Το πιο γραφικό παρεκκλήσι στο τέρμα της Ευκαρπίας

Στα βόρεια της Ευκαρπίας, κοντά στα κοιμητήρια της περιοχής και στο τέρμα του λεωφορείου με τον αριθμό 38, υπάρχει ένα εκκλησάκι που αποτελεί στολίδι για τους κατοίκους του δήμου Παύλου Μελά, αλλά και για όσους ζουν στην ευρύτερη Θεσσαλονίκη και αναζητούν έναν γραφικό χώρο, έξω από τα συνηθισμένα, για να κάνουν τον γάμο τους ή τη βάφτιση των παιδιών τους.

Το Αγίασμα του Τιμίου Προδρόμου δεσπόζει σε ένα μέρος με πολλά πλατάνια και ρυάκια νερού, σε έναν παράδεισο που ίσως λίγοι γνωρίζουν. Τα παλιότερα χρόνια, τα τρεχούμενα νερά ήταν περισσότερα, τόσα που κινούσαν τρεις νερόμυλους και δημιουργούσαν φυσικές δεξαμενές νερού, στις οποίες κατέφευγαν το καλοκαίρι οι νέοι για να δροσιστούν.

Παράλληλα, η ιστορία του Αγιάσματος ξεκινά από τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, συγκεκριμένα από το 1920 που καταγράφηκε η πρώτη γραπτή μαρτυρία. Οι πρώτοι πρόσφυγες που ήρθαν και κατοίκησαν στην περιοχή, από την Ευκαρπία της Μ. Ασίας το 1922, συνήθιζαν να πηγαίνουν συχνά στον χώρο να προσευχηθούν και για να κάνουν τα ιδιόρρυθμα, όπως χαρακτηρίζονται, τάματά τους. «Ενθυμούνται οι πρώτοι οικιστές του χωριού πως πάνω από το αγίασμα έπεφταν, εν είδει καταρράκτου, κλαδιά βάτων. Πάνω σ’ αυτά οι Ευκαρπιώτες δένανε κομμάτια από τα ρούχα τους, παρακαλώντας τον Άγιο Πρόδρομο να είναι πρεσβευτής των αιτημάτων τους», αναφέρεται στο βιβλίο «Αμπέλων Εύκαρπος» του Νικηφόρου Καλαϊτζίδη.

Σύμφωνα με την παράδοση, το 1952 στρατοπέδευσε στην περιοχή ένας λόχος τάγματος του Ελληνικού Στρατού. Ο Τίμιος Πρόδρομος φέρεται να παρουσιάστηκε με όραμα σε έναν στρατιώτη και τον κάλεσε να χτίσει ένα προσκυνητάρι πάνω από το Αγίασμα. Έτσι και έγινε, μετά από εντολή του διοικητή, ένα ναόσχημο προσκυνητάρι με την εικόνα του Αγίου.

Σήμερα το Αγίασμα βρίσκεται στα χείλη πολλών νέων ζευγαριών που θέλουν να τελέσουν κάποιο χριστιανικό μυστήριο σε ένα παρεκκλήσια διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Η ησυχία που αυτό προσφέρει, σε συνδυασμό με τη δροσιά και το καταπράσινο περιβάλλον, το έχει μετατρέψει σε πόλο έλξης.

Η Ευκαρπία πολύ πίσω στον χρόνο

Σύμφωνα με την αρχαιολόγο Θώμη Σαββοπούλου, η ιστορία της περιοχής όπου σήμερα συναντάμε τη Νέα Ευκαρπία ξεκινά το 3000 – 1000 π.Χ, με βάση τα προϊστορικά λείψανα που ανακαλύφθηκαν στα όρια των πρώην δήμων Πολίχνης, Σταυρούπολης και Νέας Ευκαρπίας (περιοχή Τούμπα Λεμπέτ). Κατά την ίδια, υπήρχε επίσης αρχαίος οικισμός πιθανώς των ρωμαϊκών χρόνων.

Κατά τη διάρκεια των παλαιοχριστιανικών χρόνων, η περιοχή ήταν αγροτική και διοχέτευε – κατά τον Ν.Γ. Πεντζίκη – τα νερά του Ασβεστοχωρίτικου λάκκου προς τη Θεσσαλονίκη. Επιπλέον, στη θέση Τρεις Πλάτανοι έχει βρεθεί μεγάλη καμαρωτή κινστέρνα, η οποία συνδέεται και πάλι με τον δρόμο του νερού, όπως και οι Βυζαντινοί Νερόμυλοι που σώζονται στην Πολίχνη.

Η Ευκαρπία της Θεσσαλονίκης, παλιότερα γνωστή και ως Λεμπετάκι, διαμορφώθηκε πληθυσμιακά από πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, από Βλάχους του Ολύμπου και του Πάικου αργότερα, γύρω στα 1940, και από Κοκκινοπλίτες Βλάχους.

Περισσότερες παλιές φωτογραφίες από το Αγίασμα: 

Πηγή: «Αμπέλων Εύκαρπος», Νικηφόρου Καλαϊτζίδη, Έκδοση Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Ν. Ευκαρπίας, 2003

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: