«Παράδοξο είναι να έχεις 234 νεκρούς δημοσιογράφους και οι ξένες κυβερνήσεις να μετρούν τις ώρες με τη δίκη τους αφωνία»
Ο Πάνος Χαρίτος γράφει για τις δολοφονίες δημοσιογράφων τους τελευταίους 22 μήνες στη Γάζα
Με μία μακροσκελή ανάρτηση ο δημοσιογράφος Πάνος Χαρίτος έγραψε για τη δολοφονία του 28χρονου Anas Al Sharif, του ανταποκριτή του Al Jazeera που δολοφονήθηκε στη σκηνή που διέμενε με αλλά τέσσερα μέλη του συνεργείου του σταθμού και την στοχοποίηση και τη δολοφονία των δημοσιογράφων
«Η χθεσινοβραδινή δολοφονία του Anas Al Sharif ήταν μια προαναγγελθείσα εκτέλεση. Ήδη από τον Ιούλιο ο εκπρόσωπος τύπου του IDF είχε στοχοποιήσει με δηλώσεις του το δημοσιογράφο» αναφέρει μεταξύ άλλων, καθώς και «Στη διάρκεια των 22 μηνών αποκλεισμού και στρατιωτικών επιχειρήσεων στη Γάζα έχουν δολοφονηθεί 234 δημοσιογράφοι. Ο αριθμός αυτός είναι πρωτόγνωρος για τα δεδομένα της δημοσιογραφίας σε εμπόλεμες ζώνες»
Ολόκληρη η ανάρτηση:
«Η χθεσινοβραδινή δολοφονία του Anas Al Sharif δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία αλλά μια προαναγγελθείσα εκτέλεση. Ο Anas, υπήρξε ανταποκριτής του Al Jazeera ο οποίος τους τελευταίους 22 μήνες μετέδιδε δίχως ρεπό και διαλείμματα την καθημερινότητα της Γάζας.
Δολοφονήθηκε στη σκηνή που διέμενε με αλλά τέσσερα μέλη του συνεργείου του σταθμού. Στα 28 χρόνια ζωής, είχε γράψει περισσότερες ώρες εμπόλεμης κάλυψης και βιωμάτων που ακόμα κι αν αθροίσεις τις ώρες των πιο «περπατημενων» πολεμικών ανταποκριτών, ο Ανάς τους ξεπερνούσε κατά πολύ. Στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη, η ζωη των ανθρώπων ξεκινά με αναμνήσεις κάποιου πολέμου. Εμπεριέχει εικόνες, καταστροφών, βομβαρδισμών, γκρεμισμένων κτιρίων, εκτοπισμού, στερήσεων και πείνας, απώλειας ανθρώπων,, απώλειας της λογικής και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Στο πλαίσιο αυτό, ένας ακόμη πόλεμος, λογίζεται ως μέρος της καθημερινότητας στην περιοχή. Έτσι το αντιμετωπίζει η ισραηλινή κοινωνία κι έτσι θα το αντιμετώπιζε και η Γάζα αν δεν είχε τη διάρκεια, την ένταση και τον καταστροφικό παραλογισμό των επιχειρήσεων που διεξάγονται εν γνώσει και εν μέσω προκλητικής αδράνειας της διεθνούς κοινότητας.
