Θεσσαλονικιές ράβουν ρούχα και παιχνίδια για τα παιδιά στην Ουκρανία

Το βελόνι παίρνει φωτιά. Η ραπτομηχανή με τον χαρακτηριστικό ήχο, σαν γάργαρο ποτάμι, τρέχει για να προλάβει να ολοκληρώσει το έργο της. Κόκκινες, κίτρινες, μπλε κλωστές, σε όλα τα χρώματα, ενώνουν τα χαρούμενα υφάσματα και τα μετατρέπουν σε υπέροχα ρούχα, κουκλάκια και αξεσουάρ, με μοναδικό στόχο να προσφέρουν ένα πλατύ χαμόγελο, σε παιδιά που πραγματικά το έχουν ανάγκη. Δεν πρόκειται για ένα απλό βελόνι ραπτομηχανής, αλλά για «Το ακούραστο βελόνι», που αποτελεί την εθελοντική δράση γυναικών, τις «μοδίστρες αγάπης», που ασχολούνται με τη ραπτική, φτιάχνοντας ρούχα και άλλες κατασκευές από ύφασμα, τα οποία δωρίζουν σε ιδρύματα της χώρας.

«Το “Ακούραστο Βελόνι”, είναι εθελοντική δράση, μια συνεργατική προσπάθεια γυναικών, που ασχολούνται με τη ραπτική, να προσφέρουν βοήθεια», επισημαίνει μιλώντας στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η Κυριακή Τσιχήτα και εξηγεί πως, «το όνομα, προέκυψε από τη σκέψη πως στο τέλος μιας κουραστικής μέρας, αν είναι για καλό σκοπό, πάντα βρίσκει κανείς ενέργεια και δύναμη να εργαστεί, προκειμένου να βοηθήσει κάποιον που έχει ανάγκη. Στην προκειμένη περίπτωση ράβοντας».

«Το ακούραστο βελόνι» δίπλα στα προσφυγόπουλα της Ουκρανίας

Δε θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση να μείνουν ασυγκίνητες οι γυναίκες αυτές στην εικόνα των χιλιάδων προσφύγων, ανάμεσα τους και παιδιά κάθε ηλικίας, που γεννά ο πόλεμος που μαίνεται στην Ουκρανία. Ήδη προσπαθούν να βρουν τον τρόπο για να σταθούν εμπράκτως δίπλα τους. «Στη σκέψη των προσφύγων και της ανθρωπιστικής βοήθειας που σίγουρα θα χρειαστούν οι άνθρωποι της Ουκρανίας, προσπαθούμε ήδη να οργανώσουμε μια έκτακτη δράση και να αρχίσουμε, το συντομότερο δυνατό, να φτιάχνουμε είδη όπως ατομικές κουβέρτες, σκουφάκια και ότι άλλο μπορεί να χρειάζονται οι πρόσφυγες», αναφέρει βαθιά συγκινημένη, η Κυριακή Τσιχήτα.

«Εμπνεύστηκαν από μια γυναίκα 100 ετών που έραβε για τα παιδιά της Αφρικής»

Όπως η ίδια περιγράφει, η ιδέα για «Το ακούραστο βελόνι», γεννήθηκε όταν είδε το βίντεο μιας ηλικιωμένης γυναίκας 100 ετών, που έραβε παιδικά φορέματα για ιεραποστολές σε χώρες της Αφρικής. «Ξυπνούσε κάθε πρωί, έπινε τον καφέ της και περνούσε τη μέρα της τραγουδώντας gospel και ράβοντας. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια φράση της: «Ο Θεός μου χάρισε χέρια, χωρίς αρθριτικά». Σε μια τόσο προχωρημένη ηλικία, αντί να αισθάνεται ανήμπορη, βρήκε έναν τρόπο, να δώσει νόημα στη ζωή της και να βοηθήσει άλλους με ό,τι μέσα και ικανότητες διαθέτει. Ήταν συγκινητικό και στα μάτια της έβλεπε κανείς, μια χαρά που λείπει από τους περισσότερους από μας», σημειώνει.

«Πολλές φορές δωρίζουμε χρήματα ή αντικείμενα για καλό σκοπό και γρήγορα το ξεχνάμε. Αλλά όταν προσφέρουμε προσωπική εργασία και προσπάθεια σε αυτό, τότε εμπλεκόμαστε κάπως πιο ενεργά και μέρος της προσφοράς επιστρέφει πίσω σε εμάς», προσθέτει.

Περιγράφοντας πώς μια απλή ιδέα τελικά μετατράπηκε σε φιλανθρωπική δράση η κ. Τσιχήτα λέει: «Αρχικά σκέφτηκα πως υπάρχουν πολλές γυναίκες εκεί έξω που θα μπορούσαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους και τις ικανότητες στην ραπτική. Άρχισα να το συζητάω με φίλες μου και να οργανώνουμε αυτή την αρχική ιδέα σε κάτι πιο συγκεκριμένο. Φτιάξαμε μια ομάδα στο facebook αναζητώντας εθελοντές και πολύ γρήγορα ήρθαν οι πρώτες ενθουσιώδεις συμμετοχές. Χάρηκα πολύ με την ανταπόκριση και την ειλικρινή διάθεση προσφοράς των γυναικών που ενδιαφέρθηκαν. Πολύ σύντομα αναλάβαμε την πρώτη μας αποστολή, που ήταν να φτιάξουμε φορέματα και διάφορα άλλα μικροαντικείμενα για τα κορίτσια του ορφανοτροφείου Μέλισσα».

