Η Θεσσαλονίκη σε 20 λέξεις: 4 υποψήφιοι δήμαρχοι, ένα crash test

*Οι συνεντεύξεις κυκλοφορούν με το Τεύχος Μαΐου 2019 της Parallaxi, που μπορείτε να βρείτε δωρεάν από σήμερα σε επιλεγμένα σημεία στη Θεσσαλονίκη 

Συνεντεύξεις: Δημήτρης Κουγιουμτζόπουλος

Η Parallaxi «ανακρίνει» τους υποψήφιους δημάρχους της πόλης. Η επιλογή έγινε με κριτήριο τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων. Σημειώνεται ότι ο κ. Ορφανός δε θέλησε να δώσει συνέντευξη.

Οι παρακάτω 4 υποψήφιοι Δήμαρχοι Θεσσαλονίκης απαντούν σε 20 λέξεις αναφορικά με την πόλη:

ΝΙΚΟΣ ΤΑΧΙΑΟΣ

Βαρδάρι: Μια πλατεία και μια γειτονιά που αποτελούν την επιτομή του ξεπεσμού, ακόμη και στην κακή φήμη που είχε στην γενιά μου. Η ολοκλήρωση των έργων του μετρό, οι διανοίξεις που πρέπει να γίνουν και μια τολμηρή ανάπλαση μπορούν να επιτρέψουν ένα άλμα στο αύριο και σε μία επάξια εικόνα της παλαιότερης εισόδου της πόλης.

Μύλοι Αλλατίνη: Ένας Γόρδιος δεσμός που πρέπει κάποιος να ξεμπλέξει, ίσως και να κόψει. Κεραμεία Αλλατίνη: Ένα πρότζεκτ που θα ανατρέψει όλες τις λειτουργίες της πόλης. Βίλλα Αλλατίνη: Ποζέλι, Αβδούλ Χαμίτ, Οικογένεια Ντασώ.  

Τούμπα: Η γειτονιά του πιο παλιού Θεσσαλονικιού, αυτού που κατοίκησε τον προϊστορικό οικισμό του λοφίσκου, του ΠΑΟΚ και των προσφύγων. Το στοίχημα για την αναβάθμισή της δεν βρίσκεται μόνο στο γήπεδο, αλλά και στην αξιοποίηση της ΥΦΑΝΕΤ για τον σκοπό που αποκτήθηκε από το κράτος.

Σέϊχ – Σου, Ζωολογικός Κήπος: Ένα δάσος που πρέπει να αποκτήσει την διαχείριση ενός περιαστικού πάρκου. Ζωολογικός Κήπος: Μας τελειώνει και καθόλου δεν πειράζει.

Πλατεία Ελευθερίας: Όλη η ιστορία της Θεσσαλονίκης του τέλους του 19ου αιώνα και του 20ου, συμπυκνωμένη σε μια πλατεία. Η ανάπλασή της άργησε, αλλά επιτέλους ήρθε.

Αγορά Βλάλη: Καιρός να επιχειρήσει και ο δήμος ένα πρότζεκτ που θα «δέσει» με την Μοδιάνο.

Αριστοτέλους: Ντροπή! Αισθητική φτήνια και κακομεταχείριση στην πιο εμβληματική πλατεία και οδό της πόλης. Εικόνα που πρέπει να αλλάξει αμέσως και να διαφυλαχτεί.

Λιμάνι: Το σκάφος πήρε τον δρόμο του. Μακάρι να ανοίξει τα πανιά του όσο πιο πλατιά γίνεται.

Παναγία Φανερωμένη: Και Υδραγωγείο και Περιστέρια και Πλατεία Μουσχουντή: Τείχη που πρέπει να διανοιχτούν και να αναδειχθούν. Γειτονιές σε κρίση.

ΔΕΘ: Η επόμενη μεγάλη πρόκληση για την Θεσσαλονίκη. Ανανέωση εκ βάθρων χωρίς συναισθηματικές εμμονές σε μπύρες, λουκάνικα και λούνα παρκ. Η μοναδική ευκαιρία της Θεσσαλονίκης να ξεπεράσει τον εαυτό της.

Νέα Παραλία: Η ιστορία της ζωής μου. Μεγάλωσα καθώς το έργο μεγάλωνε, έφαγα τα παπούτσια μου πάνω της και μαζί τους τρωγόταν τα δάπεδά της, ωρίμασα συμβάλλοντας στην ωρίμανσή της, άλλαξα μαζί της. Η Νέα Παραλία είναι ένα κομμάτι από τον εαυτό μου, η γωνιά της πόλης που κουβαλάει το ίχνος που νιώθω ότι άφησα σ’ αυτήν. Φροντίδα και μέλλον, αυτά της χρωστώ.

