Και εγένετο ΟΑΣΘ Stories: Ένα blog για τις ιστορίες παράνοιας που ζούμε

Ποιος Θεσσαλονικιός δεν έχει αμέτρητες ιστορίες να μοιραστεί όταν η συζήτηση φτάνει στο κεφάλαιο ΟΑΣΘ; Ποιος κάτοικος της πόλης δεν έχει να θυμάται έστω και από μια μοναδικού κάλλους εμπειρία που βίωσε στα οχήματα του Οργανισμού κάποια στιγμή στη ζωή του;

Η δημοσιογράφος Κοραλία Μπρανιώτη, που εργάζεται από το 2010 σε Μέσα της Θεσσαλονίκης, αποφάσισε να δημιουργήσει ένα blog που θα φιλοξενεί «ιστορίες τρέλας και παράνοιας στον Οργανισμό Απαράδεκτης Συγκοινωνίας Θεσσαλονίκης».

Το Oasth Stories γεννήθηκε πρόσφατα έπειτα από ένα περιστατικό που έζησε η ίδια και λειτούργησε ως βαλβίδα αποσυμπίεσης της συσσωρευμένης αγανάκτησης.

«Για ακόμη μία μέρα περίμενα λεωφορείο του ΟΑΣΘ για περίπου 25 λεπτά. Η ώρα ήταν 8 παρά το πρωί και εγώ είχα ήδη αργήσει στη δουλειά μου εξαιτίας αυτής της καθυστέρησης. Στη στάση είχαν μαζευτεί περισσότερα από δέκα άτομα τα οποία αντιμετώπιζαν ακριβώς το ίδιο θέμα. Ήταν καθημερινή, ώρα αιχμής και όλοι περιμέναμε τη γραμμή που διασχίζει σχεδόν όλη την πόλη και κάποτε σημείωνε μέσο χρόνο άφιξης τα 7’. Το καλύτερο βέβαια ήταν όταν τελικά έφτασε το ”πολυπόθητο” αστικό και ξεκίνησε το μαρτύριο vol.2.», περιγράφει η Κοραλία στην Parallaxi.

«Ένας μέσος άνθρωπος (με κιλά και ύψος στον μέσο όρο) δεν υπήρχε περίπτωση να κατορθώσει να χωρέσει σε ένα λεωφορείο το οποίο ήταν ήδη γεμάτο με κόσμο. Ωστόσο, κανείς δεν είχε άλλη επιλογή αφού έπρεπε να φτάσουμε στη δουλειά μας έστω και αργοπορημένοι (φανταστείτε να περιμέναμε το επόμενο, θα είχε φτάσει μεσημέρι). Ξεκινήσαμε, λοιπόν, ένα παιχνίδι Tetris (όλες οι γνώσεις χρησιμεύουν τελικά) με πολλή υπομονή και βαθιές ανάσες (όσο ακόμη μπορούσαμε να αναπνεύσουμε εκεί μέσα)», συμπληρώνει. 

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 10 υποψήφιοι δήμαρχοι απαντούν τι θα κάνουν με τον ΟΑΣΘ και τις συγκοινωνίες

Η ίδια μετακινείται με τα λεωφορεία του ΟΑΣΘ από το 2005 και με αφορμή το παραπάνω συμβάν σκέφτηκε πως «είναι αδιανόητο να ζούμε καθημερινά αυτήν την ταλαιπωρία, να φτάνουμε αργοπορημένοι, εκνευρισμένοι και ήδη κουρασμένοι στην εργασία μας εξαιτίας του ΟΑΣΘ». Οι συνεπιβάτες της επίσης διαμαρτυρήθηκαν μαζικά και έντονα, αλλά το πρόβλημα είναι σοβαρό και χρόνια, χωρίς η λύση να διαφαίνεται άμεσα στον ορίζοντα, όπως τονίζει.

«Από την άλλη, και εμείς δε μπορούμε να σταματήσουμε να μιλάμε για όσα βιώνουμε καθημερινά. Άλλωστε όλα αυτά τα τρελά και τα παράλογα που ζούμε μέσα στα λεωφορεία, οι απίστευτες συζητήσεις, οι βλάβες των αστικών κάθε λίγο και λιγάκι, οι αξέχαστες ατάκες που ακούς από εκνευρισμένους επιβάτες και οι καθυστερήσεις- ρεκόρ, όλα αυτά πρέπει να καταγράφονται. Αυτά σκεφτόμουν σε όλη τη διάρκεια εκείνης της διαδρομής- μαρτύριο και μόλις βρήκα υπολογιστή αμέσως, και εντελώς αυθόρμητα, δημιούργησα το blog». 

