Πώς το ΔΕΠΥ επηρεάζει το προσδόκιμο ζωής
Δεδομένα μελέτης εγείρουν ανησυχίες σχετικά με την υποδιάγνωση της διαταραχής ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας
Οι άνδρες που έχουν διαγνωστεί με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) πεθαίνουν κατά μέσο όρο επτά χρόνια νωρίτερα. Στις γυναίκες, το προσδόκιμο ζωής μειώνεται κατά 11 χρόνια, όπως διαπιστώνει η πρώτη μελέτη του είδους της.
Τα άτομα με ΔΕΠΥ μπορεί να αισθάνονται ανησυχία ή να έχουν προβλήματα συγκέντρωσης, οργάνωσης, διαχείρισης του χρόνου τους ή των προτεραιοτήτων, υπερσυγκέντρωσης ή ελέγχου των παρορμήσεών τους. Ενώ οι εκτιμήσεις ποικίλλουν, οι μελέτες δείχνουν ότι το 3-4% των ενηλίκων παγκοσμίως έχουν ΔΕΠΥ.
Τώρα, ερευνητές στη Βρετανία διαπίστωσαν πως τα άτομα που έχουν διαγνωστεί με τη διαταραχή αυτή, τείνουν να έχουν μικρότερο προσδόκιμο ζωής. Ενώ μια προηγούμενη μελέτη είχε επίσης δείξει ότι τα άτομα με ΔΕΠΥ είχαν μικρότερο προσδόκιμο ζωής, δεν βασιζόταν σε καταγεγραμμένους θανάτους.
Αντίθετα, η νέα μελέτη χρησιμοποίησε δεδομένα πρωτοβάθμιας περίθαλψης από περισσότερους από 9 εκατομμύρια ενήλικες σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο, από το 2000 έως το 2019, για να διερευνήσει εάν η ΔΕΠΥ όντως συνδέεται με μικρότερη διάρκεια ζωής.
Τι έδειξε η μελέτη
Οι ερευνητές εξέτασαν τα δεδομένα πρωτοβάθμιας περίθαλψης από 30.029 ενήλικες με ΔΕΠΥ και τα συνέκριναν με αυτά σχεδόν 300.400 συμμετεχόντων που δεν είχαν ΔΕΠΥ, αλλά ταίριαζαν ως προς την ηλικία, το φύλο και τα στοιχεία πρωτοβάθμιας περίθαλψης.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι άνδρες με ΔΕΠΥ είχαν 6,8 χρόνια μικρότερο προσδόκιμο ζωής κατά μέσο όρο, σε σχέση με εκείνους χωρίς τη διαταραχή. Οι γυναίκες με ΔΕΠΥ είχαν 8,6 χρόνια μικρότερο προσδόκιμο ζωής κατά μέσο όρο σε σχέση με εκείνες χωρίς τη διαταραχή.
Οι ερευνητές είπαν πως είναι απίθανο η ΔΕΠΥ να είναι η κύρια αιτία του χαμηλότερου προσδόκιμου ζωής, καθώς υπάρχουν πολλές πιθανές εξηγήσεις για τα ευρήματα. Για παράδειγμα, τα άτομα με ΔΕΠΥ είναι πιο πιθανό να έχουν προβλήματα ψυχικής υγείας και να αντιμετωπίζουν περισσότερες δυσκολίες πρόσβασης στο υγειονομική περίθαλψη που χρειάζονται, ενώ παράγοντες του τρόπου ζωής θα μπορούσαν επίσης να παίξουν ρόλο.
«Γνωρίζουμε ότι τα άτομα με ΔΕΠΥ έχουν δυστυχώς υψηλότερα ποσοστά αυτοκτονιών», δήλωσε στον Guardian ο Τζόσουα Σκοτ, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και καθηγητής στο University College του Λονδίνου.
«Είναι επίσης πιο πιθανό να έχουν επικίνδυνες συμπεριφορές όπως το κάπνισμα, το ποτό και η υπερφαγία πιθανώς» πρόσθεσε.
Ωστόσο, η ομάδα προειδοποίησε ότι η μελέτη μπορεί να υπερεκτίμησε το χάσμα του προσδόκιμου ζωής για τα άτομα με ΔΕΠΥ συνολικά – καθώς οι ενήλικες που έχουν διαγνωστεί με τη διαταραχή αυτή μπορεί επίσης να πάσχουν από προβλήματα ψυχικής υγείας ή νευροαναπτυξιακές παθήσεις ή και τα δύο. Σημείωσαν επίσης πως απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να επιβεβαιωθούν αυτά τα ευρήματα.
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «British Journal of Psychiatry», εγείρει επίσης ανησυχίες σχετικά με την υποδιάγνωση της ΔΕΠΥ, με τους συγγραφείς να σημειώνουν ότι μόνο το 0,32% των ενηλίκων στη μελέτη είχε λάβει διάγνωση. Αυτό, είπαν, ήταν περίπου ένας στους εννέα από τον πιθανό πραγματικό αριθμό ατόμων με ΔΕΠΥ σύμφωνα με έρευνες βάσει πληθυσμού.
ΠΗΓΗ: Guardian