Δυτική Είσοδος: Λαχανόκηποι, μία ιδέα που δεν είδα, στα χρόνια της απουσίας μου από τον δήμο να «περπατά», όπως είχε πρωτοσχεδιαστεί ως σύλληψη και ως μελέτη. Συμβιβασμοί, άραγε; Ιδεοληψίες; Παραίτηση; Κι όμως, δεν υπάρχει καλύτερο σημείο για ένα business center με αρχιτεκτονικές υπερβάσεις, όπως συμβαίνει σε όλες τις πόλεις που επενδύουν στο μέλλον.

Αντικαπνιστικός: Μια κακομαθημένη κοινωνία σε μία λέξη. Ένα αποτυχημένο κράτος στην ίδια λέξη. Νόμος: Μία λέξη που πρέπει να αποκτήσει και πάλι την ιερότητά της.

Airbnb: Και όχι μόνο. Και Lime και Uber και… Νέα μοντέλα που φέρνει η τεχνολογική εξέλιξη, που όμως δεν μπορούν να μείνουν χωρίς λελογισμένες ρυθμίσεις. Στην λειτουργία τους δοκιμάζονται τα όρια του δημοσίου και του ιδιωτικού. Και κυρίως, η αδυναμία του κράτους να προλάβει όσα φέρνει ο ψηφιακός κόσμος που ανατρέπει την έννοια του χώρου όπως τον ξέρουμε. Στην αναμέτρηση αυτή δεν ψάχνουμε για νικητή, αλλά για ισορροπία.

Καθαριότητα: «Ωχ, Θεούλη μου, πού πάω να μπλέξω;». Μηχανισμοί, ψηφαλάκια, συνδικαλιστές, μικροσυμφέροντα και μεγαλοσυμφέροντα. Η συνταγή της ακινησίας κι ας την πληρώνει η πόλη. Ταμπού που πρέπει να σπάσουν. Ιδιώτες στην καθαριότητα; Ναι, ιδιώτες και στην καθαριότητα, γιατί όχι; Ποιος μπορεί καλύτερα να ενσωματώσει νέες τεχνολογίες, να οργανώσει, να ελέγξει τα κόστη; Η πρώτη υποχρέωση του δήμου, για την οποία ο δήμαρχος πρέπει να σπάσει αυγά κι ας λερωθεί. Μόνο έτσι, θα καθαρίσει.                          

Στάθμευση: Μεγάλες απαιτήσεις, περιορισμένες δυνατότητες. Νέες θέσεις στάθμευσης χωρίς κάποιος να πληρώνει την κατασκευή και την απόσβεσή τους δεν μπορούν να υπάρξουν. Χωρίς μείωση της ανάγκης μετακινήσεων με αυτοκίνητο στο εσωτερικό της πόλης, ο αριθμός τους θα μένει αμείωτος. Συνδυαστικές πολιτικές με επένδυση στα μέσα μαζικής μεταφοράς και πολιτικές αποτροπής της κατοχής πολλαπλών αυτοκινήτων σε νοικοκυριά χωρίς εξασφαλισμένες θέσεις στάθμευσης.

Τραπεζοκαθίσματα: Δεν βρίσκονται ανάμεσά μας, κινούμαστε (ή μάλλον προσπαθούμε να κινηθούμε) ανάμεσά τους. Καθαρό παιχνίδι για όλα τα καταστήματα και κυρίως εφαρμογή των κανόνων.

Αποτεφρωτήριο: Ντροπή να «ψαχνόμαστε» για το πώς μπορεί να γίνει πράξη μια ανάγκη που καλύπτει τις επιθυμίες πολλών συμπολιτών μας.

Αναψυκτήριο: Βόλτα των «πολλών» στο πάρκο, ξεκούραση, δροσιά, φτηνές τιμές, αλλά και όχι στην πλαστικουριά των τραπεζοκαθισμάτων. Ποδήλατο: Η αποτυχία μου να μεταφέρω στον γιο μου την αγάπη μου για την πιο λατρεμένη ασχολία των παιδικών μου χρόνων. Κυρίως, ελευθερία. Μια επένδυση της πόλης που αξίζει. Η ρόδα δεν είναι μόδα.  

