Οι άνθρωποι που κολυμπούν όλο το χρόνο στη Θεσσαλονίκη

Η ομάδα που αγαπάει τη θάλασσα χειμώνα καλοκαίρι και κολυμπάει 365 μέρες το χρόνο.

20 Απριλίου 2021, 8:03 πμ

οι-άνθρωποι-που-κολυμπούν-όλο-το-χρόνο-749917

20 Απριλίου 2021, 8:03 πμ

Λέξεις: Γιάννης Κυφωνίδης

Οι κολυμβητές της ανοιχτής θάλασσας είμαστε μια ξεχωριστή φυλή από μόνοι μας . Αγαπάμε τη θάλασσα χειμώνα καλοκαίρι και κολυμπάμε 365 μέρες το χρόνο.

Ανάμεσα μας είναι οι κλασικοί χειμερινοί κολυμβητές που κολυμπούν αποκλειστικά με μαγιό και οι μαραθωνοκολυμβητές που συνδυάζουν τις προπονήσεις σε πισίνα και θάλασσα. Μόνο που φέτος το χειμώνα οι πισίνες ήταν κλειστές κι έτσι ξεχειμώνιασαμε όλοι στη θάλασσα , κολυμπώντας πότε με τη στολή και πότε με το μαγιό.

Στέκι μας ήταν και είναι ο Ποταμός Επανομής, σχεδόν το υγρό μας σπίτι για αυτή τη χρονιά. Με βοριάδες, νοτιάδες, κάλμα, βροχές, χιόνια, ήλιο, ήμασταν εκεί καθόλη τη διάρκεια του χειμώνα που μας πέρασε.

Αγαπημένη μας διαδρομή τα 5χλμ από το beach bar Valtos μέχρι το Ναυάγιο , με τις μέρες ηλιοφάνειας και κάλμας να μας αποζημιώνουν απολαμβάνοντας την κίνηση στο βυθό και τα διαυγή νερά.

Είναι μια εντελώς διαφορετική η επαφή με τη θάλασσα στη διάρκεια της χειμερινής σεζόν.

Είναι ένα άλλο ταξίδι, μοναδικό.

Μέχρι και χταπόδια βλέπαμε στο βυθό και το μυαλό μας πήγαινε στο υπέροχο και βραβευμένο Βρετανικό ντοκιμαντέρ “Ο δάσκαλος μου το χταπόδι”.

Επηρεασμένος από την ταινία προσωπικά αναρωτήθηκα εάν αυτά τα χταπόδια μας έβλεπαν την ώρα που κολυμπούσαμε κι εάν αντιδρούσαν σε αυτό το ερέθισμα.

Ναι αυτό το χειμώνα είδαμε αλλιώς τη θάλασσα αν κι έχουμε γράψει πολλά χλμ σε αυτήν τα τελευταία πέντε χρόνια.

Αλλά φέτος ήταν όλα ξεχωριστά.

Η γνωριμία μας , πάντα με προστασία και φυσική απόσταση με τους ντόπιους και τους συνταξιούχους , που αποφάσισαν να περάσουν την καραντίνα στα εξοχικά τους, αλλά και με τους άλλους αποκλειστικά χειμερινούς κολυμβητές που χρόνια κολυμπούν εκεί , μας ανέδειξε μια άλλη διάσταση της ανθρώπινης επαφής.

Μεσούσης της Πανδημίας, λαμβάνοντας πάντα τα μέτρα μας, επικοινωνήσαμε με ανθρώπους που ίσως δε θα γνωρίζαμε ποτέ, εάν δεν απαγορευόταν η διανομαρχιακή μετακίνηση. Καθώς πολλοί από εμάς κολυμπούσαμε το χειμώνα στη Χαλκιδική, στα Μυκονιάτικα. Και είδαμε ξαφνικά μέσα σε όλο αυτό το κακό που συμβαίνει παγκοσμίως ότι υπάρχει πάντα ελπίδα να ανοίξει ένας νέος κόσμος μπροστά σου.

Θυμάμαι πάντα ότι το μότο του προπονητή μας στο Κολυμβητήριο Καλαμαριάς Νικόλα Ρεπανά, που μας μύησε όχι μόνο σε αυτό καθαυτό το κολύμπι, αλλά και στις μεγάλες διαδρομές στη θάλασσα, ήταν είναι και θα είναι “Γνωρίζουμε την Ελλάδα κολυμπώντας”. Ότι δηλαδή ακόμη και τον Τορωναίο να διαπλεύσεις, δεν είναι τόσο το αγωνιστικό αθλητικό κομμάτι, όσο το ταξίδι, η διαδρομή, η ψυχή και το πνεύμα που συμμαχούν με το σώμα. Είναι σα να είσαι εσύ ο ίδιος πλοηγός με μηχανή τα χέρια και τον κορμό σου και προπέλα τα πόδια.

Η θάλασσα φέτος ήταν το “σκασιαρχείο” από την καραντίνα, ήταν φάρμακο, βάλσαμο, έμπνευση.

Η επαφή με τη φύση και ακόμη περισσότερο με το νερό ήταν ζωοποιός.

Ανάμεσα στους νέους φίλους που κάναμε ήταν και τα αδέσποτα της περιοχής που ταϊζονται από τους ντόπιους και τους αθλητές. Μασκότ τους είναι το ζευγάρι της Αμάντας και του Κανέλλου που ορισμένες φορές μπαίνουν μαζί μας στο νερό. Αυτό το δίδυμο ουσιαστικά έχει υιοθετηθεί από τους ντόπιους χειμερινούς κολυμβητές και φαίνεται να ζει ευτυχισμένο στη φύση, με πρόβλεψη βέβαια κτηνιατρική αλλά και προστασίας από τις βροχές τα χιόνια και το κρύο.

Στη φυλή αυτή των κολυμβητών της ανοιχτής θάλασσας θα συναντήσει κανείς τις υποφυλές του κολυμβητικού κινήματος “Swim or Die” , του Συλλόγου “Ελληνική Μαραθώνια Κολύμβηση ” του Συλλόγου “Α.Λ.Σ” , του Κολυμβητηρίου Καλαμαριάς και της ομάδας χειμερινών κολυμβητών “Cold Water Swimming”.

Κοινή τους αγάπη, κοινός τους τόπος, κοινό σημείο αναφοράς η απεραντοσύνη της θάλασσας που καμιά φορά όταν διαδέχονται η μια την άλλη σου χέρια ακούς ήχους μουσικούς.

Και ναι εγώ τουλάχιστον προσωπικά είχα την αίσθηση ότι με ” παρακολουθούν” τα μαλάκια και τα ψάρια.

Αυτά οικοδεσπότες κι εγώ μουσαφίρης!!!