Άνθρωποι που νοιάζονται τα αδέσποτα και άλλοι που τους μισούν
Δυο κατηγορίες συμπολιτών. Για τους πρώτους καμαρώνεις για τους δεύτερους ντρέπεσαι.
Ένα αθόρυβο ζωοφιλικό κίνημα ανθίζει στις γειτονιές της πόλης. Άνθρωποι κάθε ηλικίας αναλαμβάνουν να φροντίσουν με στειρώσεις, καθαριότητα, τροφή και νερό αδέσποτα που ζουν ανάμεσα μας.
Αν κοιτάξεις προσεκτικά θα δεις αυτούς τους φύλακες αγγέλους να τροφοδοτούν με φρέσκο νεράκι ειδικά δοχεία που έχουν τοποθετηθεί σε διάφορα μέρη, να αγοράζουν κονσέρβες για κείνα ή να φέρνουν αποφάγια σε ειδικές συσκευασίες για να μη λερώσουν τον περιβάλλοντα χώρο, να καθαρίζουν και να περιποιούνται αυλές εκκλησιών, πάρκα, πιλοτές ή οικόπεδα.
Τα ζωάκια της πόλης απολαμβάνουν τη φροντίδα. Με κορυφαίο σημείο την αυλή του Αγίου Αντωνίου αλλά και εισόδους πολυκατοικιών, παρτέρια της Αγγελάκη και δεκάδες άλλα σημεία η φροντίδα των αδέσποτων γίνεται σιγά σιγά η νέα αγαπημένη συνήθεια της πόλης.
Σε αντίθεση όμως με όλους αυτούς υπάρχουν και οι άλλοι που κοιτούν με μισό μάτι τους πρώτους. Που με κάθε ευκαιρία, όπως συμβαίνει για παράδειγμα στο νεοκλασικό της Χρηστοβασίλη με Αλεξανδρείας παραμονεύουν να φύγει ο φροντιστής για να πετάξουν αμέσως στα σκουπίδια τις τροφές και τα πιατάκια, να αδειάσουν με μίσος τα δοχεία με το νερό, να κλωτσήσουν τα ζωάκια ή να τα φοβερίσουν για να μην ξαναφανούν στη γειτονιά.
Είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, είναι όσοι μας κάνουν περήφανους και όσοι ντρεπόμαστε που είναι συμπολίτες μας.
