 1935 στην οδό Παπαναστασίου (τότε Λεωφόρο Αθηνών).

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, η μονάδα επιτάχθηκε, αλλά επαναλειτούργησε το 1945 με αυξημένη παραγωγή, απασχολώντας 300 εργαζόμενους. Από τη δεκαετία του 1950, η εταιρεία γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη, φτάνοντας τους 750 εργαζόμενους. Το 1960 απέκτησε την αθηναϊκή εταιρεία ΕΛ.ΒΙ.ΕΛΑ, η οποία παρήγαγε τα γνωστά παπούτσια «ελβιέλες», αθλητικά παπούτσια που έγιναν δημοφιλή τη δεκαετία του ’60 και του ’70.

Στη δεκαετία του ‘70, η «Αλυσίδα» εισήγαγε τα γαλλικά παπούτσια Sportex, αντικαθιστώντας σταδιακά τις ελβιέλες, που σταμάτησαν να παράγονται το 1974. Το 1980, η εταιρεία μετατράπηκε σε Ανώνυμη Εταιρεία και μετεγκαταστάθηκε σε νέες εγκαταστάσεις στη Θέρμη. Παρήγαγε επαγγελματικά, παιδικά και αθλητικά παπούτσια, χρησιμοποιώντας αρχικά μεταχειρισμένα ελαστικά ως πρώτη ύλη.

Η «Αλυσίδα» συνέχισε να λειτουργεί μέχρι το 1998, αφήνοντας το αποτύπωμά της στην ιστορία της ελληνικής βιομηχανίας υποδημάτων.

Όσον αφορά το συγκρότημα, αφού έχασε το βιομηχανικό του χαρακτήρα, φιλοξένησε σε ένα μέρος του νυχτερινό κέντρο, που κι αυτό πλέον έχει κλείσει. Πλέον είναι τελείως ερειπωμένο, με τους κατοίκους να καταγγέλλουν ότι αποτελεί εστία μόλυνσης και μικροεγκληματικότητας.

Κατά καιρούς τμήματά του έχουν πάρει φωτιά από άστεγους ή τοξικοεξαρτημένους που προσπαθούσαν να βρουν καταφύγιο στους εγκαταλελειμμένουε χώρους, ενώ περίοικοι έχουν αναφέρει ότι έχει χρησιμοποιηθεί και σαν «αποθήκη» κλοπιμαίων.

Τέλη του 2023, μέρος του ακινήτου από την πλευρά της Αλ. Σταύρου περιορίστηκε με λαμαρίνες λόγω επικινδυνότητας, με κάποιες παλιές αφίσες λαϊκών τραγουδιστών να απομακρύνονται, στερώντας από το κτίριο το τελευταίο ενθύμιο του παρελθόντος του.