Θεσσαλονίκη: To 50% των Μύλων Αλλατίνη ανήκει πλέον στον όμιλο Φάις

Στην εταιρεία All Επενδύσεις Ακινήτων Μονοπρόσωπη ΙΚΕ, συμφερόντων του Ομίλου Φάις κατοχυρώθηκε το 25% του ιστορικού συγκροτήματος Μύλοι Αλλατίνη στην περιοχή Σοφούλη στη Θεσσαλονίκη.

Με μόλις 1 ευρώ πάνω από την τιμή εκκίνησης που είχε οριστεί στα 1.508.000€ και αφορά σε τμήμα του οικοπέδου και μέρος των κτισμάτων που υπάρχουν σε αυτό, το ιστορικό συγκρότημα περνάει σε νέα εποχή.

Ο ηλεκτρονικός πλειστηριασμός για το 25% του συγκροτήματος ολοκληρώθηκε το μεσημέρι της Τετάρτης και κλείδωσε στα 1.508.001 ευρώ.

Στις 16 Νοεμβρίου είναι προγραμματισμένος ο δεύτερος πλειστηριασμός για το 50%, με τιμή πρώτης προσφοράς τα 3.204.500 ευρώ, ενώ το υπόλοιπο 25% ανήκει ήδη στον Όμιλο Φάις, κάτι που σημαίνει ότι πλέον το ποσοστό του φτάνει στο 50%.

Ο ίδιος Όμιλος έχει σημαντική παρουσία στη Θεσσαλονίκη τα τελευταία χρόνια με το εμπορικό κέντρο One Salonica, αλλά και την απόκτηση του 55% της ιστορικής Αγοράς Μοδιάνο, η οποία και θα ανοίξει σύντομα.

Πάντως, παράγοντες της αγοράς έχουν εκφράσει κατά το παρελθόν επιφυλάξεις για το κατά πόσο μπορεί να αξιοποιηθεί σε άμεσο χρόνο το ιστορικό συγκρότημα, λόγω πολεοδομικών περιορισμών αλλά και της τρέχουσας συγκυρίας στην οποία έχουν εκτιναχθεί τα κατασκευαστικά κόστη. Ωστόσο, η αύξηση του ποσοστού του Ομίλου Φάις στο 50%, σε συνδυασμό με το αποτέλεσμα του πλειστηριασμού του Νοεμβρίου, φαίνεται ότι να σηματοδοτήσει εξελίξεις.

Θυμίζουμε ότι το 2003 είχε παρουσιαστεί ένα φιλόδοξο πλάνο με την ονομασία Πολιτεία Αλλατίνη, το οποίο θα αναπτυσσόταν με συνεταίρους την Αλλατίνη, τη Θεμελιοδομή, τις Αστικές Αναπτύξεις Θεσσαλονίκης και την Ωμέγα Τράπεζα και είχε σαν στόχο την αξιοποίηση των συγκεκριμένων εγκαταστάσεων μέσα από την υλοποίηση ενός οικιστικού project με καινοτόμα χαρακτηριστικά.

Το όλο εγχείρημα, με προϋπολογισμό της τάξεως των 40 εκατ. ευρώ, περιλάμβανε την αξιοποίηση των διατηρητέων κτιρίων αλλά και την ανέγερση νέων κατοικιών με κάλυψη που δεν θα υπερέβαινε το 36%, ώστε να δημιουργηθούν και χώροι πρασίνου ενώ σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα προβλεπόταν ότι θα είχε ολοκληρωθεί μέσα στο 2007. Το μεγαλεπήβολο σχέδιο Πολιτεία Αλλατίνη, ωστόσο, δεν έγινε ποτέ πράξη καθώς προσέκρουσε στους συντελεστές δόμησης, οι οποίοι δεν επέτρεπαν την κατασκευή επιπλέον κτιρίων αλλά και στις αντιδράσεις των κατοίκων της περιοχής, οι οποίοι προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας.

Οι οφειλές και οι προσημειώσεις οδήγησαν το διατηρητέο συγκρότημα στα χέρια των τραπεζών ενώ συνέχισε να βουλιάζει στη φθορά του χρόνου. Οι Μύλοι Αλλατίνη επανήλθαν στο προσκήνιο της δημοσιότητας το 2015 όταν ένα 15χρονο κορίτσι βρήκε τραγικό θάνατο, πέφτοντας στο κενό από ύψος 3 μέτρων μέσα στις εγκαταλελειμμένες εγκαταστάσεις.

Η ιστορία των Μύλων Αλλατίνη

Στα 1883, οι αδελφοί Αλλατίνη «έστησαν» τον περίφημο «Kυλινδρόμυλο Αλλατίνη», με πρωτοβουλία του διακεκριμένου γιατρού Μωυσή Αλλατίνη που έφτασε από την Φλωρεντία (λίγο αργότερα ιδρύεται και το κεραμοποιείο Αλλατίνη). Στο σημείο υπήρχε ήδη από το 1854, ένας γαλλικός ατμόμυλος που ανήκε στον Darblay de Corblay και στο κτίριο αυτό εγκαταστάθηκε ο πρώτος κυλινδρόμυλος. Το 1898 ο Μύλος καταστράφηκε ολοσχερώς από πυρκαγιά και ξαναχτίστηκε μεγαλύτερος, στην ίδια θέση, σε σχέδια του Ιταλού αρχιτέκτονα Βιταλιάνο Ποζέλι.

