14 Χρόνια Φάρος του κόσμου

Εικόνες: Γιώργος Τσιτιρίδης, filmografik, Μυρτώ Παπαδοπούλου

14 χρόνια πέρασαν από τότε που ο «Φάρος του κόσμου» ξεκίνησε να φωτίζει τις ψυχές των παιδιών του και αυτό από μόνο του είναι μια καλή ευκαιρία για να το γιορτάσουμε.

Ο «Φάρος του κόσμου» και οι δραστηριότητες του ξεκίνησαν το 2004 όταν ο πατέρας Αθηναγόρας Λουκατάρης βρέθηκε στον Δενδροπόταμο. Ο ίδιος μας περιγράφει με λίγα λόγια την πορεία του.

«Ο Φάρος ξεκίνησε εντελώς απρόσμενα. Εγώ είχα στο νου μου να κατέβω στην Αφρική, το παιδικό μου όνειρο αυτό ήταν. Από 6-7 ετών ήξερα ότι θέλω να γίνω ιερέας και να πάω σε ιεραποστολή. Όταν ήρθε ο καιρός, τελείωσα τον στρατό, χειροτονήθηκα και είπα στον Μητροπολίτη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κο.Βαρνάβα που ήξερε το όνειρο μου ότι ήρθε ο καιρός να έχω μια πρώτη επαφή με την Αφρική, μου λέει δεν έχεις να πάς πουθενά, έχουμε και εμείς εδώ Αφρική, πήγαινε στον Δενδροπόταμο να δούμε τι θα κάνεις».

Η ονομασία «Φάρος του κόσμου» επιλέχθηκε γιατί ο φάρος φωτίζει σκοτεινά μέρη και βοηθάει τους ανθρώπους με την λάμψη του να βρούνε τον δρόμο τους και αυτός ήταν ο στόχος.

«Ολομόναχος στην αρχή, χωρίς να ξέρω κανέναν, έπαιρνα τα παιδιά και τα κατέβαζα στο υπόγειο της εκκλησίας του αγίου Νεκταρίο,υ που στην αρχή ήταν γιαπί, και αργότερα έγινε ένας πολύ ζεστός χώρος που είχε ζωή όλη την ημέρα και την νύχτα, γιατί από νωρίς κατάλαβα την ανάγκη κάποιων παιδιών από ανύπαρκτα ή επικίνδυνα περιβάλλοντα να μείνουν μαζί μας. Σιγά σιγά, δόθηκε ζωή σε ένα τεράστιο υπόγειο και αμέσως στήθηκαν όλες οι δομές που χρειάζονται για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες αυτών των ανθρώπων. Η ομάδα των εθελοντών σιγά σιγά αυξανόταν από ντόπιους και από τις άλλες γειτονικές περιοχές και ξεκινήσαμε να στήνουμε το δίκτυο που θα ξυπνούσε τα παιδιά για να πάρουν το πρωινό τους, να έχουν καθαρά ρούχα να πάνε στο σχολείο, μετά να έχουν ένα μέρος να φάνε, να κάνουν τα μαθήματα τους και να περάσουν δημιουργικά την υπόλοιπη μέρα τους.

Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, τα πρώτα δειλά βήμα γιγαντώθηκαν, ο «Φάρος του κόσμου», η δράση του Πατέρα Αθηναγόρα και των δεκάδων εθελοντών έγινε γνωστή σε όλη την πόλη, σε όλη την Ελλάδα και τον κόσμο και προβλήθηκε από τα ΜΜΕ. Οι πρώτες αλλαγές στην περιοχή, στην συμπεριφορά και στις επιδόσεις των παιδιών απέδειξαν ότι οι νέοι έψαχναν μια ευκαιρία, την άρπαξαν και απογειώθηκαν. Τίποτα δεν είναι ανέφικτο και μάταιο. Ακόμα και σε αυτούς που δεν πίστευαν ότι μπορεί να υπάρξουν αλλαγές και εξέλιξη, οι νέοι απέδειξαν ότι μπορούν να στήσουν δομές να σπουδάσουν, να δουλέψουν και να ζήσουν με αξιοπρέπεια.

«Ζήσαμε ιστορικές στιγμές όταν τα πρώτα παιδιά τελείωσαν Γυμνάσιο, Λύκειο και μπήκαν στο Πανεπιστήμιο, όταν ταξίδεψαν στην Αμερική σαν πρώτη ομάδα Ρομποτικής. Τα παιδιά είναι αυτά που αλλάζουν την ιστορία του τόπου και τώρα αυτό που μας ανησυχεί και μας δίνει ώθηση να δουλέψουμε είναι να μπορέσουμε να τα αποκαταστήσουμε και επαγγελματικά.»

Σήμερα, 14 χρόνια μετά, και αφού το έργο του «Φάρου του κόσμου» βραβεύτηκε ως καλή πρακτική στο «Συμβούλιο της Ευρώπης» και το «State Department» λειτουργούν σε αυτόν: τομέας διατροφής, τομέας ενισχυτικής διδασκαλίας, μαθήματα ξένων γλωσσών, μαθήματα μουσικής, Ρομποτική, τομέας υγείας (εμβολιασμός, οδοντιατρικός και οφθαλμολογικός έλεγχος των παιδιών), απογευματινή δημιουργική απασχόληση και τομέας αθλητισμού, εργαστήρια θεάτρου, ζωγραφικής, χορού, χειροτεχνίας και κηπουρικής, ρομποτική, κολύμβηση, ποδόσφαιρο κ.α.

