Η απάντηση ενός κατοίκου στην επιστολή ποδηλάτη για την Κ. Καραμανλή
«Εσύ βλέπεις τη "βιτρίνα" όταν περνάς με το ποδήλατό σου. Μπήκες ποτέ στα γύρω δρομάκια να διαπιστώσεις πόσο άναρχα είναι παρκαρισμένα τα αυτοκίνητα».
Αναγνώστης της parallaxi, που θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία του, με επιστολή του απαντάει στην προ ημερών επιστολή του Χρήστου Καραμπατζάκη με αφορμή την κατάργηση του ποδηλατοδρόμου επί της Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Αγαπητέ Χρήστο.
Ρωτάς “πως καταδείχθηκαν αυτά τα χαμηλά επίπεδα χρήσης”. Σου απαντώ ως κάτοικος διαμερίσματος, που το μπαλκόνι του βρίσκεται επί της Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Σε πληροφορώ λοιπόν, η κίνηση των ποδηλατών ήταν σχεδόν ανύπαρκτη, από την αρχή της λειτουργίας του ποδηλατόδρομου. Και μάλιστα σε περίοδο καραντίνας, που υποτίθεται ότι το ποδήλατο θα ήταν αναγκαία διέξοδος για τη μετακίνηση πολλών κατοίκων τη πόλης ( και αυτός μάλιστα ήταν ο βασικός λόγος για τη δημιουργία του συγκεκριμένου ποδηλατόδρομου).
Αναφέρεις ότι, “αυτοί που φταίνε είναι οι ίδιοι οι πολίτες που δεν σέβονται τον ποδηλατόδρομο”.
Ούτε αυτό ισχύει.
Διότι, στο πρώτο διάστημα της λειτουργίας του ποδηλατόδρομου, δεν υπήρξε μεγάλη παραβατική συμπεριφορά από αυτοκίνητα, παρά ελαχίστων περιπτώσεων και μάλιστα για πολύ μικρό χρονικό διάστημα.
Οπότε δεν υπήρχαν τα 400 αυτοκίνητα που αναφέρεις ότι δυσκολεύουν τους ποδηλάτες.
Παρ’ όλα αυτά, το ποδήλατο δεν επιλέχθηκε ως τρόπος μετακίνησης.
Θα έπρεπε να σου αναφέρω και τον μεγάλο αριθμό εμπορικών καταστημάτων και ιατρείων που βρίσκονται επί της Κωνσταντίνου Καραμανλή και το λειτουργικό τους πρόβλημα που προέκυψε από τη δημιουργία του ποδηλατόδρομου.
Αναφέρεσαι επίσης στα “success stories πόλεων του ευρωπαϊκού Βορρά”. Επειδή έχω ζήσει αρκετά χρόνια σε τέτοια χώρα, να σου υπενθυμίσω ότι εκεί το πρόβλημα του παρκαρίσματος δεν υφίσταται. Δεν γνωρίζω αν στον τόπο κατοικίας σου, έχεις λυμένο το συγκεκριμένο πρόβλημα, αλλά σε πληροφορώ ότι εμείς στις γειτονιές πλησίον του ποδηλατόδρομου δεινοπαθούμε κάθε φορά που πρέπει να επιστρέψουμε στο σπίτι μας.
Εσύ βλέπεις τη ‘βιτρίνα’ της λεωφόρου όταν περνάς με το ποδήλατό σου. Μπήκες ποτέ στα γύρω δρομάκια να διαπιστώσεις πόσο άναρχα είναι παρκαρισμένα τα αυτοκίνητα λόγω έλλειψης χώρου;
Διπλοπαρκαρισμένα, να κλείνουν ράμπες πεζών, πάνω σε πεζοδρόμια και πάρκα. Και αυτό δεν είναι πάντα “πρόβλημα παιδείας” όπως αναφέρεις. Είναι και η αγανάκτηση, όταν κουρασμένος ψάχνεις επί μία ώρα να βρεις θέση να παρκάρεις, έχοντας στο αμάξι παιδιά ή ηλικιωμένους κι ενώ ως νομοταγής πολίτης έχεις καταβάλλει τα τέλη κυκλοφορίας , τα δημοτικά τέλη κι όσα άλλα έξοδα απαιτούνται για την κατοχή και μετακίνηση ενός αυτοκινήτου.
Θα μπορούσα κι εγώ να γράψω άλλες τρεις σελίδες, για τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει ο συγκεκριμένος ποδηλατόδρομος στους κατοίκους των παρακείμενων δρόμων.
Ελπίζω να σε προβληματίσει κι εσένα αυτό το γράμμα και να διαπιστώσεις ότι ‘δεν χάθηκε ο κόσμος’ να κάνεις παράκαμψη και να φτάσεις στο κέντρο της πόλης μέσω του υπέροχου ποδηλατόδρομου που βρίσκεται στο παραλιακό μέτωπο της πόλης μας.
