Η τρομακτική εγκατάλειψη των Λαχανόκηπων της Θεσσαλονίκης

Εικόνες: Δημήτρης Τσίπας

Αφήνοντας πίσω τη δυτική είσοδο της Θεσσαλονίκης, στο ύψος του One Salonica, του παλαιού Σιδηροδρομικού Σταθμού και του Μύλου, απλώνεται μπροστά σου μια αχανής έκταση, εκατέρωθεν της εθνικής οδού.

Ανάμεσα σε αδόμητες εκτάσεις, νεότευκτες οικοδομές, εγκαταλελειμμένα εργοστάσια, μάντρες με παρατημένα, καμένα ή κλεμμένα αυτοκίνητα, υπάρχουν οι παλιοί Λαχανόκηποι. Μεταξύ Γιαννιτσών και Ανδρέου Γεωργίου, ανάμεσα σε σκουριασμένα βαγόνια τρένων και αγριόχορτα δυο μέτρα, περίπου 2000 στρέμματα ξεχασμένης γης, που κάποτε καλλιεργούσαν οι άνθρωποι της πόλης και σήμερα ανήκει στο δήμο της Θεσσαλονίκης.

Ένα no mans land, ένας τόπος που όλοι προσπερνούν και κανείς δεν γυρίζει να κοιτάξει. Το Φαρ Ουέστ της Θεσσαλονίκης που κατά καιρούς κάποιοι βαφτίζουν μελλοντικό Επιχειρηματικό Πάρκο, κάποιοι άλλοι τόπο μετεγκατάστασης της ΔΕΘ, ενώ στην πραγματικότητα είναι μια απέραντη χωματερή, ένας τόπος παράνομης δραστηριότητας, πορνείας, διακίνησης και καταφύγιο για απόκληρους της πόλης.

Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα τα εύφορα εδάφη της περιοχής χρησιμοποιήθηκαν για την καλλιέργεια λαχανικών και κηπευτικών και από αυτήν τη χρήση προέκυψε το όνομα που μέχρι σήμερα φέρει η περιοχή. Η σταδιακή όμως εγκατάσταση πετρελαιοειδών και βιομηχανιών, επιχειρήσεων και γραφείων, η λειτουργία βυρσοδεψείων και η απουσία κατοικιών, μέχρι πριν από λίγα χρόνια, προφανώς άλλαξαν την χρήση της γης στους Λαχανόκηπους και τους υποβάθμισαν. Αξίζει να σημειωθεί η στρατηγική σημασία της συγκεκριμένης περιοχής, καθώς βρίσκεται δίπλα στο λιμάνι, παρέχει εύκολη πρόσβαση στον σιδηροδρομικό σταθμό και το κέντρο της πόλης και συνδέεται με κύριους οδικούς άξονες.

Οι Λαχανόκηποι αποτελούν σήμερα μια μαύρη τρύπα στη γεωγραφία της πόλης. Έναν τόπο ξεχασμένο από αρχές και πολίτες. Ένα δυστοπικό σκηνικό βγαλμένο θαρρείς από ταινία επιστημονικής φαντασίας, μια εικόνα πόλης που ερήμωσε.

Διαβάστε επίσης: