Οἱ μέρες περνοῦν, τὸ χιόνι μένει

Οἱ μέρες περνοῦν τὸ χιόνι μένει

Μίλτος Σαχτούρης 

(Ορέστης Αλεξάκης)-Από τη συλλογή Ο ληξίαρχος (1989) 

Κάποτε μες στο σπίτι μου χιονίζει γίνεται τότε η κάμαρα λευκό τοπίο σηκώνονται απ’ το χώμα παγωμένοι και με πλησιάζουν οι νεκροί μου φίλοι

Τοπίο-(Μυρτιώτισσα)

«Αγαπημένε, στρώνεται το χιόνι στον κήπο, στην αυλή, στα κεραμίδια. Την αρχοντιά του όπου σταθεί ξαπλώνει, περήφανο και πάναγνο το χιόνι»

Βέρα Πάβλοβα, [Μόνο χιόνι] 

Θα΄ναι χειμώνας, θαρρώ, όταν έρθει. Από την αφόρητη λευκότητα του δρόμου μια κουκίδα θα φανεί, τόσο μαύρη που τα μάτια θα θαμπώσουν, και θα πλησιάζει για ώρα πολλή, πάρα πολλή αντισταθμίζοντας την απουσία του με τον ερχομό του, και για ώρα πολλή, πάρα πολλή, κουκίδα θα μείνει.

Ανέστης Ευαγγέλου, Το χιόνι[Από την ενότητα Το χιόνι (1987-1990)]

Τη μέρα εκείνη μίσησα το χιόνι κι ορθός, σε στάση προσοχής, μπρος στ’ αδερφάκι μου ορκίστηκα να το πολεμώ μέχρι θανάτου.

Τάκης Βαρβιτσιώτης, «Ο χειμώνας περίλαμπρος»

Όλα κρυστάλλινα λαμποκοπούν,

Όλα περίτρομα φτερουγίζουν,

Κι απομένει πάνω στους ώμους μας,

Ένας μανδύας από χιόνι,

Κι απομένει πάνω στα χείλη μας,

Μια λάμψη φιλντισένια