Το μακρύ ταξίδι της νύχτας στην Shortlandia

του Γιώργου Τελτζίδη

Κάθε χρόνο, στο φεστιβάλ Δράμας κατατίθενται πάνω από 100 μικρού μήκους ταινίες. Από αυτές, κάποιες θα πάρουν τον δρόμο για το εξωτερικό (με αρκετές να έχουν αξιοθαύμαστη πορεία), κάποιες θα συνεχίσουν το ταξίδι τους σε άλλα εγχωρία φεστιβάλ και κάποιες άλλες θα βρεθούν στα αζήτητα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι πως όλος αυτός ο αριθμός ταινιών, μια παραγωγή διόλου ευκαταφρόνητη για μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα, πέρα από το φεστιβαλικό κύκλωμα και τις οποίες αποσπασματικές θεματικές προβολές, δεν θα συναντήσουν ποτέ το ευρύ κοινό.

Θεωρώ ότι η σημαντικότερη δυσλειτουργία του ελληνικού κινηματογράφου, δεν είναι η ελλιπής χρηματοδότηση, άλλα το γεγονός ότι οι θεατές έχουν γυρίσει την πλάτη τους στις ταινίες.

Τα εισιτήρια που κόβονται κάθε φορά που μια ελληνική ταινία βγαίνει στις αίθουσες, είναι άκρως απογοητευτικά. Άρα μιλάμε για ένα πολιτιστικό προϊόν που έχει σχεδόν μηδαμινό αντίκρισμα στην συνείδηση του κοινού.

Αν θέλουμε να μιλάμε για αναγέννηση του εγχωρίου σινεμά, αυτό θα πρέπει να ξεκινήσει με την αποκατάσταση της σχέσης θεατή-δημιουργού. Ο κόσμος θα πρέπει να εμπιστευθεί και πάλι τις ελληνικές ταινίες, κατανοώντας ότι είναι ένα καλλιτεχνικό είδος που τον αφορά σε όλα τα επίπεδα.

Η κινηματογραφική ανάπτυξη αποτελείται από ένα ευρύ φάσμα, που ξεκινά από σχολικά προγράμματα όπως το Πάμε Σινεμά, κινηματογραφικές λέσχες, μικρά και μεγάλα φεστιβάλ, κύκλωμα διανομής, ιδιωτική και δημόσια πρωτοβουλία. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την ανεπτυγμένη αισθητικά παραγωγή που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια, μπορούν να κάνουν το κόσμο να γεμίσει και πάλι τις αίθουσες.

Το σκεπτικό προσπαθειών όπως το Shortlandia, είναι πολύ απλό. Ή κάνεις μια ταινία και αφού ολοκληρώσει τον κύκλο της στα φεστιβάλ, μπαίνει στο συρτάρι και ξεχνιέται ή την παίρνεις στον ώμο και ξεκινάς εσύ να συναντήσεις το κοινό. Η παθητικότητα δεν μπορεί ποτέ να έχει δημιουργικά αποτελέσματα.

Υπάρχει πολύς κόσμος που δεν πηγαίνει σε φεστιβάλ, ο μέσος όρος θεατών δεν έχει πάει ποτέ σε φεστιβάλ, δεν έχει δει ποτέ του μικρού μήκους ταινία. Είναι σημαντικό να δούμε πως μπορούμε να πλησιάσουμε αυτό το κοινό, ώστε να ξεκινήσει μια σχέση μαζί του.

Δεν πιστεύω στον μύθο που θέλει τον μέσο θεατή αδιάφορο. Όσες φορές έχει τύχει να προβάλω μικρού μήκους ταινίες σε γνωστούς και φίλους, πέρα από τον εργασιακό μου χώρο, μου κάνουν την ιδιά ερώτηση. Πώς μπορεί κάποιος να βρεί αυτές τις ταινίες;

Με προβολές σε μεγάλους και κεντρικούς κινηματόγραφους μπορεί να του δοθεί αυτή η ευκαιρία και αν αυτό κατορθώσει να αποκτήσει μια συγκεκριμένη χρονική συχνότητα, ώστε να ξέρει π.χ κάθε Παρασκευή ή Σάββατο σε μια αίθουσα κοντά του μπορεί να παρακολουθήσει κάτι αντίστοιχο, έχει αυτομάτως δημιουργηθεί ένας δίαυλος επικοινωνίας.

Δημιουργικό αφίσας : Γιάννης Ρουμπάνης.

Το Shortlandia, με την υποστήριξη της Parallaxi και του κινηματογράφου Ολύμπιον, ξεκινά το ταξίδι του, με σκοπό να βοηθήσει στην προώθηση της μικρού μήκους ταινίας, πέρα από το φεστιβαλικό κύκλωμα προβολών, λειτουργώντας ως μια άτυπη διανομή, σε Αθηνά, Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις της Ελλάδας.

*Την Παρασκευή, 27 Φεβρουάριου στις 23:00, στον κινηματογράφο Ολύμπιον, το κοινό της Θεσσαλονίκης θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει 8 ταινίες νέων δημιουργών, σε ένα χορταστικό πρόγραμμα, συνολικής διάρκειας 149 λεπτών. Τιμή εισιτηρίου 5 ευρώ. Το Shortlandia μετά την Θεσσαλονίκη θα συνεχίσει την πορεία του σε Αθηνά, Πάτρα, Αγρίνιο, Τρίκαλα και άλλες πόλεις. H βραδιά θα συνεχιστεί με party στο Δωμάτιο με θέα. Την μουσική επιμέλεια θα έχει ο Άρης Δημοκίδης.