Ο «Φάρος του κόσμου είναι πρωτίστως τα παιδιά του. Οι φωνές, οι ανάγκες και το χαμόγελο τους. Πώς βιώνουν άραγε τα ίδια την εμπλοκή τους σε αυτό;

Νίνος Κουκουμέριας

«Ο Φάρος του κόσμου» για μένα είναι μια πόρτα για τα παιδιά που έχουν ανάγκη. Εγώ προσωπικά έχω ζήσει πολλές εμπειρίες με τα παιδιά του φάρου, τις οποίες δεν θα περνούσα αν δεν είχα γνωρίσει τον Πατέρα Αθηναγόρα, ο οποίος με βοήθησε να ασχοληθώ με την ρομποτική και μαζί με τα άλλα παιδιά του φάρου ζήσαμε αξέχαστες εμπειρίες, με λίγα λόγια ο φάρος του κόσμου είναι το φως για όλα τα παιδιά του κόσμου.

Μορφούλα Τσακίρη

Όταν μπαίνω στον φάρο νιώθω σαν το σπίτι μου, βοηθάω σε ότι μπορώ, νιώθω πάρα πολύ άνετα, μ’αρέσει που έχει τόσα παιδιά εκεί. Από τότε που ήρθα πιο κοντά στον φάρο, άρχισα την ρομποτική, που είναιτο αγαπημένο μου χόμπι.

Ευθύμης Τσακιτζής (Μερέντας)

Για εμένα ο Φάρος είναι ασφάλεια.

Νιώθω πολύ ξεχωριστός εκεί μέσα, είναι δεύτερο μου σπίτι.

Είμαι συνεχώς με τα άτομα που αγαπώ και νοιάζονται για εμένα.

Για εμένα ο Φάρος είναι παζλ της ζωής μου, είναι η οικογένεια μου, είμαστε όλοι εμείς που ζούμε εκεί μέσα. Που περνάμε το χρόνο μας κάνοντας πολλά ωραία πράγματα και μοιραζόμαστε τόσο πολλά συναισθήματα.

Σπύρος Μπάκας

Ο Φάρος είναι το κοινό σπίτι για όλα τα παιδιά της γειτονιάς και για κάποιους το σπίτι τους. Εκεί μέσα περάσαμε χαρές και λύπες από τις μεγαλύτερες στην ζωή μας, πιστεύω ότι ο φάρος για όλα τα παιδιά είναι ένα κομμάτι από την ζωή τους.

Σταύρος Σαγκούρης

Για μένα ο φάρος είναι ένας πραγματικός φάρος που μας φωτίζει τον σωστό δρόμο, που μας βοηθάει να μην χαθούμε.

Είναι το δεύτερο σπίτι μου και η δεύτερη οικογένεια μου, γιατί έχουμε όλοι έναν κοινό στόχο, να κυνηγήσουμε τα όνειρα και τους στόχους μας, γιατί οι στόχοι υπάρχουν για να τους κυνηγάμε και ο δρόμος της ζωής δεν είναι γεμάτος ροδοπέταλα. Θα υπάρξουν λύπες και χαρές αλλά θα πρέπει να τις ξεπερνάμε και να μην το βάζουμε πότε κάτω.

Δανάη Θεοδώρου

Ο «Φάρος του κόσμου» είναι μια “ψηλή”, μεγάλη αγκαλιά που αγκαλιάζει όλα τα παιδιά που έρχονται στην πόρτα του, ανεξαρτήτως ηλικίας,χρώματος, προέλευσης, θρησκείας, φύλλου ή οικονομικής κατάστασης, είτε φιλοξενώντας τους στο γεμάτο αγάπη σπίτι του -στη μικρή ζούγκλα της Θεσσαλονίκης που ονομάζεται “Δενδροπόταμος”-, είτε κατατάσσοντάς τον στις δημιουργικές δράσεις του, γεμίζοντας τον χρόνο του με πράγματα που θα τον προμηθεύσουν με “όπλα” προκειμένου να πολεμήσει και αυτός ισάξια με τους άλλους σ’αυτό το πεδίο μάχης που αποκαλούμε κοινωνία. Τίποτα από αυτά δε θα συνέβαινε χωρίς την εθελοντική συνεχή βοήθεια που λαμβάνει ο φάρος από καθημερινούς ανθρώπους ή ακόμα κι από μεγαλύτερους φορείς.

Με την ελπίδα και το όραμα να συνεχίζει να φωτίζει για πολλά πολλά χρόνια, συνεχίζουμε να παρακολουθούμε τις επιτυχίες και τις πολύ ενδιαφέρουσες δράσεις όλων αυτών των παιδιών που κατάφεραν κάτι, που επιστήμονες, προγράμματα και μελέτες δεν κατάφεραν να κάνουν επί χρόνια. Να ρίξουν το τείχος του γκέτο και της προκατάληψης για τους απανταχού Ρομά σε όλη την Ελλάδα.