Το Σεπτέμβριο του 1900 εγκαινιάστηκαν οι νέοι Μύλοι, που παρέμειναν σε λειτουργία μέχρι τη δεκαετία του ’80. Με το ξέσπασμα του ιταλο-τουρκικού πολέμου το φθινόπωρο του 1911, οι Τούρκοι σε αντίποινα έκλεισαν τα γραφεία και τα καταστήματα όλων των Ιταλών υπηκόων και η οικογένεια Αλλατίνη έφυγε τότε στην Ιταλία. Στα 1926 η πλειοψηφία των μετοχών περνάει στα χέρια του Κοσμά Πανούτσου και του αδελφού του Βασίλη, από το Κρανίδι Αργολίδας, που ως τότε εμπορεύονταν στη Γαλλία σιτηρά από τη Ρωσία.

Το 1951 ο αλευρόμυλος κάηκε και πάλι ολοσχερώς για αδιευκρίνιστους λόγους αλλά ξαναχτίστηκε πάνω στα ερείπια του κτιρίου κρατώντας το εξωτερικό περίβλημα των τούβλινων τοίχων που διασώθηκε, ενώ προστέθηκε ένας ακόμη όροφος (ο πέμπτος). Αυτή τη φορά χρησιμοποιήθηκε μπετόν στην κατασκευή του γι΄αυτό και το κτίριο του Αλευρόμυλου είναι το μόνο που δεν παρουσιάζει σημεία κατάρρευσης, παρά τα εμφανή σημάδια πυρκαγιών που έχουν εκδηλωθεί κατά καιρούς στο εσωτερικό του.

Η εκ νέου ανάπτυξη της εταιρείας, από το 1954, οφείλεται κατά κύριο λόγο στην Μαριέτα Πανούτσου, κόρη του Κοσμά Πανούτσου και μητέρα του ανεξάρτητου βουλευτή και πρώην υπουργού Στέφανου Μάνου, ο οποίος μέχρι το 2003 κατέχει το 16% των μετοχών της Αλλατίνι. Ως τα μισά της δεκαετίας του ’60, λειτουργεί κάτω από την επωνυμία «Ανώνυμος Βιομηχανική κι Εμπορική Εταιρεία Θεσσαλονίκης» στην οποία ανήκαν ο Μύλος και το Κεραμοποιείο.

Από το 1971, το οικόπεδο των Μύλων Αλλατίνη είχε χαρακτηριστεί ως κοινόχρηστος χώρος πρασίνου, αλλά το ελληνικό δημόσιο δεν προχώρησε στην απαλλοτρίωση του. Το 1991 ολόκληρο το πρώην βιομηχανικό συγκρότημα -τα κτίρια αλλά και το σύνολο του οικοπέδου- αποκτούν τον επίσημο χαρακτηρισμό του ιστορικά διατηρητέου μνημείου. Από το 1987 την πλειοψηφία των μετοχών της εταιρείας διαχειρίζεται ο όμιλος των Κυπρίων επιχειρηματιών, Λεβέντη και Δαβίδ. Το τοπίο αλλάζει τον Απρίλιο του 2002, όταν οι εταιρείες Ωμέγα Τράπεζα ΑΕ και Θεμελιοδομή ΑΕ ήρθαν σε συμφωνία με την Αλλατίνη ΑΕ για την εξαγορά του 50% του οικοπέδου με σκοπό την εκμετάλλευσή του με ανοικοδόμηση συγκροτήματος κατοικιών (ο όμιλος Δαυιδ, παραχώρησε, έναντι 14 εκ. ευρώ, το 50% του χώρου στις εταιρείες ΘΕΜΕΛΙΟΔΟΜΗ και ΩΜΕΓΑ ΤΡΑΠΕΖΑ). Σχέδιο που τελικά ναυάγησε μετά από προσφυγή των κατοίκων που στο ΣτΕ που ζητούσαν να μην αυξηθεί ο συντελεστής δόμησης και να παραμείνει το συγκρότημα ως χώρος πρασίνου. Το υπόλοιπο 50% ανήκει στην Nutriart, η οποία ανήκει στον ομιλο της 3Ε. Η εταιρεία Nutriart δημιουργήθηκε το 2008, από τη ένωση των εταιρειών Υιοί Χ. Κατσέλη ΑΒΕΕ, Αλλατίνη ΑΒΕΕ και Ελβιπετ ΑΕ. Η εταιρεία κατέθεσε αίτηση πτώχευσης τον Ιούνιο του 2013.

Η εταιρεία της Θεμελιοδομής πτώχευσε το 2006 και βρίσκεται υπό καθεστώς εκκαθάρισης με εκκαθαριστή την Alpha Αστικά Ακίνητα. Το τμήμα των Μύλων Αλλατίνη, που ανήκε στην ιδιοκτησία της εταιρείας, πλειστηριάστηκε με τιμή 3,5 εκατ. ευρώ, αλλά δεν προσήλθε κανείς ενδιαφερόμενος. Ακολούθησε δεύτερη προσπάθεια, με την τιμή να πέφτει στα 2,8 εκατ. ευρώ, αλλά και πάλι δεν υπήρξε αποτέλεσμα.

Στη διάρκεια των τελευταίων χρόνων το συγκρότημα παραμένει ερειπωμένο, ενώ συχνά πυρκαγιές ξεσπάνε στα κτίρια αφού πολλοί άστεγοι τα χρησιμοποιούν ως καταλύματα και ανάβουν φωτιές προσπαθώντας να ζεσταθούν.