Στη διάρκεια των 22 μηνών αποκλεισμού και στρατιωτικών επιχειρήσεων στη Γάζα έχουν δολοφονηθεί 234 δημοσιογράφοι. Ο αριθμός αυτός είναι πρωτόγνωρος για τα δεδομένα της δημοσιογραφίας σε εμπόλεμες ζώνες. Αντιστοιχεί σε ένα νεκρό δημοσιογράφο κάθε τρεις ημέρες. Σε οποιαδήποτε άλλη κρίση ένας τέτοιος αριθμός νεκρών θα ξεσήκωνε συντονισμένες αντιδράσεις κυβερνήσεων του Δυτικού κόσμου συμπεριλαμβανομένης της Ουάσιγκτον. Στη Γάζα όμως δεν υπάρχουν δημοσιογράφοι. Είναι όλοι φερέφωνα, συνεργάτες και μέλη της Χαμάς. Δεν υπάρχουν νοσοκομεία γιατί χρησιμοποιούνται ως καταφύγια στελεχών της Χαμάς. Δεν υπάρχουν ασφαλείς περιοχές – έστω κι αν ως τέτοιες υποδείχθηκαν- διότι η Χαμάς χρησιμοποιεί τους εσωτερικά εκτοπισμένους ως ασπίδες προστασίας. Δεν υπάρχουν αθώοι γιατί επέτρεψαν στη Χαμάς να αναρριχηθεί στην εξουσία (έστω κι αν αυτό έγινε με τις ευλογίες και κατά καιρούς και με τη χρηματοδότηση του Ισραήλ για να αποδομήσουν την Παλαιστινιακή Αρχή). Δεν υπάρχουν παιδιά αλλά εν δυνάμει απειλές που πρέπει να πυροβολούνται σύμφωνα με μαρτυρίες στρατιωτών του IDF που αποφάσισαν να καταγγείλουν τις φρικαλεοτητες.
Ακόμα και τα γραφεία των Ηνωμένων Εθνών στη Γάζα -σύμφωνα με το Ισραήλ -αποτελούν φυτώρια τρομοκρατών.
Στη Γάζα δεν υπάρχουν άμαχοι και λιμοκτονούντες. Δεν υπάρχουν αθώοι παρά μόνο τρομοκράτες. Όλοι τους. Και μέχρι να το κατανοήσει η κοινή γνώμη στο εξωτερικό, η ισραηλινή κυβέρνηση θα δίνει τον αγώνα κατά των ρακένδυτων και λιμοκτονούντων τρομοκρατών μόνη της.
Για την «προστασία» των ξένων δημοσιογράφων, δεν τους επιτρέπεται να βρεθούν στη Γάζα για να καταγράψουν όσα ανομολόγητα συμβαίνουν εκεί και «αποκρύπτουν» οι ντόπιοι δημοσιογράφοι. Η Χαμάς δεν κάνει διακρίσεις και οι ξένοι δημοσιογράφοι πρέπει να προστατευθούν. Τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που η κυβέρνηση του Ισραήλ θα αποφασίσει τι είναι ασφαλές και για ποιον.
Η χθεσινοβραδινή δολοφονία του Anas Al Sharif ήταν μια προαναγγελθείσα εκτέλεση. Ήδη από τον Ιούλιο ο εκπρόσωπος τύπου του IDF είχε στοχοποιήσει με δηλώσεις του το δημοσιογράφο.
Το παράδοξο δεν είναι ότι το Ισραήλ αποφάσισε να δολοφονήσει τον Anas. Το παράδοξο είναι να έχεις 234 νεκρούς δημοσιογράφους σε μια εμπόλεμη ζώνη και οι ξένες κυβερνήσεις να μετρούν τις στιγμές και τις ώρες που κυλούν με τη δίκη τους αφωνία.
Από το 2006 μέχρι σήμερα η δημοσιογραφία στα παλαιστινιακά εδάφη βίωσε αρκετές κρίσεις – λόγω και της διαίρεσης του πολιτικού σκηνικού. Από τότε μέχρι σήμερα αναδείχθηκαν δυο μορφές στο δημοσιογραφικό τοπίο της Παλαιστίνης.
Η Shireen Abu Akleh στη Δυτική Όχθη και ο Anas Al Sharif στη Γάζα. Ήταν οι επιδραστικοτερες φωνές όχι μόνο εντός των Παλαιστίνιων αλλά διεθνώς.
Και οι δυο δολοφονήθηκαν από τον IDF.
Μετά από τόσες δολοφονίες δημοσιογράφων, η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του Ισραήλ εξακολουθεί να αδυνατεί να κατανοήσει ότι ακόμα κι αν σκοτώσεις τον αγγελιαφόρο, δεν μπορείς να αποκρύψεις την αλήθεια. Ακόμα κι αν την καλύψεις με τόνους αίματος».
*Ο Παναγιώτης Χαρίτος είναι Έλληνας δημοσιογράφος που έχει διακριθεί ως πολεμικός ανταποκριτής
