Δευτέρα πρωί, προαύλιο Αγίας Σοφίας
Σκουπίδια, βεβηλώσεις και χρήση ναρκωτικών. Τα παρατράγουδα μιας ωραίας ιδέας χρήσης ενός δημόσιου χώρου που όμως εκφυλίζεται.
Εικόνες: Σοφία Λαμπρινοπούλου
Εδώ και περίπου δυο χρόνια ο αύλειος χώρος της Αγίας Σοφίας έχει γίνει ο δημοφιλέστερος δημόσιος χώρος συνάθροισης των νέων ανθρώπων της Θεσσαλονίκης. Η μετακίνηση τους εκεί από την κοντινή Ικτίνου έφερε μαζί τα καλά και τα κακά μιας τέτοιας μετακίνησης.
Στα καλά λογίζεται το ζωντάνεμα, σε ώρες εκτός λειτουργίας μιας υπέροχης αυλής που μέχρι πρότινος λογίζονταν ως χώρος μόνο θρησκευτικών τελετών και κοινωνικών εκδηλώσεων. Νεανικά πρόσωπα τον οικειοποιήθηκαν και τον έκαναν μέρος της αστικής κουλτούρας ανέξοδης διασκέδασης τον καιρό της κρίσης.
Μαζί όμως ήρθαν και τα άσχημα. Η βεβήλωση του χώρου με μουτζούρες και συνθήματα, η διαρκής εγκατάλειψη σκουπιδιών που κάνει το επόμενο πρωί να μοιάζει με χωματερή, πολλαπλάσια δουλειά για τους εργαζόμενους στο ναό να συνεφέρουν την αυλή και προσφάτως η χρήση ναρκωτικών. Η εικόνα της σύριγγας σήμερα το πρωί στη βόρεια πλευρά της αυλής μιλά από μόνη της.