Dye

Σκηνοθεσία/Σενάριο: Γιώργος Τελτζίδης & Δημήτρης Παπαθανάσης

Προϊόντα τηλεπώλησης, θεωρίες συνομωσίας, τριχόπτωση, σύστημα πυραμίδας, σπρέι πύκνωσης μαλλιών, καλοκαίρι.

Ο Παναγιώτης, ο Νίκος και η Φανή είναι μια οικογένεια που ζει στήν Αθήνα. Απο πάνω τους υπάρχει ενα διαμέρισμα που νοικιάζουν στον Ρασιντ. Όταν ξαφνικά παρουσιαστεί μια ευκαιρία πώλησης του διαμερίσματος. Ο καθένας θα κληθεί να διαλέξει μεριά, με τα όρια ανάμεσα στον θύτη και το θύμα να ειναι δυσδιάκριτα.

Γεννήτρια

Σενάριο: Γιώργος Τελτζίδης

Σκηνοθεσία: Νικολέτα Λεούση

Ο Σάββας είναι ένας πενηνταπεντάχρονος πατέρας που βλέπει ό,τι έχτιζε όλη του τη ζωή να γκρεμίζεται. Ο κόσμος γύρω απ το μαγαζί του αλλάζει διαρκώς. Πώς έφτασε ως εδώ; Τι μπορεί να κάνει τώρα; Τη μέρα που η Αθηνά φλέγεται από διαδηλώσεις και συγκρούσεις, ο Σάββας αποφασίζει να δράσει δείχνοντας την ανάγκη του για μια νέα πιο καθαρή αρχή.

ΕΞΟΔΟΣ Κ1

Σκηνοθεσία/Σενάριο: Τζάνις Ραφαηλίδου

Η ΕΞΟΔΟΣ Κ1 βρίσκεται πάνω στον τοπικό αυτοκινητόδρομο που συνδέει το αεροδρόμιο με την πόλη. Είναι ένα σημείο εξόδου από ένα κλειστό σύστημα δρόμων προς ένα σημείο όπου η άσφαλτος τελειώνει και μια νέα γεωγραφία φανερώνεται. Η ταινία περιγράφει ένα σύγχρονο τόπο μετακίνησης και μετανάστευσης στην περιφέρεια μιας Ευρωπαϊκής πόλης, της Αθήνας.

Λαβύρινθος

Σενάριο/Σκηνοθεσία: Δημήτρης Παπαθανάσης

Ένα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους για την κατανόηση και την αντίληψη της μουσικής από κωφούς.

Λευκό Σεντόνι

Σκηνοθεσία/Σενάριο: Σόνια Λίζα Κέντερμαν

Αύγουστος. Αφόρητη ζέστη. Η αδιάκοπη πορεία των αυτοκινήτων καθώς προσπερνούν τη μοναξιά της επαρχίας. Μοναδική φιγούρα στην ερημιά αυτού του τόπου μια γυναίκα που περνά τις ώρες στην εθνική οδό. Δεν έχει κανένα προορισμό παρά μόνο τις μνήμες της.

Ο Μιγκέλ Άλβαρες φοράει περούκα

Σενάριο/Σκηνοθεσία: Αρασέλη Λαιμού

“Δεν είμαι γκέι. Έχω καρκίνο”. Σύνορα Μεξικού και Αμερικής. Η Τιχουάνα είναι η συνοριακή πόλη με τη μεγαλύτερη κίνηση στον κόσμο. Έχει περίπου 24 χιλιόμετρα κοινά σύνορα με το Σαν Ντιέγκο και υπολογίζεται ότι τη συνοριακή γραμμή διασχίζουν κάθε χρόνο 50 εκατομμύρια άνθρωποι με την ελπίδα μιας καλύτερης ζωής. Ο Μιγκέλ Άλβαρες, ένας 50χρονος τελωνειακός έχει καρκίνο κι έρχεται αντιμέτωπος με το φόβο του να χρειαστεί να περάσει το μεγαλύτερο σύνορο από όλα, αυτό μεταξύ ζωής και θανάτου. Ο συνάδερφος του, Κάρλος, έχει βρει έναν καλύτερο τρόπο να περνάει στην άλλη πλευρά. Ο Κάρλος προσκαλεί το Μιγκέλ στο Drag Show που δουλεύει τα βράδια.

Στο κατώφλι

Σκηνοθεσία/Σενάριο: Aναστασία Κρατίδη

H Λένα ζει με την οικογένειά της σε ένα απομονωμένο σπίτι της ελληνικής επαρχίας ως ένα ζωντανό σώμα προς χρήση. Βρίσκεται τώρα Στο κατώφλι της ζωής της όπου καλείται να αποφασίσει αν θα το περάσει μένοντας μέσα ή έξω από αυτό το καθεστώς.

Τρεις Αυγουλιέρες. Παραλίγο Τέσσερις

Σενάριο/Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Σαμαράς

Ο Χαράλαμπος αποφασίζει να γεμίσει τον άδειο χρόνο και χώρο του ξεκινώντας μια συλλογή: τυχαία θα καταλήξει στις αυγουλιέρες. Μέχρι που μια μέρα θα διασταυρωθεί με τη Δήμητρα, επίσης μοναχική αλλά φανατική συλλέκτρια. Η σχέση τους θα έχει τη χαρά της ανακάλυψης και τα γερά θεμέλια της κοινής συλλογής. Όμως όλα θα αλλάξουν, όταν το ζευγάρι θα έρθει αντιμέτωπο με έναν πρωτόγνωρο πειρασμό.

*Δηλωστε συμμετοχή για 10 διπλές προσκλήσεις εδώ