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΝΟΤΟΠΟΥΛΟΥ

Βαρδάρι: Φύσηξε Βαρδάρης… Όταν φυσάει η πόλη λέμε ότι καθαρίζει. Αυτό είναι αλήθεια γιατί η Θεσσαλονίκη είναι μέσα στις 10 πιο επιβαρυμένες ευρωπαϊκές πόλεις με μικροσωματιδιακούς ρύπους. Θα πρέπει όμως να μην περιμένουμε πότε θα φυσήξει για να αλλάξει αυτό. Θα πρέπει να ενισχυθεί το πράσινο, να μειωθούν οι εστίες που παράγουν μικροσωματιδιακούς ρύπους και φυσικά η πόλη να αποκτήσει Μέσα Μαζικής Μεταφοράς με «καθαρά» καύσιμα. Αλλά και η γειτονιά… Η πιο παραμελημένη από τις διοικήσεις του δήμου Θεσσαλονίκης. Εμείς αυτό θα το αλλάξουμε με πολλά μεσαία και μικρά έργα, με περισσότερο φως, με χρώμα στα κτίρια, με δημιουργία νέων δημόσιων χώρων πρασίνου και συνεύρεσης της γειτονιάς.

Αλλατίνι: Είναι ένα στοίχημα για την ανατολική πλευρά της πόλης. Μπορεί να γίνει ένα σημείο πολιτιστικής αναφοράς, ένα μέρος που όλοι όσοι επισκέπτονται την πόλη μας θα θέλουν να πάνε. Να λέει ο πολίτης… φυσικά και πρέπει να πάμε να δούμε τι έχει κάνει ο δήμος Θεσσαλονίκης με το βιομηχανικό συγκρότημα Αλλατίνι. Γιατί όχι μία Modern Tate της Νοτιοανατολικής Ευρώπης στη Θεσσαλονίκη. Φυσικά δεν συζητάμε για πολυκατοικίες.

Aριστοτέλους: Θυμάμαι ένα σχέδιο με ένα μεγάλο σιντριβάνι στο κέντρο της πλατείας το οποίο μπαινόβγαινε στο έδαφος ανάλογα με το αν θα υπήρχαν εκδηλώσεις και συγκεντρώσεις… Όχι! Η πλατεία σήμερα, παρά το ασυνάρτητο αστικό τοπίο της ασφαλτόστρωσης, είναι γεμάτη ζωή, κυρίως νέα παιδιά που καταλαμβάνουν τον άξονα της Αριστοτέλους από το βράδυ της Παρασκευής μέχρι το απόγευμα της Κυριακής. Είναι ένας εμβληματικός δημόσιος χώρος για την πόλη μας. Είναι το μέρος της διεκδίκησης, των μεγάλων συλλαλητηρίων. Σίγουρα θα πρέπει να ξηλώσουμε την άσφαλτο. Από κάτω είναι πιθανό να έχει… παραλία.

Σέιχ – Σου – Ζωολογικός κήπος: Θέλουμε η πόλη μας να έχει ένα δάσος πάρκο; Προφανώς και ναι. Οπότε αυτό πρέπει να γίνει το Σέιχ Σου και από τη νέα δημοτική αρχή θα το κάνουμε. Θα πρέπει να προσέχουμε το Σέιχ Σου, είναι κομμάτι της ψυχής μας, είναι και ο πνεύμονας μας, μία πράσινη αγκαλιά σε μία πόλη που έχει ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά χώρου πρασίνου ανά κάτοικο. Για το ζωολογικό κήπο το καλό είναι ότι απομακρύνθηκαν τα άγρια ζώα. Δεν είναι θέαμα, δεν έχει πλάκα να έχεις έναν αγριόγατο στο κλουβί. Αλλά θα είχε ενδιαφέρον η δημιουργία ενός πάρκου για τις αδέσποτες γάτες της Θεσσαλονίκης, όπως συμβαίνει σε πολλές πόλεις της Τουρκίας.

Πλατεία Ελευθερίας: Βρισκόμαστε στην αρχή ενός σπουδαίου έργου. Να γίνει ξανά πλατεία η πλατεία Ελευθερίας! Πρέπει να πω πως οι αντιδράσεις εντός δημοτικού συμβουλίου και τα… δάκρυα για το τι θα απογίνουν τα αυτοκίνητα που θα μείνουν «ορφανά» από πάρκινγκ με σόκαραν. Δεν το περίμενα. Το έργο αν και μοιάζει κάπως έργο βιτρίνας δεν είναι, θα είναι μία μεγάλη αλλαγή όχι μόνο στην εικόνα της πόλης αλλά και στην αντίληψη της για το δημόσιο χώρο.

