Το Φεστιβάλ ήρθε στη γειτονιά σου. Εσύ θα πας;

Σάββατο βράδυ. Δημοτικό θέατρο Μελίνα Μερκούρη. Καλαμαριά. Έχουμε πάει σινεμά στη γειτονιά. Όχι απλά σινεμά. Έχουμε πάει στο Φεστιβάλ που αγαπάμε, έχουμε πάει να δούμε ντοκιμαντέρ κοντά στο σπίτι μας. Χωρίς το άγχος να κατέβουμε στο κέντρο, να προλάβουμε, να βγάλουμε από το πρωί εισιτήρια.

Έχουμε φτάσει δέκα λεπτά πριν με τα πόδια, παίρνουμε τις θέσεις μας και καθόμαστε αναπαυτικά στις θέσεις του θεάτρου. Η οθόνη ανάβει και ξεκινά ένα υπέροχο ντοκιμαντέρ για τη σόουλ της νέας Υόρκης, για τη δισκογραφική εταιρία Daptone Records και ένα τριήμερο στον ιστορικό συναυλιακό χώρο Apollo Theater τον Δεκέμβριο του 2014.

Γύρω μας άλλοι είκοσι θεατές. Διαφόρων ηλικιών. Από φοιτητές μέχρι συνταξιούχους. Οι κουβέντες που κρυφακούμε είναι στην πλειοψηφία τους για την ευκαιρία που έχουμε να δούμε ταινίες στη γειτονιά. Να δούμε Φεστιβάλ. Το επόμενο βράδυ ο κόσμος είναι διπλάσιος στις προβολές. Λειτουργεί στόμα με στόμα.

Είναι σπουδαίο αυτό που συμβαίνει αυτή τη χρονιά. Αυτή η διάχυση του Φεστιβάλ και εκτός του κέντρου, πέρα από τις δυο παραδοσιακές πιάτσες του Ολύμπιον και του Λιμανιού. Το είχα δει πριν χρόνια στο Φεστιβάλ του Βερολίνου και είχα ζηλέψει. Και τώρα νοιώθω πραγματικά υπέροχα που η Σταυρούπολη και η Καλαμαριά γίνονται οι πρώτες περιοχές που έχουν την δυνατότητα να ζήσουν το φεστιβαλικό κλίμα.

Και είναι σίγουρο πως αν αυτές οι γειτονιές το αγκαλιάσουν, αν το κάνουν δικό τους, αν δείξουν πως άξιζε τον κόπο και τα έξοδα των Δήμων και του Φεστιβάλ το πείραμα, σύντομα και άλλες γειτονιές θα αποκτήσουν τις δικές τους προβολές. Ένα ωραίο πείραμα ξεκίνησε. Στο χέρι μας είναι να πετύχει και να επεκταθεί. Τι λες, πάμε απόψε σινεμά στη γειτονιά.