Βρεθήκαμε στις φοιτητικές εκλογές του ΑΠΘ

  Το σκηνικό στα πανεπιστήμια σήμερα είναι διαφορετικό, κάλπες έχουν στηθεί εντός των αμφιθέατρων και των αιθουσών και οι φοιτητές στέκονται στην ουρά για να συμμετέχουν στις εκλογές οι οποίες θα αναδείξουν τα μέλη των Διοικητικών Συμβουλίων των Φοιτητικών Συλλόγων.

Υπενθυμίζεται πως, οι τελευταίες εκλογές έγιναν τον Απρίλιο του 2019 και έκτοτε αναβλήθηκαν λόγω πανδημίας. Οι φοιτητές μπορούν να ψηφίσουν με την επίδειξη του πάσου και της ταυτότητας τους. 

Βρεθήκαμε στο ΑΠΘ, σε διάφορες σχολές και συνομιλήσαμε με φοιτητές σχετικά με τις εκλογές. Τα νέα παιδιά πριν προχωρήσουν στην κάλπη μας μετέφεραν ένα κλίμα αισιοδοξίας. 

Η Μαρίνα, τριτοετής φοιτήτρια στο τμήμα Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας του ΑΠΘ, αναφέρει πως οι φετινές εκλογές αποτελούν για εκείνη μία πρωτόγνωρη εμπειρία, καθώς από το πρώτο έτος μέχρι σήμερα βίωσε την φοιτητική ζωή με τους όρους που επέφερε η πανδημία. “Θεωρώ πως η συγκεκριμένη μέρα είναι αρκετά σημαντική και καθοριστική. Ύστερα από τα τρία χρόνια αποχής από τις φοιτητικές κάλπες και με τα ίδια πρόσωπα να «διοικούν» τους φοιτητικούς συλλόγους, ήρθε η στιγμή να ανανεωθεί το κλίμα των συνελεύσεων και να έρθουν στο τραπέζι νέες ιδέες.” λέει.

O Γιώργος σπουδάζει στο τμήμα Γεωπονίας και Δασολογίας του ΑΠΘ, δηλώνει πως οι σημερινές εκλογές αποτελούν μία διαδικασία η οποία ενεργοποιεί τους φοιτητικούς συλλόγους. “Με τα επεισόδια στο ΑΠΘ, ζήσαμε όλοι ένα κλίμα τρομοκρατίας, ο απόλυτος αυταρχισμός ο οποίος επικρατούσε εντός του πανεπιστημίου. Φοιτητές ερχόντουσαν να κάνουν μαθήματα και έβλεπαν τα ΜΑΤ καθημερινά να συγκρούονται με συμφοιτητές τους, θεωρώ πως και αυτή η κατάσταση μας ώθησε σήμερα στις κάλπες. Από εκεί και πέρα, αυταρχισμός υπάρχει και από την πλευρά της κυβέρνησης προς εμάς, η οποία επιλέγει να “χτυπά” αλλεπάληλα τη νεολαία.” επισημαίνει.

Η Γωγώ, είναι πρωτοετής φοιτήτρια του τμήματος Φιλολογίας του ΑΠΘ και είναι υποψήφια με την πανσπουδαστική κίνηση συνεργασίας και αυτό που την ώθησε σήμερα στις κάλπες είναι το γεγονός του ότι η ίδια θεωρεί πως βιώνουμε μία από τις πιο οξυμένες εποχές της ιστορίας. “Εγώ ήμουν μαθήτρια στα χρόνια του κορονοϊού οπότε ήρθα αντιμέτωπη με το σύστημα webex και φυσικά στερήθηκα τα τελευταία χρόνια του σχολείου. Μπήκα στην σχολή μου με όνειρα, με προοπτικές και μέχρι σήμερα βλέπω πως όλα αυτά γκρεμίζονται καθώς πάνε να μου αποσπάσουν την παιδαγωγική μου επάρκεια. Πρακτική άσκηση δεν υπάρχει επομένως όταν εγώ θα μπω στο περιβάλλον εργασίας δεν θα είμαι σε θέση να διδάξω, είμαι πολύ απογοητεύμενη.” τονίζει.