Αγορά Βλάλη: Υπάρχουν εξαιρετικά σχέδια στην Πολυτεχνική Σχολή του ΑΠΘ για αυτή την αγορά στην καρδιά της πόλης. Θα τα βγάλουμε από το ΑΠΘ και θα τα υλοποιήσουμε.

Τούμπα: Μεσημέρι Κυριακής και από τη διπλανή πολυκατοικία έχουν τέρμα Καζαντζίδη. Ετοιμάζονται να πάνε στο γήπεδο. Σε λίγο, χρόνια στη Νέα Τούμπα. Εγώ πάντως… Ηρακλής, να τα λέμε αυτά.

Λιμάνι: Ανοιχτό σύνορο της πόλης και τεράστιες δυνατότητες. Μία νέα αντίληψη για την Βαλκανική ενδοχώρα. Οικονομική ανάπτυξη και δουλειές. Αλλά και Πρώτη Προβλήτα. Το παλέψαμε και το καταφέραμε. Δώσαμε άλλο σχήμα στην παλιά παραλία της πόλης, δώσαμε μία υπέροχη γωνία σε μία ιστορική ευθεία.

Παναγία Φανερωμένη: Προτεραιότητά για εμάς είναι οι γειτονιές. Αναπλάσεις ναι, αλλά όχι μόνο στο κέντρο της πόλης. Αναπλάσεις στις γειτονιές. Πρόκειται για μια περιοχή παραμελημένη. Έχουμε σχέδιο ανασυγκρότησης της περιοχής, με αστική ανάπλαση, με πεζοδρομήσεις, με δομές, πύκνωση κοινωνικών εξυπηρετήσεων και φυσικά ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας.

ΔΕΘ: Παγωτό φιστίκι, μαύρη μπύρα και λουκάνικα… Νομίζω πως ήδη έχουμε προχωρήσει. Σύγχρονο εκθεσιακό κέντρο και μητροπολιτικό πάρκο.

Νέα Παραλία: Θα με βρεις εκεί.

Δυτική είσοδος: Για εμάς είναι προτεραιότητα η δυτική πλευρά της πόλης, η τόσο παραμελημένη και απαξιωμένη να αλλάξει εντελώς και αυτό νομίζω ότι το πετυχαίνουμε όλοι μαζί. Το Μητροπολιτικό Πάρκο Παύλου Μελά, το Μουσείο Ολοκαυτώματος -και με την πολιτική και ιστορική βαρύτητα που φέρει- το Πάρκο μνήμης, οι κοινωνικές υποδομές και οι δομές, η ίδρυση των ΤΟΜΥ, η ανέγερση σχολείων όλα αυτά συνθέτουν μία νέα Θεσσαλονίκη, τη Θεσσαλονίκη που θέλουμε. Εργάστηκα σκληρά τα τελευταία τρία χρόνια και από τη θέση μου στο γραφείο του Πρωθυπουργού και από τη θέση της Υφυπουργού Εσωτερικών Μακεδονίας και Θράκης και συνεχίζουμε και θα συνεχίσουμε ώστε σύντομα αυτή η πιο παραμελημένη περιοχή της πόλης να είναι διαφορετική. Εδώ να παίζουν παιδιά, να τρέχουν με ασφάλεια. Θα είναι μια άλλη πλευρά της πόλης.

Αντικαπνιστικός: Να εφαρμοστεί.

Airbnb: Με όρους, κανόνες και περιορισμούς γιατί ήδη δημιουργεί μεγάλα προβλήματα στην εύρεση στέγης κυρίως για τους νέους ανθρώπους.

Καθαριότητα: Να κάνουμε τη Θεσσαλονίκη πρώτη πόλη στην Ελλάδα στην ανακύκλωση και στην κομποστοποίηση.

Στάθμευση: Μην το αφήσεις στη ράμπα για τους ανθρώπους που έχουν κινητικά προβλήματα, μην γίνεις… γάιδαρος.

Τραπεζοκαθίσματα: Γιατί να μην υιοθετήσουμε το μοντέλο των πόλεων της Ισπανίας; Υπάρχουν αλλά κανένας δεν μιλάει για την κατάληψη του δημόσιου χώρου γιατί πολύ απλά υπάρχουν σαφέστατοι κανόνες και περιορισμοί τους οποίους σέβονται οι πάντες.

Αποτεφρωτήριο: Στοίχημα, του πρώτου έτους, για τη νέα διοίκηση του δήμου.

