Μια μέρα σαν όλες τις άλλες

“C’est un jour comme un autre” λέει ένα γαλλικό τραγούδι που θα πει: είναι μια μέρα σαν όλες τις άλλες.

Ξύπνησαν, της έδωσε φιλάκι στο κεφάλι, την έπλυνε, την έντυσε, κατέβηκαν στην κουζίνα, της ετοίμασε πρωινό, ρώτησε για τους γονείς της, της είπε πως είναι στο χωριό επίσκεψη στη θεία Αρτεμισία και τρώνε τηγανητά κρεμμύδια, της έδωσε τα πρωινά χάπια, άκουσαν μουσική, διάβασε εφημερίδα, ρώτησε για τους γονείς της, της είπε πως κοιμούνται για μεσημέρι για να ταξιδέψουν μετά, έφαγαν μελομακάρονα, πήρε τηλέφωνα για ευχές.

Άλλαξε η διάθεση της, ήταν ανήσυχη και επιθετική, της “θύμισε” πως ήταν καθηγήτρια των Γαλλικών και της είπε: je t’aime beaucoup à la folie (σ’αγαπώ τρελά), το μοναδικό γαλλικό που κατάφερε να μάθει από εκείνη κι εκείνη γλύκανε, χαμογέλασε, έφαγαν κεφαλοτύρι και μερικές ελίτσες, ρώτησε για τους γονείς της, της είπε πως ανέβηκαν στο οτομοτρίς και έρχονται για την πρωτοχρονιά, έφαγαν κουραμπιέδες, του είπα πως δε θα φύγω, χάρηκε, δε βρήκα γκι και πήγα μηλαράκια κόκκινα και χρυσά εκείνα μιας άλλης εποχής τα χριστουγεννιάτικα διακοσμητικά και βασιλόπιτα, μαγείρεψα, τσουγκρίσαμε τα ποτήρια, εμείς κόκκινο κρασί εκείνη κόκα κόλα, φάγαμε, ρώτησε για τους γονείς της πώς και την ξέχασαν, της είπαμε πως δεν την ξέχασαν αλλά χιόνισε και θα’ρθουν με δώρα την επομένη, έπλυνα τα πιάτα κι εκείνοι τα δόντια τους, ύστερα κάτσαμε πάλι στο τραπέζι και της είπε την ιστορία της ζωής της, όπως κάνει κάθε μέρα.

Έφτασε βράδυ, δέκα, της καθάρισε μηλαράκια και τα έφαγε με φρυγανιές και τυρί, ακούσαμε λίγο ακόμα μουσική, “Βραδιάζει γύρω κι η νύχτα απλώνει σκοτάδι βαθύ…” το αγαπημένο της, το αγαπημένο μου, της ετοίμασε τα βραδινά χάπια, τα έλιωσε και της τα ‘δωσε, την ανέβασε πάνω, την έντυσε με τα ρούχα του ύπνου, την έβαλε στο κρεβάτι, της έσιαξε την κουβερτούλα, ρώτησε για τους γονείς της, της είπε πως την αγαπούν πολύ και πως αύριο πρωί πρωί θα είναι δίπλα της.

Της τραγούδησε το “πάει ο παλιός ο χρόνος” και την νανούριζε, δεν κοιμόταν, της είπε και τον “μικρό τυμπανιστή”, και πριν την πάρει ο ύπνος, της έδωσε ένα φιλάκι στο στόμα και ‘γω ένα σβουριχτό στο μάγουλο και της είπαμε “Καλή Χρονιά”.

Παραμονή πρωτοχρονιάς, un jour comme un autre.

*Υλικό από το επερχόμενο ντοκιμαντέρ “Μεγεθυντήρας” σε σκηνοθεσία Θέκλας Μαλάμου και παραγωγή Alaska Films. Πρόκειται για μια καταγραφή της καθημερινότητας της μητέρας της.