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Στο 21 του Ευόσμου συνέβη το πιο σπάνιο πράγμα στις μέρες μας

Τι είδους κείμενα σκοπεύει να δημοσιεύει στο blog; «Κείμενα που εμπεριέχουν βιωματικές εμπειρίες και περιπέτειες στα/ με τα λεωφορεία. Μου αρέσει να παρατηρώ τις συμπεριφορές του κόσμου σε αυτές τις καταστάσεις. Οπότε, οι ιστορίες δε θα αφορούν μόνο βλάβες, καθυστερήσεις και ασυνέπεια από πλευράς του ΟΑΣΘ αλλά και πώς αντιδρούμε και συμπεριφερόμαστε και εμείς οι ίδιοι μέσα στα ΜΜΜ. Ήδη υπάρχουν περιπτώσεις, τις οποίες μέχρι σήμερα έχω μοιραστεί μόνο στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και θα ήθελα να μεταφέρω και στο blog. Θα τεθούν, επίσης, πάγια ερωτήματα, όπως πού πηγαίνουν οι συνταξιούχοι κάθε πρωί, γιατί όσοι φοράνε backpack δεν τα αποχωρίζονται ούτε με χειρουργική επέμβαση ή πώς πρόεκυψε η συνήθεια να στριμώχνονται όλοι στις πόρτες του αστικού ακόμη και αν υπάρχει χώρος παρακάτω. Ουσιαστικά, θα μεταφέρονται όλα όσα συζητάμε και με τις παρέες μας. Ας μη γελιόμαστε, ο ΟΑΣΘ είναι και θα παραμείνει θέμα συζήτησης στις περισσότερες παρέες», αναφέρει. 

Στόχος του blog, μεταξύ άλλων, είναι να υπάρχει διάδραση με τους αναγνώστες. Η Κοραλία Μπρανιώτη διευκρινίζει ότι «όποιος θέλει, μπορεί να μοιραστεί τις δικές του περιπέτειες και να τις δει να δημοσιεύονται. Όλοι επισκέπτες μπορούν να σχολιάσουν (κάτω από κάθε κείμενο) και να επικοινωνήσουν μαζί μου στο e-mail που υπάρχει στο blog. Σύντομα μάλιστα θα διαβάσετε ιστορίες επιβατών που ήδη μου έχουν μεταφέρει μόλις ανακάλυψαν την ύπαρξη του Oasth Stories». 

Οι καλύτερες και οι χειρότερες στιγμές στον ΟΑΣΘ

Τα λεωφορεία του ΟΑΣΘ είναι ο κοινός μας μικρόκοσμος. Βιώνουμε και αστείες, διασκεδαστικές στιγμές μέσα στα αστικά. «Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια κοπέλα που χώριζε με το αγόρι της τηλεφωνικώς ενώ βρισκόταν μέσα στο λεωφορείο γιατί εκείνος της τηλεφώνησε ένα τέταρτο αργότερα από ότι έπρεπε ή έναν κύριο που μου ζήτησε να κρατήσω τη σακούλα του για να μιλήσει στο τηλέφωνο και δεν τη ζήτησε πίσω παρά μόνο μισή ώρα αργότερα (και φυσικά δεν ήξερα τι εμπεριέχει η σακούλα που μετέφερα). Αυτά ίσως ήταν από τα πιο αστεία περιστατικά που μου έχουν συμβεί», λέει η ίδια. 

«Από την άλλη», αναφέρει στον αντίποδα, «ήμουν παρούσα και σε άσχημες καταστάσεις, όταν για παράδειγμα, λεωφορείο (γεμάτο, δε χρειάζεται διευκρίνιση νομίζω πια) έπαθε βλάβη με αποτέλεσμα οι πόρτες να παραμείνουν για πολλή ώρα κλειστές. Η ατμόσφαιρα ήταν πραγματικά αποπνικτική, ενώ μια συνεπιβάτης έπαθε κρίση πανικού και δε μπορούσε να αναπνεύσει. Η κοπέλα ήταν σε άσχημη κατάσταση και κάνεις δεν ήξερε πώς να τη βοηθήσει. Τελικά, συνεπιβάτης ευτυχώς κατάφερε να ανοίξει την πόρτα χρησιμοποιώντας τις οδηγίες για καταστάσεις κινδύνου».

ΔΕΙΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ: Οι 2 στάσεις που δεν πέφτει καρφίτσα

Και πώς θα αλλάξουν τα πράγματα; 

«Δεν ανήκω σε εκείνους που πιστεύουν ότι κατάσταση θα βελτιωθεί με το μετρό στη Θεσσαλονίκη. Πρώτα από όλα, ακόμη και όταν αυτό ολοκληρωθεί δε θα εξυπηρετεί πολλές περιοχές, όπως τα δυτικά της πόλης. Θα χρειαστούν χρόνια και χρήματα, την ώρα που η υπομονή έχει ήδη εξαντληθεί», σχολιάζει στην Parallaxi. 

«Συνεπώς, όλες μας τις ελπίδες θα πρέπει να τις εναποθέσουμε στον ΟΑΣΘ. Τα πράγματα είναι απλά. Χρειάζονται περισσότερα λεωφορεία, καινούρια αστικά λεωφορεία, και όχι συντηρήσεις των παλαιών οι οποίες μας παρουσιάζονται από τον Οργανισμό ως μέρος της επίλυσης του προβλήματος. Αυτό σίγουρα δεν είναι λύση και μπορεί εύκολα να το διαπιστώσει κανείς με μια απλή καταγραφή των βλαβών. Στη συνέχεια, θα χρειαστούν και περισσότεροι οδηγοί. Όλοι μας έχουμε ακούσει τις υποσχέσεις για εκατοντάδες προσλήψεις οδηγών, αν όμως δε συμβεί το πρώτο, αν δεν αυξηθούν τα λεωφορεία, οι υποσχέσεις, ακόμη και να υλοποιηθούν, δε ξέρω σε τι και ποιον θα ωφελήσουν τελικά. Επιπλέον, νομίζω ότι χρειάζονται τροποποιήσεις γραμμών, και δεν αναφέρομαι σε τροποποιήσεις παρόμοιες με αυτές που έγιναν με την κατάργηση της γραμμής 8 ή τη μετατροπή της γραμμής 3 σε 3Κ. Θα πρέπει να γίνει μια ουσιαστική έρευνα σχετικά με τις διαδρομές που εξυπηρετούν το μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου, τις γραμμές που χρησιμοποιούνται περισσότερο από τον κόσμο, τις ώρες που συμβαίνει αυτό κτλ». 

Αν όλα τα παραπάνω γίνουν πραγματικά, τότε ίσως το blog της Κοραλίας δεν θα έχει πια λόγο ύπαρξης. «Τότε με πολλή χαρά θα αποχαιρετίσω τους αναγνώστες και τους συνεπιβάτες μου που θα μετακινούνται πλέον όπως τους αξίζει. Εύχομαι πραγματικά να συμβεί!», σημειώνει. 

Ως τότε, όμως, μπορείτε να μένετε συντονισμένοι με το υλικό που ανεβάζει και να μοιράζεστε και τις δικές σας ιστορίες με ένα κλικ στο site της ΕΔΩ.

Λίγα λόγια για την Κοραλία Μπρανιώτη

Η Κοραλία Μπρανιώτη είναι δημοσιογράφος και κάτοικος Θεσσαλονίκης. Έχει ολοκληρώσει τις σπουδές της στη σχολή Δημοσιογραφίας και Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας του ΑΠΘ. Νιώθει τυχερή που αντιλήφθηκε από νωρίς την αγάπη της για την δημοσιογραφία και ξεκίνησε την επαγγελματική της πορεία από το 2010. Έχει εργαστεί στο ραδιόφωνο του Alpha όπου παρουσίαζε καθημερινή ενημερωτική εκπομπή, στην εφημερίδα Karfitsa και σε ενημερωτικές ιστοσελίδες.  

Ως υπεύθυνη Επικοινωνίας έχει συνεργαστεί με φορείς και Οργανισμούς που προωθούν κοινωνικές/εκπαιδευτικές δράσεις. Ενθουσιάζεται με θέματα που αφορούν άμεσα την κοινωνία και με την ανταλλαγή απόψεων γύρω από αυτά. Αγαπά την πόλη της, την οποία δεν έχει αποχωριστεί ποτέ και θα ήθελε να την δει να βελτιώνει τα «θαμπά» της σημεία, να αλλάζει και να προχωρά.

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 

Για πόσο ακόμα θα περιμένουν οι κάτοικοι της δυτικής Θεσσαλονίκης 1 ώρα το αστικό;