Αναψυκτήριο: Μου αρέσουν είναι κομμάτι της κουλτούρας της πόλης. Αλλά, είπαμε, με σεβασμό στο δημόσιο χώρο.

Ποδήλατο: Νέοι ποδηλατοδρόμοι! Είναι απόλυτη ανάγκη.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΖΕΡΒΑΣ

Βαρδάρι: Μητροπάνος, Θεσσαλονίκης σήμα κατατεθέν. Πλατεία και κόμβος, αρχή χιλιομέτρησης αποστάσεων για τη Θεσσαλονίκη. Από τη Βυζαντινή Ιστορία ως Χρυσή Πύλη μέχρι την Αμερικάνικη Αγορά του σήμερα, ένα εδαφικοποιημένο χωνευτήρι όλων των ταυτοτήτων μας.

Αλλατίνι: Μνημείο της Βιομηχανικής Ιστορίας. το παλαιότερο βιομηχανικό κτίριο της πόλης. Τα κτήρια και ο περιβάλλον χώρος έχουν χαρακτηρισθεί διατηρητέα και με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας έχει απαγορευθεί οριστικά η ανοικοδόμηση του χώρου. Κομμάτι της Ιστορίας, έχει αρχιτεκτονικό και ιστορικό ενδιαφέρον και μαρτυρά τη βιομηχανική ανάπτυξη της Θεσσαλονίκης. Σύμβολο της ακμάζουσας Θεσσαλονίκης μπορεί σήμερα μέσα από την αξιοποίησή του να αναζωογονήσει μία ολόκληρη περιοχή. Υπάρχουν αντιστοιχα παραδείγματα και καλές πρακτικές.

Αριστοτέλους: Καρδιά της πόλης, σχέδιο του Εμπράρ, σήμα κατατεθέν και meeting point. Την θέλω πιο καθαρή, χωρίς πάγκους και οχήματα, χωρίς γκράφιτι και αφίσες. Μια Αριστοτέλους ευρωπαϊκή που θα ζηλεύουν όλοι.

Σέιχ – Σου – Ζωολογικός κήπος: Πνεύμονας πρασίνου, ζωτική η σημασία του. Χρέος και καθήκον μας να το φυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού. Περιαστικό δάσος, αισθητικά όμορφο, επισκέψιμο και χρήσιμο, όαση δασικής αναψυχής και περιβαλλοντικής ισορροπίας

Πλατεία Ελευθερίας: Τόπος μαρτυρικός, μνημείο εγκλήματος αλλά σήμερα, μετά το parking, ευκαιρία αστικού σχεδιασμού, πνεύμονας πρασίνου και ανασύνθεσης του αστικού τοπίου.

Αγορά Βλάλη: Καπάνι από την τούρκικη λέξη Ουν – Καπάν που σημαίνει αγορά άλευρων για όσους το ξέρουν έτσι. Τι να πρωτοπεί κανείς; Αγορά βγαλμένη από το παρελθόν και σήμα κατατεθέν του κέντρου της πόλης. Χρειάζεται παρεμβάσεις και εκσυγχρονισμούς που δεν θα αλλοιώσουν το χαρακτήρα του. Όποιος θέλει παζάρια και διαπραγματεύσεις επί των αγορών πρέπει να το επισκεφτεί. Δίνει ζωή στην πόλη.

Τούμπα: Αναμνήσεις και συγκίνηση, ο πατέρας μου έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανέγερση του γηπέδου. ΠΑΟΚ, η ομάδα μου, χαρές και λύπες, πέταλα, συνθήματα, καπνογόνα. Ιεροτελεστία και ανατριχίλα. Νέα Τούμπα, νέος δυνατός ΠΑΟΚ, νέα Θεσσαλονίκη. Πόλη των πρωταθλημάτων και των νικών

Λιμάνι: Πύλη και προοπτική, πλεονέκτημα μοναδικό, εμπόριο και διασύνδεση, ανάπτυξη και πλούτος, διέξοδος.

Παναγία Φανερωμένη: Γειτονιά των αντιθέσεων, Θεσσαλονίκη και Συκιές μαζί. Κέντρο απόκεντρο. Θέλω να συζητήσω με τους κατοίκους εκεί, να δω τι επιθυμούν και πώς θα ήθελαν να τη δουν στο μέλλον.

