Εσύ θα προσαρμοστείς;

Πριν 3 μήνες (και αφού γνωρίζαμε για την επίπτωση της εισβολής στην Ουκρανία στην αγορά ενέργειας) ψηφίστηκε ένας κλιματικός νόμος που αποτελεί οδικό χάρτη για την μετάβαση στην ανθρακική ουδετερότητα έως το 2050… 

Στο πλαίσιο αυτής της μετάβασης, ο συγκεκριμένος νόμος απαγορεύει από το 2025 την εγκατάσταση οποιουδήποτε νέου καυστήρα πετρελαίου!! Μια τέτοια πολιτική στοχεύει στην σταδιακή μείωση της χρήσης τέτοιων καυστήρων η οποία θεωρητικά από το 2030 θα γίνεται μόνο αν το πετρέλαιο είναι αναμεμειγμένο κατά 30% με ανανεώσιμα υγρά καύσιμα…

3 μήνες μετα ο πρωθυπουργός μας παροτρύνει να αγοράσουμε όλοι καυστήρες πετρελαίου όχι μόνο ακυρώνοντας τον κλιματικό νόμο αλλά βάζοντάς μας ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση, αυτή της μεγάλης αύξησης της χρήσης πετρελαίου και άρα στην αύξηση των εκπομπών CO2. Αυτό δεν είναι προσαρμοστικότητα στις συνθήκες, αυτό είναι παράνοια…

Πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα ως προς το επικοινωνιακό σκέλος αυτής της μεταστροφής ο κ. Πέτσας δήλωσε σήμερα ότι όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει… 

Με βάση αυτή τη δήλωση έχω λοιπόν την εξής απορία:

Που πρέπει να προσαρμοστούμε;

Αν δεν προσαρμοστούμε στις ανάγκες μείωσης των εκπομπών σίγουρα κινδυνεύουμε να πεθάνουμε από βιολογικά αίτια λόγω της κλιματικής κρίσης.

Αν δεν προσαρμοστούμε στις τιμές του φυσικού αερίου θα πεθάνουμε από την πείνα…

Άρα μήπως πρέπει η κυβέρνηση να προσαρμόσει την οικονομική της πολιτική έτσι ώστε να μην πεθάνουμε ούτε από την πείνα ούτε και να μας οδηγήσει ταχύτερα στην κλιματική κρίση βάζοντάς μας ταυτόχρονα να πληρώσουμε και μερικές χιλιάδες ευρώ για νέα αλλαγή καυστήρα.

Μήπως μια πολιτική ακύρωσης στην ουσία του κλιματικού νόμου έρχεται να ακυρώσει κάθε προοπτική επίτευξης των στόχων και κάθε πίστη (εκ μέρους των πολιτών) ότι η κλιματική κρίση είναι ο νούμερο ένα πραγματικός κίνδυνος, πολύ μεγαλύτερος από τον τεχνητό κίνδυνο της διαμόρφωσης των τιμών ενέργειας από τα κάθε λογής ολιγοπώλια/καρτέλ;