«Γυναίκες από κάθε γωνιά της χώρας συμμετέχουν με τις ραπτομηχανές τους»

Στην ομάδα έχουν εγγραφεί περίπου 110 μέλη, αλλά ο βασικός και σταθερά ενεργός πυρήνας έχει περίπου 20-30 ενεργά μέλη. Οι γυναίκες που συμμετέχουν είναι από διάφορες πόλεις της Ελλάδας και χρησιμοποιώντας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, επικοινωνούν και συντονίζουν όλη τη διαδικασία. Οι εθελόντριες ασχολούνται στην πλειοψηφία τους ερασιτεχνικά με τη ραπτική και συμμετέχουν φτιάχνοντας διάφορες κατασκευές από ύφασμα που έχουν συμφωνήσει. Κάποιες άλλες βοηθούν στη συγκέντρωση και το πακετάρισμα των ειδών, άλλες στην παράδοσή τους. Υπάρχουν επίσης και αρκετοί άνθρωποι, κυρίως φίλοι μελών αλλά και επιχειρήσεις, που δεν ασχολούνται με τη ραπτική, αλλά προσφέρονται να βοηθήσουν με άλλους τρόπους, δωρίζουν υφάσματα και υλικά για πακετάρισμα ή στέλνουν δώρα για τα παιδιά, τα οποία παραδίδουν οι εξαιρετικές αυτές «μοδίστρες αγάπης», μαζί με τις κατασκευές τους.

Η διαδικασία που ακολουθείται, είναι απλή όπως εξηγούν: Έρχονται σε επαφή με διάφορα ιδρύματα ή φιλανθρωπικούς συλλόγους, ενημερώνονται για τις ανάγκες τους και να τους προτείνουν πράγματα που θα μπορούσαν να φτιάξουν γι’ αυτούς. Όταν καταλήξουν σε μια λίστα από κατασκευές (ρούχα, αξεσουάρ, υφασμάτινα παιχνίδια κ.α) κάθε εθελόντρια που συμμετέχει στη δράση αναλαμβάνει να ράψει κάποια από αυτά, σε διάστημα περίπου δύο, τριών μηνών. «Είναι σημαντικό να αναφέρω πως καθεμιά τους, εκτός από το χρόνο που αφιερώνει, αναλαμβάνει η ίδια και τα έξοδα για τα υλικά και τον εξοπλισμό που χρησιμοποιεί, καθώς επίσης και το κόστος αποστολής τους στο σημείο συγκέντρωσης που έχουμε ορίσει. Όταν συγκεντρωθούν όλες οι κατασκευές, πακετάρονται, στολίζονται και τελικά τις παραδίδουμε με μεγάλη χαρά και ανυπομονησία, μπορώ να πω», τονίζει με ένα πλατύ χαμόγελο η κ. Τσιχήτα.

Μερικά από τα μικρά θαύματα που δημιουργούν και δωρίζουν είναι, φορέματα, tshirts, μαξιλαροθήκες, παιδικές κουβέρτες, σκουφάκια, λαιμουδάκια, υφασμάτινα, ζωάκια, νεσεσέρ, τσαντάκια, κασετίνες, θήκες για γυαλιά, σελιδοδείκτες και ότι άλλο μπορεί να δημιουργήσει η φαντασία και οι ανάγκες των παιδιών.

«Μέλος της ομάδας έμαθε να ράβει μόνο και μόνο για να συμβάλει στην προσπάθεια»

Η ομάδα των δραστήριων γυναικών μεγαλώνει συνεχώς. «Κυρίες που ασχολούνται με τη ραπτική υπάρχουν όχι μόνο σε μεγάλες πόλεις, αλλά σε κωμοπόλεις και σε χωριά. Μοδίστρες πολλές επίσης. Είναι μια τέχνη πολύ διαδεδομένη στις προηγούμενες γενιές, ίσως περισσότερο από τη δική μου. Θα ήταν ιδανικό να μπορούσαν να σχηματιστούν μικρές παρέες ”Ακούραστων Βελονιών”, που μένουν κοντά και μπορούν να συναντιούνται για να ράψουν παρέα, να μιλήσουν και να μοιραστούν την όλη διαδικασία. Μάλιστα είναι σημαντικό να τονιστεί, ότι υπήρξε και μια περίπτωση κυρίας, που έστειλε μήνυμα στη σελίδα μας, λέγοντας πως της άρεσε πολύ η προσπάθεια μας, αλλά δεν είχε ασχοληθεί ποτέ με ραπτική και ρωτούσε πως μπορεί να μάθει τα βασικά για να συμμετέχει. Ήταν πολύ συγκινητικό», εξομολογείται η κα. Τσιχήτα.

Η ομάδα «Το ακούραστο βελόνι» δραστηριοποιείται εδώ και έναν χρόνο και μέχρι σήμερα έχει κάνει δωρεές σε έξι ιδρύματα και φιλανθρωπικούς συλλόγους. Αυτό τον καιρό ετοιμάζουν την έβδομη δράση τους και οργανώνουν την προσφορά αλληλεγγύης στα προσφυγόπουλα. Όπως σημειώνουν τα μέλη του «ακούραστου βελονιού», κάτι που θα διευκόλυνε την δράση τους θα ήταν να μπορούσαν να εξασφαλίσουν δωρεάν αποστολή των κατασκευών τους, ώστε να μειωθεί το κόστος συγκέντρωσης και παράδοσης, αλλά και να μπορέσουν να αναλαμβάνουν δράσεις σε περισσότερα μέρη της Ελλάδας.

Πηγή: ΑΠΕ