ΔΕΘ: Είκοσι χρόνια συζητήσεων, επτά επίσημες και ανεπίσημες μελέτες και προτάσεις, και βρισκόμαστε το 2019 στο ίδιο σημείο. Η πόλη δεν αντέχει άλλη στασιμότητα, δεν αντέχει άλλες χαμένες ευκαιρίες, δεν αντέχει άλλες εκθέσεις ιδεών. Η ανάπλαση του Εκθεσιακού Κέντρου είναι μονόδρομος -αν θέλουμε να συνεχίσει να υπάρχει ΔΕΘ. Μια ΔΕΘ που έχει σημαντικό ρόλο να παίξει στη διαμόρφωση του νέου παραγωγικού μοντέλου της πόλης αλλά και στην οικονομία της χώρας. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να περιμένουμε ούτε τον τέλειο σχεδιασμό αλλά ούτε και τα φαραωνικά έργα, που είναι πέρα και πάνω από τις δημοσιονομικές δυνατότητες της χώρας.

Νέα Παραλία: Έργο μεγάλης κλίμακας που αγκάλιασαν οι Θεσσαλονικείς και άλλαξε την καθημερινότητά τους. Βελτίωσε το αστικό περιβάλλον και ανέδειξε τη σχέση της πόλης με τη θάλασσα. Υπάρχουν ζητήματα με τη φύλαξη και τη συντήρησή της αλλά υπάρχουν και λύσεις. Μοναδικά έργα το Φεγγαράκι Παύλου Βασιλειάδη και οι Ομπρέλες του Ζογγολόπουλου, το Μακεδονία Παλλάς και το Μέγαρο Μουσικής. Βιτρίνα της πόλης.

Δυτική είσοδος: Εγκατάλειψη αλλά και δυνατότητες, Μουσείο Ολοκαυτώματος , next best thing του άμεσου μέλλοντος. Τρομερή προοπτική αλλά συνάμα μεγάλες ανάγκες σήμερα.

Αντικαπνιστικός: Αναγκαίος και πολύ άργησε. Ζήτημα υγείας, πολιτισμού, σεβασμού στο συνάνθρωπο. Δείκτης της συλλογικής μας τοποθέτησης – στη Δύση τον εφαρμόζουν – στην Ανατολή (την Εγγύς) το ντουμανιάζουν. Επιλέγουμε που θέλουμε να ανήκουμε.

Airbnb: Σωτηρία για την Ελλάδα της κρίσης και της απαξίωσης της ακίνητης περιουσίας. Πέρασμα σε μια νέα μορφή οικονομίας. Μέσο ενίσχυσης του τουρισμού. Όπως κάθε τι νέο χρειάζεται ρυθμιστικό πλαίσιο διότι υπάρχουν ορατοί κίνδυνοι για τις πόλεις. Ακόμα όμως δεν είμαστε εκεί.

Καθαριότητα: Πληγή της πόλης, Νο 1 πρόβλημα, ασχήμια και υποβάθμιση. Όχι σε ιδεοληπτικές προσεγγίσεις, όχι σε ιδιωτικοποίηση. Το πρόβλημα είναι το management και η διοικητική ανεπάρκεια.

Στάθμευση: Βραχνάς και πρόβλημα, λύνεται αλλά όχι εντελώς. Όσες θέσεις και αν φτιάξουμε τα αυτοκίνητα θα είναι περισσότερα. Πρέπει να φτιάξουμε αλλά πρέπει να χρησιμοποιούμε λιγότερο το Ι.Χ. Και το διπλοπαρκάρισμα με εξοργίζει.

Τραπεζοκαθίσματα: Ευχή και κατάρα. Δεν ποινικοποιούμε την επιχειρηματικότητα, βάζουμε κανόνες που τους θέλουν όλοι, ξεκαθαρίζουμε το πλαίσιο και προστατεύουμε το δημόσιο χώρο. Καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους.

Αποτεφρωτήριο: Αναγκαιότητα, σεβασμός, επιθυμία, ατομικότητα. Έχουμε αργήσει. Εγώ το προώθησα ως αντιδήμαρχος. Προφανώς συντάσσομαι και θα το προωθήσω.

Αναψυκτήριο: Μου θυμίζει 80s και βιντεοταινίες ως ιδέα.

Ποδήλατο: Διαφυγή, εναλλακτικό, παρέμβαση, περιβάλλον, υπόσχεση ποδηλατόδρομων. Θα με δείτε να κάνω ποδήλατο στη Νέα Παραλία και όχι να σας κάνω τη ζωή ποδήλατο εάν εκλεγώ.

