Θεσσαλονίκη: Πώς μία βιοτεχνία υφασμάτων μεταμορφώθηκε σε ένα urban ρετιρέ

Σε ένα κτίριο της δεκαετίας του 1970, που κάποτε στέγαζε μία βιοτεχνία υφασμάτων, ανασχεδιάστηκαν ένα διαμέρισμα και το δώμα, με επίκεντρο τον μινιμαλισμό.

Ο αρχιτέκτονας Αλέξανδρος Τσολάκης, στην επιστροφή του από τη Γερμανία το 2015, αναζητούσε τον κατάλληλο χώρο για να ζήσει άνετα – χωρίς περιττές λεπτομέρειες – αλλά να δραστηριοποιηθεί επαγγελματικά.

Στον 8ο όροφο του κτιρίου στην οδό Βαλαωρίτου 7, βρήκε αυτό που έψαχνε και ανασχεδίασε την κατοικία το 2016, ως γραμμική αλληλουχία 4 βασικών δραστηριοτήτων: μαγείρεμα, τραπεζαρία, χαλάρωση, ύπνος. 

Στο πλαίσιο των tours του Open House 2025 επισκεφθήκαμε το ρετιρέ διαμέρισμα και το δώμα και εντυπωσιαστήκαμε από την μοναδική, industrial και μινιμαλιστική αρχιτεκτονική τους.

Τον αρχιτέκτονα «κέρδισε» ο χαρακτήρας του loft, με την ξεχωριστή διαρρύθμιση του, όπου το κτίριο «εισέρχεται προς τα μέσα», βλέποντας ένα μεγάλο μπαλκόνι και μαζί με αυτό, έχεις στο «πιάτο» μία πανέμορφη αστική θέα από ψηλά.

Θέλοντας να κρατήσει ζωντανά τα στοιχεία της βιοτεχνίας στον χώρο, διατήρησε το φθαρμένο μωσαϊκό – απολαμβάνοντας μάλιστα τη φυσική φθορά των υλικών.

Αυτό επιβεβαιώνει και το φθαρμένο μπετόν στην οροφή, όπου μπορείς να δεις τα σκουριασμένα μέταλλα στο εσωτερικό του. Από το μπετόν κρέμεται μία αιώρα, για προσωπικές στιγμές χαλάρωσης και γαλήνης.

Η ανακαίνιση του κ. Τσολάκη ξεκίνησε από την κουζίνα, με έναν επαγγελματικό inox πάγκο. Ως λάτρης της εργονομίας, δεν τοποθέτησε ντουλάπια κουζίνας καθώς πιστεύει ότι «σε έναν περιορισμένο χώρο επιτυγχάνεται καλύτερα η ευτυχία του ανθρώπου». 

Στην κουζίνα υπάρχει ένα εντυπωσιακό και μεγάλο τραπέζι από ξύλο καρυδιάς και συλλεκτικές βιενέζικες καρέκλες.

Το ρετιρέ είναι διακοσμημένο με συλλεκτικά έπιπλα από τον ίδιο τον αρχιτέκτονα, που δίνουν στον χώρο urban και καλλιτεχνικές νότες – όπως τα στοιβαγμένα βιβλία πάνω σε ένα σκαμπό, οι πίνακες ζωγραφικής, ένα παλιό σταθερό τηλέφωνο, οι κασέτες στην κουζίνα και μία τρομπέτα στο πάτωμα.

Αυτό που σίγουρα κεντρίζει το μάτι είναι το υπνοδωμάτιο – ή καλύτερα το στρώμα για τον ύπνο, το οποίο βρίσκεται μέσα σε έναν ξύλινο κύβο, που κινείται ελεύθερα μέσα στον χορό, με ροδάκια.

Μάλιστα, το στρώμα μπορεί να αφαιρεθεί οποιαδήποτε στιγμή και ο κύβος μπορεί να λειτουργήσει ως… σκηνή για προσωπικές συναυλίες.

Στο πίσω μέρος του κύβου υπάρχει μία εσοχή που λειτουργεί ως ντουλάπα, από όπου μπορούν να κρεμαστούν ρούχα. Μπροστά από το παράθυρο, είναι τοποθετημένο το γραφείο όπου εργάζεται ο αρχιτέκτονας.

Για να εισέλθεις στο μπάνιο, ανεβαίνεις μία mini ράμπα. Εκεί, ο μεγάλος μασίφ νιπτήρας προκαλεί εντύπωση καθώς και η κινητή μπανιέρα σε συνδυασμό με την walk in ντουζιέρα σίγουρα δεν περνούν αδιάφορες.

Το διαμέρισμα διατίθεται και για βραχυχρόνια ενοικίαση, με τους επισκέπτες να αφήνουν μηνύματα στον μαύρο τοίχο που υπάρχει κατά την είσοδο/ έξοδο μετά τη διαμονή τους.

Ανεβαίνοντας στην ταράτσα, βλέπεις μπροστά σου τη θέα της πόλης.

Το κοινόχρηστο pavilion στο δώμα, με μεγάλο ύψος και ανοίγματα, ένα σπάνιο δείγμα αστικής αρχιτεκτονικής, ανήκει στην Ισραηλιτική κοινότητα της Θεσσαλονίκης και λειτουργούσε ως χώρος συνελεύσεων. Το 2022 μετατράπηκε σε αίθουσα γιόγκα, πιλάτες και χορού, αλλά χρησιμοποιείται και από τον ίδιο τον αρχιτέκτονα για προσωπική χρήση.

Ο κ. Τσολάκης πρόσθεσε το ξύλινο παρκέ, τον πάγκο της κουζίνας -μένοντας πιστός στους κανόνες του μινιμαλισμού – και το συλλεκτικό τιρκουάζ ψυγείο με πορτοκαλί ράφια που σπάνια θα συναντήσεις μπροστά σου.

Στην ταράτσα βρίσκεται και ένα WC, μία προσωρινή κατασκευή από μέταλλο, ξύλο και γυαλί πάνω σε ροδάκια – πλήρως λειτουργικό και συνάμα εντυπωσιακό.