Ο Γιώργος ανήκει στον Φοιτητικό Σύλλογο του τμήματος Μαθηματικού του ΑΠΘ, θεωρεί πως σήμερα δίνεται μία ευκαιρία σε όλους τους φοιτητές να βγάλουν μπροστά τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις τους. “Είναι μία πολύ καλή ευκαιρία να στείλουμε ένα πανελλαδικό μήνυμα. Εγώ ψηφίζω γιατί πιστεύω πως το όπλο που έχουμε ως φοιτητές είναι η συλλογικότητα. Ατομικά και μόνο δεν μπορούν να λυθούν τα προβλήματα. Η λύση είναι ο συλλογικός αγώνας – στην ενότητα η οποία χτίζεται πάνω στις κοινές κοινωνικές ανάγκες αλλά και τα κοινά όνειρα που έχουμε όλοι.” λέει. Η Μαρίνα επισημαίνει πως σήμερα ψηφίζει διότι θεωρεί πως είναι σημαντικό να επιλέξει τα άτομα που θέλει να εκπροσωπούν το τμήμα της τόσο σε επίπεδο διατμηματικό, όσο και ευρύτερα στη πανεπιστημιακή κοινότητα. “Δεν πρέπει να ξεχνάμε, φοιτητές και μη, πως το πανεπιστήμιο δεν τελειώνει στις διαλέξεις, αλλά είναι, ταυτόχρονα, ένας χώρος πολιτικοποίησης των νέων. Πιστεύω ότι η αδιαφορία των φοιτητών και η απουσία τους από αυτό το κομμάτι της φοιτητικής ζωής είναι δυσάρεστο να συμβαίνει, ιδιαίτερα σε μια εποχή που τα γεγονότα της επικαιρότητας, και όχι μόνο, είναι τόσο έντονα. Το να είμαστε ενεργοί και ευαισθητοποιημένοι για όλα όσα μας αφορούν είναι σημαντικό για να φτιάξουμε μία κοινωνία που θέλουμε.” εξηγεί.

Από την πλευρά του ο Γιώργος που σπουδάζει στο τμήμα της Γεωπονίας, θεωρεί πως οι φοιτητικές εκλογές έπρεπε να γίνουν νωρίτερα, ακόμη και εν μέσω πανδημίας. Κατά τον ίδιο η τριετή αναβολή ήταν ξεκάθαρη επιλογή της κυβέρνησης. “Ήταν μία επιλογή η οποία είχε σκοπό να χτυπήσει το φοιτητικό κίνημα όμως η σημερινή εικόνα μου δίνει έναν αέρα αισιοδοξίας, το σχέδιο της κυβέρνησης να αποδυναμώσει και τους συλλόγους, πήγε λάθος. Εξάλλου τα τελευταία δυο χρόνια αγωνιστικές αποφάσεις πάρθηκαν και στο δρόμο κατέβηκαν χιλιάδες από μας. Ο φοιτητής έχει ερωτήματα και θα απαντηθούν στην κάλπη. Εγώ σήμερα είμαι εδώ γιατί θέλω ενεργό φοιτητικό σύλλογο και αναζητώ την εκλογική νομιμότητα.” δηλώνει.

Η Μαρίνα από το ελληνικό πανεπιστήμιο περιμένει πολλά, τονίζοντας πως πρέπει είναι ένας χώρος που εμπνέει, όχι μόνο τους φοιτητές ως μελλοντικούς επαγγελματίες, αλλά και ως πολίτες. “Θέλω το Πανεπιστήμιό μου να είναι ένας τόπος που θα ανοίγω τους πνευματικούς μου ορίζοντες, σε ένα γενικότερο πλαίσιο. Πρέπει να είναι ένας ζωντανός οργανισμός που τρέφεται, κατά κύριο λόγο, από τους φοιτητές και τις φοιτήτριες μέσω των δράσεων τους. Το Πανεπιστήμιο που ονειρεύομαι συμβαδίζει με την ελευθερία και, σίγουρα καθόλου με την καταστολή και τους περιορισμούς που βιώνουμε το τελευταίο χρόνο.” καταλήγει.  O Γιώργος, λέει πως από το ελληνικό πανεπιστήμιο θα ήθελε να σταματήσει να υπάρχει η αυταρχικότητα και ο συντηρητισμός. “Aντικρίζουμε την στεγνή αποστείρωση, μπαίνουμε στο πλαίσιο των σπουδών με την σκέψη του ότι η δουλειά μας είναι να περνάμε μαθήματα και να καταφέρουμε να πάρουμε το πτυχίο γιατί αν καθυστερήσουμε θα μας διαγράψουν. Επίσης, είδαμε την φιλοσοφία του ότι θα μας ελέγχουν με κάμερες σε έναν χώρο που υποτίθεται πως θα έπρεπε να πρεσβεύει την ελευθερία. Εγώ το πανεπιστήμιο το βλέπω ως έναν χώρο κοινωνικοποίησης και πολιτικοποίησης όχι αποκλειστικά γνώσης κι έτσι θα έπρεπε να είναι. Θα έπρεπε να είναι ένας χώρος ο οποίος θα μας ενεργοποιεί πνευματικά.”  ολοκληρώνει.