ΣΠΥΡΟΣ ΒΟΥΓΙΑΣ

Από το Βαρδάρι ξεκινάει η χιλιομετρική μέτρηση των αποστάσεων στη Θεσσαλονίκη. Είναι το σημείο 0, “της γραφής” (θα έλεγε ο Μπαρτ), ή της ζωής (θα έλεγα εγώ, που μου αρέσει να παραφράζω).

Η βίλλα Αλλατίνι εγκαταλείφθηκε στη φθορά, όταν τα φιλόδοξα επιχειρηματικά σχέδια σκόνταψαν σε εύλογες ή παράλογες αντιδράσεις. Η προσπάθεια δεν έγινε σωστά: Έπρεπε ο δήμος, μαζί με τους ιδιοκτήτες να συζητήσουν με διαφάνεια ένα κοινό σχέδιο ανάπλασης του οικοπέδου.

Στην πλατεία Αριστοτέλους, σκηνοθέτησα την ανοιχτή προεκλογική μου συγκέντρωση τον Οκτώβριο του ’98, εκείνη την ευφορική στιγμή. Ήθελα να μοιάζει με θερινό σινεμά γι’ αυτό τη γεμίσαμε πάνινες πολυθρόνες, ενώ η εξέδρα των ομιλητών ήταν μια οθόνη. Ήταν μια μαγική βραδιά, η ταινία άρεσε πολύ και έκοψε πολλά εισιτήρια.

Άκουγα μικρός ότι στο Σέιχ Σου τριγυρνούσε ο Δράκος και φοβόμουν να πάω. Αργότερα, στην εφηβεία, είχα βρει ένα κρυφό μέρος για ραντεβού, με ένα βραχάκι σε ένα ξέφωτο που βλέπει όλη την πόλη, πάνω στο δρόμο που κατεβαίνει από τον Ζωολογικό Κήπο στις 40 Εκκλησιές.

Είμαι υπέρ της ανάπλασης της πλατείας Ελευθερίας, ακόμη και χωρίς υπόγειο πάρκινγκ. Όχι μόνο γιατί θα μετατραπεί σε πάρκο μνήμης για τους Εβραίους συμπολίτες που εξοντώθηκαν,αλλά και γιατί θα βελτιωθεί πολύ η εικόνα της πόλης σε ένα από τα πιο προβεβλημένα σημεία της.

Στην αγορά Βλάλη (το γνωστό μας Καπάνι), μπαίνω συνήθως από την πύλη της Αριστοτέλους και κινούμαι παράλληλα με την Ερμού, μέχρι τη Βενιζέλου. Χάνομαι για λίγο μέσα στα χρώματα, τα αρώματα και τον εξωτισμό της, για να αποφύγω το θόρυβο και την ένταση του δρόμου. Βγαίνω συνήθως στη γωνία της Σπανδωνή, όπου δολοφονήθηκε ο Λαμπράκης.

Στην Τούμπα πήγα πρώτη φορά στο γήπεδο με τον θείο μου τον Τένη. Ανυπομονούσα τρελά να φτάσω και τον τραβούσα απ’ το χέρι. Όταν περάσαμε το γεφυράκι της Υφανέτ, άκουσα τα μεγάφωνα του γηπέδου να παίζουν το «Απόψε φίλα με» του Μανώλη Χιώτη με τη Μαίρη Λίντα και ησύχασα. Το ψηφοδέλτιο μας για την Δ’ κοινότητα στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές θα ονομάζεται «ΠΟΛΗχρωμη Τούμπα».

Το λιμάνι της Θεσσαλονίκης έχει μεγάλες προοπτικές ανάπτυξης με τις επενδύσεις που θα γίνουν και τη βελτίωση της σιδηροδρομικής του σύνδεσης με τη Βαλκανική ενδοχώρα. Από την πρώτη του προβλήτα μπορούν να δουν όλοι τη Θεσσαλονίκη από την ωραιότερη πλευρά της, τη θηλυκή, δηλαδή από τη θάλασσα.

Στη Β’ δημοτική κοινότητα, η γειτονιά της Παναγίας Φανερωμένης έχει ιδιαίτερο ύφος και διαφορετικά προβλήματα από την Ξηροκρήνη. Ξεχωρίζει και λόγω του διάσημου μπουγατσατζίδικου του Φίλιππου Μπαντή, που τελικά δεν μπήκε στο κοινοτικό μας ψηφοδέλτιο αλλά προτίμησε αυτό του ΚΚΕ. Καλή του επιτυχία!

Η παραμονή της ΔΕΘ στο κέντρο και η αναβάθμιση που ετοιμάζεται είναι σωστή. Πρέπει όμως να διατηρηθούν τα περίπτερα 1 και 2 που παρουσιάζουν μεγάλο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον και να μετατραπεί σε μητροπολιτικό πάρκο, κάνοντας πράσινο το 50% τουλάχιστον του σημερινού της οικοπέδου.

Η Νέα Παραλία, το θαυμάσιο αυτό αστικό πάρκο, άλλαξε την εικόνα της πόλης στο θαλάσσιο μέτωπο και έδωσε τεράστια διέξοδο αναψυχής στους Θεσσαλονικείς τα τελευταία χρόνια. Πρέπει να την προστατεύουμε και να την συντηρούμε, ως κόρη οφθαλμού.

Η Δυτική είσοδος βελτίωσε την πρώτη εικόνα της πόλης αλλά, λόγω της οικονομικής κρίσης, δεν ολοκλήρωσε την αναμενόμενη επίδρασή της. Ίσως, με την ανέγερση του Μουσείου του Εβραϊκού Ολοκαυτώματος, να επιταχυνθεί η ανάπτυξη και η αναβάθμισή της.

Ο αντικαπνιστικός είναι νόμος του κράτους και πρέπει να εφαρμοστεί παντού και αυστηρά. Αυτό σημαίνει περισσότερο και συστηματικό έλεγχο αλλά και καμπάνιες ενημέρωσης και αλλαγής της νοοτροπίας των πολιτών και των επιχειρηματιών.

Όπως και όλες οι καινοτομίες, το φαινόμενο του airbnb πρέπει να εξεταστεί, να φορολογηθεί και να αξιολογηθεί σωστά. Έτσι θα περιοριστούν οι βίαιες και αρνητικές του επιπτώσεις στην οικονομική και κοινωνική ζωή της πόλης.

Η λύση στο πρόβλημα της καθαριότητας είναι η ανακύκλωση. Αυτό σημαίνει συμμετοχή του πολίτη, διαλογή στην πηγή (στο σπίτι) σε 4 διαφορετικές κατηγορίες (γυαλί, πλαστικό, χαρτί, μέταλλο). Έτσι θα μειωθεί κατά πολύ το έργο της αποκομιδής, και επομένως και τα ανταποδοτικά δημοτικά τέλη καθαριότητας.

Το κυκλοφοριακό πρόβλημα της πόλης οφείλεται κυρίως στην έλλειψη χώρων, στην απουσία αστυνόμευσης και στην κακή νοοτροπία σε σχέση με τη στάθμευση. Το διπλοπαρκάρισμα είναι μια δική μας, αποκλειστική ευρεσιτεχνία με «ονομασία προέλευσης», κάτι σαν το Θεσσαλονικιώτικο κουλούρι.

Η σύνθετη λέξη «τραπεζοκαθίσματα» μπήκε τα τελευταία χρόνια στη ζωή μας επηρεάζοντας αρνητικά τη φυσιογνωμία της πόλης. Οι πεζόδρομοι μετατρέπονται σε «τραπεζόδρομους» και η μάχη για την ανάκτηση του δημόσιου χώρου χάνεται. Χρειάζεται ένας ειλικρινής διάλογος με τους επιχειρηματίες και ισονομία στις τολμηρές αποφάσεις του δήμου.

Είναι στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμα και θέμα προσωπικής αξιοπρέπειας να μπορείς να επιλέξεις (εφ’ όσον υπάρχει αποτεφρωτήριο) τον τρόπο της ταφής, όπως επέλεξες και τον τρόπο της ζωής σου.

«Αναψυκτήριο» είναι μια λέξη δροσερή, που μου θυμίζει στο πάρκο του Ξαρχάκου, σατιρικές επιθεωρήσεις σε ανοιχτά θέατρα, λευκά ανδρικά πουκάμισα, κόκκινα γυναικεία χείλη, όλα τα παιδικά μου καλοκαίρια στην πυρακτωμένη πόλη.

Δεν είμαι ποδηλάτης αλλά μου αρέσει το ποδήλατο και υποστηρίζω πάντα με τις προτάσεις μου την ασφαλή και άνετη κίνησή του. Θυμάμαι, άλλωστε, πάντοτε τον εξαίσιο ορισμό του Ανδρέα Εμπειρίκου : «Η ποίησις είναι ανάπτυξις στίλβοντος ποδηλάτου» και γνωρίζω πως «Η εκδρομή αυτή δεν έχει τέλος».